गीत १२८
अंतापर्यंत धीर धरू या
१. श-ब्द य-हो-वा-चे ख-रे,
धी-र दे-ती म-ना.
शि-कवले त्या-ने प्रे-मा-ने,
भ-रव-सा त्यां-वर आप-ला.
दिन या-हा-चा ज-वळ आ-ला,
रा-हू या दृढ वि-श्वा-सात.
ए-क-नि-ष्ठ रा-हू स-दा,
आ-ल्या ज-री प-री-क्षा.
२. सुर-वा-ती-चं जे प्रेम ते,
ना आ-टू त्या दे-ऊ.
सं-क-टा-च्या वा-द-ळां-ना,
ल-ढा धी-रा-ने दे-ऊ.
आ-हे भ-रव-सा याह-व-री,
सो-ड-वेल तो आ-म्हा-ला.
ना भी-ती ना शं-का म-नी,
तो सो-ब-ती आ-म-च्या.
३. धर-ती अं-ता-प-र्यंत जे धीर,
हो-ईल त्यां-चं ता-रण.
जी-व-ना-च्या पु-स्त-का-त,
अस-ती-ल त्यां-ची ना-वं.
म्ह-णून धी-रा-ने चा-लू या,
शे-वट-च्या दिव-सां-त या.
अ-सेल स-मा-धान जी-वनी,
हो-ईल आ-नं-दी या-हा.
(इब्री ६:१९; याको. १:४; २ पेत्र ३:१२; प्रकटी. २:४ ही वचनंसुद्धा पाहा.)