गीत १४०
सर्वकाळाचं जीवन!
१. या-हा-ने के-ली कृ-पा,
रा-ज्य आ-ले सु-खा-चे.
दुः-खे सा-री ना-ही-शी,
शां-ती म-ना-म-नात!
(कोरस)
पा-हू वि-श्वा-सा-ने,
या-हा-चे जग न-वे.
दि-ली त्या-ने भे-ट ही,
जी-व-न का-यम-चे!
२. वृ-द्ध ना कु-णी आ-ता,
मि-त्र सा-रे या-हा-चे.
अ-श्रू सा-रे आ-ट-ले,
भी-ती ना आ-ठ-वे!
(कोरस)
पा-हू वि-श्वा-सा-ने,
या-हा-चे जग न-वे.
दि-ली त्या-ने भे-ट ही,
जी-व-न का-यम-चे!
३. ऐ-क्या-ने, आ-नं-दा-ने,
नां-द-ती प-हा सा-रे,
गा-ती स्तु-ती सो-ब-ती,
आ-भा-र या-हा-चे!
(कोरस)
पा-हू वि-श्वा-सा-ने,
या-हा-चे जग न-वे.
दि-ली त्या-ने भे-ट ही,
जी-व-न का-यम-चे!
(ईयो. ३३:२५; स्तो. ७२:७; प्रकटी. २१:४ ही वचनंसुद्धा पाहा.)
