IN 1991 vluchtten mijn vrouw Satta en ik voor ons leven toen rebellensoldaten onze woonplaats, Koindu in Sierra Leone, veroverden. De daaropvolgende acht jaar hebben we in heel wat vluchtelingenkampen gewoond. Daar kregen we te maken met voedselschaarste en ziekten, en met de immorele activiteiten van onze kampburen.

In elk kamp vroegen we de autoriteiten om grond voor de bouw van een Koninkrijkszaal. Soms werd ons verzoek ingewilligd, en soms niet. Toch lukte het ons altijd om een vergaderplaats voor aanbidding te regelen. We waren vastbesloten Jehovah te dienen. We bouwden uiteindelijk vier Koninkrijkszalen in de kampen.

Toen de oorlog voorbij was, konden we niet naar huis terug. De jarenlange strijd had Koindu in een woestenij veranderd. Dus werden we naar weer een ander vluchtelingenkamp bij Bo gestuurd. Daar bouwden we, met geld dat het bijkantoor ons gaf, onze vijfde Koninkrijkszaal.