လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်း ၈၀၀ လောက်တုန်းက မာအိုရီလူမျိုးတွေဟာ သမုဒ္ဒရာထဲ မိုင်ထောင်ချီ ခရီးနှင်လာပြီးနောက် နယူးဇီလန်မှာ အခြေချခဲ့ပုံရတယ်။ သူတို့စွန့်ခွာခဲ့တဲ့ ပိုလီနီးရှား အပူပိုင်းကျွန်းတွေနဲ့ လုံးဝမတူတဲ့ နယ်မြေတစ်ခုကို ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့တယ်။ တောင်တန်းတွေ၊ ရေခဲမြစ်တွေ၊ ရေပူစမ်းတွေ၊ ဆီးနှင်းတွေ ပေါများတဲ့ နယ်မြေပဲ။ ငါးရာစုလောက် ကြာပြီးတဲ့နောက် ဥရောပသားတွေ ရောက်လာကြတယ်။ အခုအချိန်မှာတော့ နယူးဇီလန်သားအများစုဟာ ဥရောပနဲ့ ပိုလီနီးရှားရဲ့ ထုံးထမ်းစဉ်လာနှစ်မျိုးစလုံးကို လက်ခံကြတယ်။ လူဦးရေ ၉၀ ရာခိုင်နှုန်းနီးပါးဟာ မြို့ကြီးပြကြီးမှာ နေထိုင်ကြတယ်။ ဝယ်လင်တန်မြို့ဟာ ကမ္ဘာ့တောင်ဘက်အကျဆုံး မြို့တော်ပဲ။

 နယူးဇီလန်ဟာ သီးခြားတည်ရှိနေပေမဲ့ ရေမြေတောတောင်ရှုခင်း အလှအပတွေ စုဝေးနေတဲ့နိုင်ငံဖြစ်လို့ နှစ်တိုင်း ကမ္ဘာလှည့်ခရီးသည် သုံးသန်းလောက်ကို ဆွဲဆောင်နိုင်တယ်။

နယူးဇီလန်မှာ ထူးထူးဆန်းဆန်း တောရိုင်းတိရစ္ဆာန်မျိုးစုံ ရှိတယ်။ မပျံနိုင်တဲ့ငှက်အမျိုးအစား အများဆုံးတွေ့ရတဲ့ နိုင်ငံပဲ။ သက်တမ်း တစ်ရာအထိ အသက်ရှင်နိုင်တဲ့ ဖွတ်အမျိုးဝင် တူရာတာရာ တွားသွားသတ္တဝါတွေ ကျက်စားရာနယ်မြေလည်း ဖြစ်တယ်။ လင်းနို့မျိုးစိတ်တချို့နဲ့ ဝေလငါး၊ လင်းပိုင် စတဲ့ နို့တိုက်သတ္တဝါတွေလည်း ရှိတယ်။

နယူးဇီလန်နိုင်ငံမှာ ယေဟောဝါသက်သေတွေ အမှုဆောင်နေတာ နှစ်ပေါင်း ၁၂၀ နီးပါးရှိပြီ။ အနည်းဆုံး ဘာသာစကား ၁၉ မျိုးနဲ့ ကျမ်းစာသင်ပေးနေကြတယ်။ နျူဝေးယန်၊ ရာရိုတွန်ဂန်၊ ဆာမိုအာနဲ့ တွန်ဂန် စတဲ့ ပိုလီနီးရှားဘာသာစကားတွေ ပါတယ်။