Crystal, een zendelinge in Sierra Leone die in het gebarentaalveld dient, begon haar dag met een gebed waarin ze vroeg of ze de dove mensen in het gebied mocht vinden. Toen ze die ochtend op zoek was naar een nabezoek, nam ze een andere weg dan gebruikelijk. Ze vroeg buren of ze wisten of er in de buurt misschien  dove mensen woonden. Dat wisten ze inderdaad. Crystal volgde hun aanwijzingen op en ontmoette een vriendelijke jonge vrouw die positief op de waarheid reageerde en graag de vergadering in gebarentaal wilde bijwonen. Vervolgens vroegen de mensen in het dorp of Crystal nóg iemand wilde ontmoeten die doof was. Dus toen vond ze nog een nederig persoon die op zoek was naar de waarheid. Hoewel ze al vaker in die straat had gewerkt, was ze de twee dove mensen van die ochtend nog nooit eerder tegengekomen. Crystal is ervan overtuigd dat ze deze geïnteresseerden zonder de hulp van Jehovah nooit zou hebben gevonden.

Emmanuel, die in Liberia woont, was in het weekend met zijn auto onderweg naar de Koninkrijkszaal voor de vergadering. Toen zag hij langs de weg een goedgeklede jonge man staan die er uitzag alsof hij erg van streek was. Emmanuel stopte om te zien of hij hem kon helpen. De man bleek Moses te heten. De avond ervoor was al zijn geld gestolen en hij overwoog nu zelfmoord. Emmanuel luisterde naar Moses en zei toen vriendelijk: ‘Kom, ga met me mee naar de Koninkrijkszaal.’ Dat deed hij en wat hij daar hoorde, raakte hem diep. Na de openbare lezing zei Moses: ‘Die lezing was voor mij bedoeld! Jehovah’s  Getuigen zijn uniek!’ Na afloop van de vergadering werd er een Bijbelstudie met hem afgesproken en nu bezoekt hij geregeld de gemeentevergaderingen.

Aminata in Guinee-Bissau is 15 en zit op school. Toen ze 13 was zei haar tekenleraar dat de klas maskers en andere dingen moest tekenen die met carnaval te maken hadden. Maar Aminata tekende in plaats daarvan een tafereel met dieren en planten en schreef op haar tekening: ‘Paradijs’. Toen de leraar de tekeningen ophaalde, zei hij tegen haar dat haar tekening niets met het onderwerp te maken had en gaf haar een 1. Na de les ging Aminata naar hem toe en vroeg: ‘Voor wie was carnaval eigenlijk bedoeld?’

‘Voor heidenen’, antwoordde de leraar.

Aminata zei: ‘Ik ben geen heiden, dus ik doe niet mee aan dit soort feesten. Ik geloof dat God de aarde binnenkort in een paradijs zal veranderen, en dat heb ik getekend.’ De leraar zei dat hij een nieuw proefwerk zou opstellen maar dan met schriftelijke vragen. Het resultaat? Ze had 18 van de 20 vragen goed.

In een klein dorp in Malawi is een geïsoleerde groep met zeven verkondigers. Ze houden hun vergaderingen onder een bouwsel van palen, gras en rieten matten. Aangemoedigd door het bezoek van de kringopziener deden de broeders en zusters veel moeite om mensen uit te  nodigen voor het Avondmaal. De lezing werd gehouden bij het licht van olielampen. Stel je de vreugde van de 7 verkondigers voor toen er 120 aanwezigen werden geteld!

Openbaar getuigenis in grote steden heeft vaak goede resultaten die niet onmiddellijk worden opgemerkt. In Lomé, de hoofdstad van Togo, kwam een vrouw aarzelend op de lectuurstand af en nam de brochure Adviezen voor een gelukkig gezin. Er volgde een kort gesprek over Efeziërs 5:3. De vrouw en de Getuigen wisselden telefoonnummers uit. Twee weken later belde de vrouw en zei: ‘Ik had een hekel aan de Getuigen. Toch heb ik de brochure gelezen en die is super. De brochure heeft me al geholpen enkele van mijn huwelijksproblemen op te lossen en ik heb ook twee andere echtparen geholpen. Ik had een verkeerd beeld van Jehovah’s Getuigen. Kom alsjeblieft de Bijbel met me studeren.’ Er werd een studie begonnen met de vrouw en ook met een van de echtparen die ze had geholpen.

Ankasie is een klein plaatsje in Ghana. Langs de hoofdstraat zijn alleen een paar verkopers met hun koopwaar te vinden. Maar elke maandag zetten de Getuigen er een lectuurstand neer. Toen Enoch getuigenis kreeg van Samuel, nam hij de brochure Luister naar God. Ook vroeg hij Samuel of hij lectuur had in het Kusaal.

Samuel zei: ‘Nee, sorry dat hebben we niet. Maar we hebben wel brochures in het Frafra’, een verwante taal. Voordat Enoch later naar zijn geboorteplaats in het verre  noorden vertrok, vroeg hij om lectuur om aan zijn familieleden te geven.

Eenmaal terug in Ankasie gaf hij Samuel enkele vellen papier. Enoch had de Luister naar God-brochure vertaald naar het Kusaal! Hij bezoekt nog steeds de vergaderingen en heeft geregeld Bijbelstudie.