Mijn roze boekje

Verteld door Cynthia Newell

TOEN ik zeven was, liet een meisje dat net als ik in Shreveport (Louisiana, VS) woonde, me in de schoolbus een roze boekje zien met als titel Naar de Grote Onderwijzer luisteren. Ze zei dat ik het voor 50 cent mocht hebben. Dus kwam ze met me mee naar huis, en we telden samen vijftig centen uit.

Dat roze boekje werd mijn lievelingsboek. Kort nadat ik het gekregen had, werd ik ziek en moest ik in het ziekenhuis opgenomen worden. Om me te troosten, las mijn familie me uit mijn lievelingsboek voor. Toen ik ouder werd, ging ik echter steeds minder vaak in het boek lezen omdat het vooral voor kinderen bedoeld was. Het boek had me belangrijke lessen geleerd, maar ik wilde meer weten. Op zoek naar Bijbelse antwoorden op mijn vragen besloot ik elke week naar een andere kerk te gaan. Maar ik vond geen bevredigende uitleg.

Tegen de tijd dat ik naar de middelbare school ging, was godsdienst minder belangrijk voor me geworden, hoewel ik nog steeds meer over de Bijbel wilde weten en ik geregeld in de Bijbel las. Op een dag viel het me op dat een klasgenoot de eed van trouw niet aflegde. Toen ik haar daarover aansprak, zei ze: „Ik heb al trouw aan Jehovah beloofd, dus hoe kan ik én aan God én aan de vlag trouw zijn?” Dat klonk heel logisch. Maar wie is Jehovah?, vroeg ik me af.

Op elke vraag die ik stelde, gaf mijn klasgenoot me een Bijbels antwoord. Ik vroeg me af waar ze dat toch allemaal geleerd had. We waren even oud, en toch wist ze alles over de Bijbel! Ze legde uit: „Ik leer over de Bijbel in de Koninkrijkszaal.” Ik aanvaardde enthousiast haar uitnodiging om op zondag een bijeenkomst bij te wonen. Ik had elke kerk in de stad bezocht, maar op de een of andere manier had ik de Koninkrijkszaal van Jehovah’s Getuigen over het hoofd gezien. Die zondag wist ik dat ik een plaats gevonden had waar de waarheid uit de Bijbel werd geleerd.

Na de bijeenkomst ging ik naar de lectuurbalie, en daar zag ik op de bovenste plank mijn roze boekje liggen! Het was tien jaar geleden dat ik het boek gekregen had van het meisje in de bus, dus was ik vergeten wie dat was. Maar nu wist ik het weer: het was Nancy, hetzelfde meisje dat me voor de bijeenkomst had uitgenodigd!

Daarna kreeg ik elke week Bijbelstudie en maakte ik snel vorderingen. Ik had zo veel uit mijn roze boekje geleerd dat ik de kennis die ik door de Bijbelstudie opdeed onmiddellijk begreep. Het duurde niet lang of ik droeg mijn leven aan Jehovah op, en  in 1985, toen ik achttien was, liet ik me dopen. Ondertussen was Nancy naar Florida verhuisd en hadden we het contact verloren.

Een paar jaar later trouwde ik. In 1991 werden mijn man, Drew, en ik fulltimepredikers in een klein plaatsje in het oosten van Texas. Maar wat was er van Nancy geworden? Ik had geen idee. Toen ik op een avond De Wachttoren van 1 december 1992 aan het lezen was, zei ik enthousiast: „Ik heb Nancy gevonden! Ik heb Nancy gevonden!” Ze stond op de foto van de Gileadgraduatie. Zij en haar man, Nick Simonelli, waren toegewezen aan Ecuador.

In 2006 gaven mijn man en ik ons op als vrijwilligers voor internationale bouwprojecten van Jehovah’s Getuigen. Wat waren we blij toen we hoorden dat onze eerste toewijzing de uitbreiding van het bijkantoor in Ecuador was! De eerste dag dat we op het bijkantoor waren, kwam Nancy binnenlopen! Ze kwam toevallig die dag het bijkantoor bezoeken. Toen we elkaar zagen, omhelsden we elkaar. We waren weer samen — 32 jaar nadat ik mijn roze boekje had gekregen! Ik ben Jehovah enorm dankbaar voor dat boek en voor het meisje dat het me aanbood.

[Kader/Illustraties op blz. 23]

ZE HEBBEN HET LEVEN VAN MILJOENEN MENSEN BEÏNVLOED

In 2003, nadat het boek Naar de Grote Onderwijzer luisteren 32 jaar verkrijgbaar was geweest, werd er een herziene versie uitgebracht. Die is getiteld Lessen van de Grote Onderwijzer. Er zijn inmiddels ruim 65 miljoen exemplaren van deze twee boeken over Jezus’ leringen gedrukt in meer dan honderd talen. Het boek Lessen van de Grote Onderwijzer is verkrijgbaar via Jehovah’s Getuigen bij u in de buurt.

[Illustraties op blz. 23]

Inzetten: Toen we elkaar als kind kenden

Cynthia

Nancy

Achtergrond: Jaren later op het bijkantoor in Ecuador