Laat je niet afleiden in deze „dag van goed nieuws”

DE VIER melaatsen bezonnen zich op hun mogelijkheden. Niemand had hun bij de stadspoort een aalmoes gegeven. De Syriërs belegerden Samaria en hongerden de stad uit. Het had geen zin er binnen te gaan; de voedselprijzen waren abnormaal hoog. Er was al een geval van kannibalisme bekend (2 Kon. 6:24-29).

’We kunnen net zo goed naar het Syrische kamp gaan’, dachten ze. ’We hebben niets te verliezen.’ Die avond gingen ze onder dekking van de duisternis op pad. Toen ze bij het kamp kwamen, was alles stil. Er was geen schildwacht te bekennen. Er stonden vastgebonden paarden en ezels, maar van soldaten geen spoor. De vier liepen naar een tent en gluurden naar binnen. Ook daar was niemand, maar er was wel volop eten en drinken. Ze tastten flink toe. De mannen ontdekten ook goud, zilver, kleren en andere waardevolle spullen. Ze namen ze mee, verborgen ze en kwamen terug om een nieuwe voorraad te halen. Het hele kamp was verlaten. Jehovah had de Syriërs door een wonder het geluid van een legermacht laten horen. Omdat de Syriërs dachten dat ze aangevallen werden, waren ze te voet gevlucht zonder iets mee te nemen. Alles lag voor het grijpen!

Maar terwijl de melaatsen druk bezig waren de kostbaarheden te verstoppen, begon hun geweten te knagen. Ze dachten aan de Samaritanen die iets verderop omkwamen van de honger. Dus zeiden ze tegen elkaar: „Het is niet juist wat wij doen. Deze dag is een dag van goed nieuws!” Ze haastten zich terug naar Samaria en vertelden het goede nieuws van hun ontdekking (2 Kon. 7:1-11).

Ook wij leven als het ware in „een dag van goed nieuws”. Jezus wees op een bijzonder onderdeel van „het teken (...) van het besluit van het samenstel van dingen” toen hij zei: „Dit goede nieuws van het koninkrijk zal op de gehele bewoonde aarde worden gepredikt tot een getuigenis voor alle natiën, en dan zal het einde komen” (Matth. 24:3, 14). Welke uitwerking moet dat op ons hebben?

Persoonlijke belangen kunnen te veel beslag op ons leggen

De melaatsen waren zo blij met hun ontdekking dat ze Samaria even helemaal vergaten. Ze hadden alleen oog voor wat er te halen viel. Kan zoiets ook met ons gebeuren? „Voedseltekorten” zijn een onderdeel van het samengestelde teken van het besluit van het samenstel van dingen (Luk. 21:7, 11). Jezus waarschuwde zijn discipelen: „Schenkt (...) aandacht aan uzelf, dat uw hart nooit bezwaard wordt met overmatig eten en overmatig drinken en zorgen des levens” (Luk. 21:34). Als christenen moeten we oppassen dat we niet door onze dagelijkse beslommeringen uit het oog verliezen dat we in „een dag van goed nieuws” leven.

Blessing, een christelijke vrouw, liet zich niet te veel door persoonlijke belangen in beslag nemen. Ze diende Jehovah als pionier, maakte haar opleiding af, trouwde later met een Betheliet en werd lid van de Bethelfamilie in Benin. Ze zegt: „Ik ben huishoudzuster en ik geniet  echt van mijn werk.” Blessing kan nu met plezier terugkijken op twaalf jaar volletijddienst en ze is blij dat ze steeds de „dag van goed nieuws” waarin we nu leven voor ogen heeft gehouden.

Pas op voor tijdrovende afleidingen

Toen Jezus zeventig discipelen uitzond, zei hij: „De oogst is werkelijk groot, maar er zijn weinig werkers. Smeekt daarom de Meester van de oogst dat hij werkers in zijn oogst uitzendt” (Luk. 10:2). Net zoals er door oponthoud in de oogsttijd gewassen verloren kunnen gaan, kan nalatigheid in de prediking levens kosten. Daarom voegde Jezus eraan toe: „Omhelst niemand ter begroeting onderweg” (Luk. 10:4). Het Griekse woord voor „begroeting” kan meer inhouden dan een kort „hallo” of „dag”. Het kan ook slaan op de omhelzingen en lange gesprekken die kunnen plaatsvinden als vrienden elkaar ontmoeten. Jezus gaf zijn volgelingen dus de opdracht onnodige afleidingen te vermijden en hun tijd goed te gebruiken. De boodschap die ze moesten prediken, was dringend.

Sta er eens bij stil hoeveel tijd die afleidingen kunnen kosten. Jarenlang was de tv in veel streken de grootste tijdvreter. Hoe staat het echter met mobieltjes en computers? Een onderzoek onder duizend volwassenen in Groot-Brittannië bracht aan het licht dat „de gemiddelde Brit per dag 88 minuten belt via een vaste telefoon, nog eens 62 minuten via een mobieltje, dat hij 53 minuten mailt en 22 minuten sms’t”. Bij elkaar opgeteld is dat meer dan tweemaal zo veel tijd als een hulppionier gemiddeld per dag aan de velddienst besteedt! Hoe laten jouw communicatiegewoonten zich daarmee vergelijken?

Ernst en Hildegard Seliger sprongen altijd zorgvuldig met hun tijd om. Samen hadden ze meer dan veertig jaar in naziconcentratiekampen en communistische gevangenissen doorgebracht. Na hun vrijlating pionierden ze totdat ze hun aardse loopbaan beëindigden.

Veel mensen wilden met Ernst en Hildegard corresponderen. Ze hadden met gemak het grootste deel van de dag aan het lezen en schrijven van brieven kunnen besteden. Maar geestelijke zaken kwamen in hun leven altijd op de eerste plaats.

Natuurlijk houden we allemaal graag contact met onze familie en vrienden, en dat is niet verkeerd. Verstandig gekozen afwisseling in onze dagelijkse routine doet ons goed. Maar we moeten er wel op letten dat we in deze tijd waarin het goede nieuws gepredikt moet worden, tijdrovende afleidingen binnen de perken houden.

Predik het goede nieuws grondig

Het is echt een zegen in „een dag van goed nieuws” te leven. Daarom is het goed ons niet te laten afleiden, zoals aanvankelijk met de vier melaatsen gebeurde. Bedenk dat ze later tot de conclusie kwamen: „Het is niet juist wat wij doen.” Zo is het ook niet juist als wij ons er door persoonlijke bezigheden of tijdrovende afleidingen van laten afbrengen een volledig aandeel aan de dienst te hebben.

We hebben in dat opzicht een uitstekend voorbeeld. Terugkijkend op de eerste twintig jaar van zijn bediening schreef de apostel Paulus dat hij ’het goede nieuws omtrent de Christus grondig gepredikt had’ (Rom. 15:19). Hij liet zijn ijver door niets bekoelen. Laten wij met evenveel ijver de Koninkrijksboodschap bekendmaken in deze „dag van goed nieuws”.

[Illustratie op blz. 28]

Blessing liet niet toe dat persoonlijke belangen haar volletijddienst in de weg stonden

[Illustratie op blz. 29]

Ernst en Hildegard Seliger sprongen altijd zorgvuldig met hun tijd om