WAUT JUNGE MENSCHEN WEETEN WELLEN
Es daut orrajcht, wan Mana met Mana un Frues met Frues wellen?
David, waut 23 Joa es, sajcht: “Eent von de jratste Trubbels, waut ekj haud, aus ekj oppwoss, wia, daut ekj aundre Junges jleicht. Ekj docht emma, daut wudd äwagonen, wan ekj ieescht ella wort, oba daut es noch soo.”
David es een Christ, waut Gott jefaulen well. Kaun hee Gott jefaulen, wan hee Mana jleicht enne Städ Frues? Woo denkjt Gott doaräwa, wan Mana met Mana ooda Frues met Frues wellen?
Waut sajcht de Schreft?
De Menschen denkjen sea veschieden doaräwa, wan Mana met Mana ooda Frues met Frues wellen. Daut haft doamet to doonen, wua dee wonen ooda en waut fa eene Tiet dee oppwossen. Oba Christen stetten sikj nich opp daut, waut de mieeschte Menschen denkjen. Un dee loten daut uk nich too, daut an von irjent Lieren soo aus “vom Wint han un häa jeschmäten” woat (Efeesa 4:14, PB). Enne Städ daut stetten dee äare Meenunk äwa dise Sach opp de Schreft, krakjt soo aus bie irjentwaut aundret.
Waut de Schreft doaräwa sajcht, wan Mana met Mana ooda Frues met Frues doonen, es gaunz dietlich. Gott sien Wuat sajcht:
“Du saust nich met eenen Maun jeschlajchtlichen Vekjia haben soo aus met eene Fru” (3. Mose 18:22, PB).
“Gott [haft] an hanjejäft en de Orreinichkjeit, wuano see em Hoaten jelesten deeden . . .Gott [jeef] an en äare schentelje Lost han. Äare Frulied haben dän natieedeljen Omgank met Mana vetuscht fa daut waut nich natieedlich es, un haben Omgank met enaunda” (Reema 1:24, 26, PB).
“Lot junt nuscht enbillen! Menschen, dee Onzucht driewen, dee Jetta aunbäden, dee de Ehe bräakjen, Mana dee met Junges ooda met aundre Mana jeschlajchtlich toopkomen, un stälen, jiezich sent, drinkjen, spotten un Menschen äwafaulen woaren daut Gottesrikj nich oawen” (1. Korinta 6:9-10, PB).
Rajcht jesajcht jellen Gott siene Jesazen fa aule Menschen, endoont wäm dee sikj aus Poatna wenschen. Aule onvolkomne Menschen haben mol orrajchte Wenschen. Oba toom Gott jefaulen, mott wie lieren, dise Wenschen to kontrollen (Kolossa 3:5).
Meent daut . . . ?
Meent daut, daut de Schreft sajcht, daut wie soone Mana sellen haussen, waut Mana jleichen ooda soone Frues, waut met Frues wellen?
Nä. De Schreft sajcht, daut wie kjeenem sellen haussen, nich Mana, waut Mana jleichen uk nich Frues, waut Frues jleichen un uk nich sest wäm. Endoont, waut von Läwen dee fieren, de Schreft sajcht ons: “Doot aules waut jie kjennen met aule Menschen en Fräd to läwen” (Hebräa 12:14, PB). Daut es orrajcht, soone Menschen, waut soone von äa ieejnet Jeschlajcht jleichen, schlajcht to behaundlen ooda sikj domm to haben äwa dee.
Meent daut, daut Christen sikj sellen jäajen soone Jesazen stalen, waut daut loten, daut Mana sikj met Mana un Frues sikj met Frues befrieen kjennen?
De Schreft wiest, daut Gott dän Ehestaunt soo jemoakt haft, daut doa een Maun un eene Fru sellen toop sennen (Matäus 19:4-6). Oba de Rejierungen stetten sikj nich opp Gott sien Wuat toom entscheiden, waut vonne Jesazen dee äwa de Ehe moaken. Dee stetten sikj opp daut, waut de Menschen denkjen. De Schreft sajcht, daut Christen sikj nich sellen en de Politikj nenmischen (Johanes 18:36). Un doawäajen strieden Christen nich doafäa un uk nich doajäajen, wan de Rejierunk well Jesazen oppstalen, waut doamet to doonen haben, aus Mana sikj met Mana ooda Frues sikj met Frues befrieen kjennen.
Oba waut, wan . . . ?
Oba waut, wan een Maun aul met eenen Maun deit ooda eene Fru met eene Fru? Kaun soon Mensch sikj endren?
Jo, dee kaun. Mau rajcht eenje von de ieeschte Christen kunnen sikj endren! Nodäm daut et en de Schreft sajcht, daut soone Mana, waut met aundre Mana jeschlajchtlich toopkomen, nich woaren Gott sien Rikj oawen, sajcht daut: “Soone sent eenje von junt jewast” (1. Korinta 6:11, PB, von ons dunkel jemoakt).
Meent daut, daut bie dee, waut ea soont deeden, kjeenmol mea soone Jedanken oppkjeemen? Nä, daut meent daut nich. De Schreft sajcht: “Kjleet junt met de niee Natua, waut derch de woare Erkjantnis nie jemoakt woat, no daut Bilt von dän, waut dee jemoakt haft” (Kolossa 3:10, NW). Wie motten ons emma wieda endren un ons vebätren.
Oba waut, wan wäa well Gott siene Jesazen nokomen un dee oba noch emma soone von sien ieejnet Jeschlajcht jleicht?
Daut es met daut krakjt soo aus met irjenteen aundret orrajchtet Velangen. Een Mensch kaun sikj wälen, nich emma wieda äwa dit Velangen notodenkjen un daut uk nich to doonen, waut dän jankat. Woo kaun dee daut? De Schreft sajcht: “Waundelt em Jeist, dan woa jie daut nich doonen, wuano daut Fleesch jelesten deit” (Galata 5:16, PB).
Dis Varsch sajcht nich, daut eenem kjeenmol mea woat waut orrajchtet jankren. Oba dee sajcht, daut wan dee de Schreft studieren un bäden, dan woaren dee de Krauft kjrieen, soone orrajchte Wenschen to wadastonen.
Fa David, von dän wie aum Aunfank aul räden, wia daut soo, besonda nodäm aus hee haud met siene christelje Elren äwa sienen Trubbel jerät. Hee sajcht: “Daut wia soo, aus wan mie eene groote Laust wajchjenomen wort”. Un hee sajcht uk noch: “Mie wudd daut woomäajlich haben väl bäta jegonen en miene Jugentjoaren, wan ekj ea haud met dee jerät.”
Daut woat fa ons emma daut baste sennen, wan wie ons aun Jehova siene Jesazen hoolen un dee nokomen. Gott siene Jesazen “sent rajcht, un moaken ons Freid em Hoat” un wie sent ons gaunz secha, daut dee, “wäa dee hoolen deit haft een grooten Loon” (Psalm 19:9, 12, PB).
