ਯਿਸੂ ਦੇ ਸਵਰਗ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਤੋਂ 10 ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਦੇ ਚੇਲਿਆਂ ʼਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਸ਼ਕਤੀ ਆਈ। ਇਹ ਪੰਤੇਕੁਸਤ 33 ਈਸਵੀ ਦਾ ਸਾਲ ਸੀ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਤੋਂ ਲੋਕ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵਿਚ ਤਿਉਹਾਰ ਮਨਾਉਣ ਆਏ ਸਨ। ਯਿਸੂ ਦੇ ਲਗਭਗ 120 ਚੇਲੇ ਇਕ ਘਰ ਦੇ ਚੁਬਾਰੇ ਵਿਚ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਇਕ ਅਜੀਬ ਘਟਨਾ ਵਾਪਰੀ। ਹਰ ਚੇਲੇ ਦੇ ਸਿਰ ʼਤੇ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਲਾਟਾਂ ਵਰਗਾ ਕੁਝ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ ਲੱਗਾ ਅਤੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਬੋਲਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਸਾਰਾ ਘਰ ਤੇਜ਼ ਹਨੇਰੀ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਗੂੰਜ ਉੱਠਿਆ।

ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਦੂਸਰੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵਿਚ ਆਏ ਸਨ, ਉਹ ਇਹ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣ ਕੇ ਦੇਖਣ ਲਈ ਦੌੜੇ ਕਿ ਘਰ ਵਿਚ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਚੇਲਿਆਂ ਨੂੰ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਬੋਲਦੇ ਸੁਣਿਆ, ਤਾਂ ਉਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ: ‘ਇਹ ਲੋਕ ਤਾਂ ਗਲੀਲ ਤੋਂ ਹਨ। ਇਹ ਲੋਕ ਸਾਡੀ ਭਾਸ਼ਾ ਕਿਵੇਂ ਬੋਲ ਰਹੇ ਹਨ?’

ਫਿਰ ਪਤਰਸ ਅਤੇ ਹੋਰ ਰਸੂਲ ਭੀੜ ਦੇ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋ ਗਏ। ਪਤਰਸ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਕਿਵੇਂ ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਜੀਉਂਦਾ ਕੀਤਾ। ਪਤਰਸ ਨੇ ਕਿਹਾ: ‘ਹੁਣ ਯਿਸੂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਬੈਠਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ  ਵਾਅਦੇ ਮੁਤਾਬਕ ਪਵਿੱਤਰ ਸ਼ਕਤੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਚਮਤਕਾਰ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹੋ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਸੁਣ ਰਹੇ ਹੋ।’

ਪਤਰਸ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਲੋਕਾਂ ʼਤੇ ਡੂੰਘਾ ਅਸਰ ਪਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੇ: “ਸਾਨੂੰ ਦੱਸੋ, ਅਸੀਂ ਕੀ ਕਰੀਏ?” ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ: ‘ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਤੋਂ ਤੋਬਾ ਕਰੋ ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਦੇ ਨਾਂ ʼਤੇ ਬਪਤਿਸਮਾ ਲਓ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਪਵਿੱਤਰ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਦਾਤ ਮਿਲੇਗੀ।’ ਉਸ ਦਿਨ ਲਗਭਗ 3,000 ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਬਪਤਿਸਮਾ ਲਿਆ। ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵਿਚ ਚੇਲਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਧਣ ਲੱਗੀ। ਪਵਿੱਤਰ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਰਸੂਲਾਂ ਨੇ ਕਈ ਮੰਡਲੀਆਂ ਬਣਾਈਆਂ ਤਾਂਕਿ ਉਹ ਚੇਲਿਆਂ ਨੂੰ ਉਹ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸਿਖਾ ਸਕਣ ਜਿਸ ਦਾ ਹੁਕਮ ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।