HET web van de broeikasspin heeft een bijzondere eigenschap: de kleefkracht ervan kan sterk genoeg zijn om het web aan een muur te laten hechten, maar ook zwak genoeg om een vangdraad van de grond los te laten komen wanneer er een prooi tegenaan loopt. Hoe kan de spin met dezelfde kleefstof sterke en zwakke verankeringen voor zijn web produceren?

Wetenswaardigheid: De spin verankert zijn web aan een muur, plafond of vergelijkbaar oppervlak met stukjes spinrag die zo veel kleefkracht hebben dat het web niet loslaat als er een prooi in vliegt. Maar volgens onderzoekers van de Universiteit van Akron (Ohio, VS) hebben de stukjes spinrag waarmee vangdraden aan de grond gehecht zijn, een heel andere constructie met veel minder aanhechtingspunten. Daardoor kunnen deze draden makkelijk van de grond loslaten en als een veer omhoogschieten zodra er een prooi tegenaan loopt.

Volgens een nieuwsbericht van de Universiteit van Akron werken de onderzoekers die dit bijzondere fenomeen hebben ontdekt, „aan de ontwikkeling van een synthetisch hechtmiddel waarmee deze intelligente ontwerpstrategie van de broeikasspin wordt nagebootst”. Wetenschappers hopen een hechtmiddel te creëren dat zowel voor verbandmateriaal als voor het behandelen van botbreuken gebruikt kan worden.

Wat denkt u? Is het vermogen van de broeikasspin om met dezelfde kleefstof zowel sterke als zwakke verankeringen te produceren door evolutie ontstaan of is het ontworpen?