ईयोब २९:१-२५

  • ईयोब संकटं येण्याआधीचे चांगले दिवस आठवतो (१-२५)

    • शहराच्या फाटकाजवळ आदर (७-१०)

    • त्याने पूर्वी केलेली न्यायाची कार्यं (११-१७)

    • सर्व त्याचा सल्ला ऐकायचे (२१-२३)

२९  ईयोब आपला वाद पुढे चालवून म्हणाला:  २  “ते पूर्वीचे दिवस परत आले तर किती बरं होईल! तेव्हा देव माझा सांभाळ करत होता,  ३  त्याचा दिवा माझ्या डोक्यावर चमकायचा,आणि त्याचा प्रकाश मला अंधारातही वाट दाखवायचा,+  ४  तेव्हा मी तारुण्यात* होतो,आणि माझ्या तंबूवर देवाच्या मैत्रीची छाया होती,+  ५  तेव्हा मला सर्वशक्‍तिमान देवाची साथ होती,आणि माझी सगळी मुलं* माझ्या अवतीभवती होती,  ६  तेव्हा माझी पावलं लोण्याने भिजलेली असायची,आणि माझ्यासाठी खडकांतून तेलाच्या धारा वाहायच्या.+  ७  तेव्हा मी शहराच्या फाटकावर जायचो+आणि शहरातल्या चौकात+ आपल्या स्थानावर बसायचो.  ८  तरुण मुलं मला पाहताच बाजूला व्हायची*आणि म्हातारी माणसंही उठून उभी राहायची.+  ९  अधिकारी माझ्यापुढे गप्प बसायचेआणि ते आपला हात तोंडावर ठेवायचे. १०  प्रतिष्ठित माणसांच्या तोंडून शब्दही निघायचा नाही;त्यांची जीभ टाळूला चिकटलेली असायची. ११  जो कोणी माझं बोलणं ऐकायचा, तो माझी प्रशंसा करायचाआणि मला पाहणारे माझ्या बाजूने साक्ष द्यायचे. १२  कारण मदतीसाठी हाक मारणाऱ्‍या गरिबांना मी वाचवायचो+आणि अनाथांना व असाहाय्य माणसांना सोडवायचो.+ १३  जो मरायच्या बेतात होता, तो मला आशीर्वाद द्यायचा,+मी केलेल्या साहाय्यामुळे विधवांना आनंद व्हायचा.+ १४  नीतीने वागणं माझ्यासाठी वस्त्रासारखं होतं;न्याय माझ्यासाठी अंगरख्यासारखा* आणि पगडीसारखा होता. १५  मी आंधळ्यांसाठी डोळे;आणि लंगड्यांसाठी पाय झालो. १६  मी गरिबांसाठी पित्यासारखा होतो;+मी अनोळखी लोकांच्या खटल्यांचाही न्यायनिवाडा करायचो.+ १७  मी दुष्टाचा जबडा तोडायचो+आणि त्याच्या तावडीत सापडलेल्या लोकांना सोडवायचो. १८  मी म्हणायचो, ‘मला माझ्याच घरात* मरण येईल,+आणि माझे दिवस वाळूच्या कणांइतके अगणित असतील. १९  माझी मुळं पाण्यापर्यंत पसरतील,आणि माझ्या फांद्या रात्रभर दवाने भिजलेल्या असतील. २०  माझी प्रतिष्ठा कधीच ढळणार नाही,आणि मी आपलं धनुष्य चालवत राहीन.’ २१  लोक उत्सुकतेने माझं बोलणं ऐकायचे;माझ्या सल्ल्याची शांतपणे वाट पाहायचे.+ २२  मी बोलल्यावर, ते आणखी काही बोलायचे नाहीत;माझे शब्द त्यांना पावसाच्या मंद सरींसारखे वाटायचे.* २३  पावसासारखी ते माझी वाट पाहायचे;शेवटच्या पावसासारखी, ते आतुरतेने माझ्या शब्दांची वाट पाहायचे.+ २४  मी हसून त्यांच्याकडे पाहिलं, तर त्यांचा विश्‍वासच बसायचा नाही;माझा प्रसन्‍न चेहरा पाहून त्यांना धीर यायचा.* २५  त्यांचा प्रमुख म्हणून मी त्यांना मार्गदर्शन करायचो,आपल्या सैन्यासोबत राहणाऱ्‍या राजासारखा;+दुःखी लोकांचं सांत्वन करणाऱ्‍यासारखा मी होतो.+

तळटीपा

शब्दशः “तारुण्याच्या दिवसांत.”
किंवा “सेवक.”
शब्दशः “लपायची.”
किंवा “बिनबाह्‍यांच्या झग्यासारखा.”
शब्दशः “घरट्यात.”
शब्दशः “झिरपायचे.”
किंवा कदाचित, “त्यांच्यामुळे माझ्या चेहऱ्‍यावरचं तेज कमी झालं नाही.”