Исаија 57:1-21
57 Праведникот гине,+ а тоа никој не го зема присрце.+ Добродушните луѓе*+ заминуваат кај мртвите, а никој не увидува дека праведникот заминува поради злото.+
2 Тој влегува во мир.+ Сите што не отстапуваат од правиот пат+ ќе ја најдат својата починка+ во гробот.*+
3 „Пристапете,+ вие синови на вражалка,+ потомство на прељубник и блудница!+
4 Кому му се ситите?+ Против кого ја раззинувате устата и кому му го плазите јазикот?+ Зарем не сте деца на престапот, потомство на лагата,+
5 вие што им се препуштате на страстите меѓу големите стебла,+ под секое зелено дрво,+ и ги колете децата во долините, под спилите?+
6 Твоето наследство е меѓу мазните поточни камења.+ Тие, тие се наследството што ти припадна.+ Ним ти им излеваше жртва налевница,+ ним им принесуваше дар. Зарем јас ќе се задоволам со тоа?+
7 На висока и издигната планина ја постави својата постела+ и одеше таму за да принесуваш жртви.+
8 А зад вратата и довратниците го стави својот спомен.+ Зашто, ти се откри далеку од мене и одеше таму, ја рашири својата постела.+ Поради својата страсна желба, склучи сојуз со нив. Сакаше да одиш в постела со нив.+ Го гледаше машкиот полов орган.
9 Слегуваше кај Мелех со масло, и твоите мирисливи масла беа многубројни.+ Твоите пратеници ги испраќаше далеку, па падна ниско, дури до гробот.*+
10 Те намачија многуте твои талкања.+ Не рече: ‚Сето тоа е залудно!‘ Се обнови твојата сила.+ Затоа не се разболе.+
11 Од кого се исплаши и се боеше,+ па почна да лажеш?+ А на мене не се сети.+ Ништо не зеде присрце.+ Зарем не молчев и не го криев сето тоа?+ Затоа ти не се боеше од мене.+
12 Јас ќе објавам каква е твојата праведност+ и какви се твоите дела+ — тие не можат да ти помогнат.+
13 Кога ќе повикаш за помош, нема да те избават идолите што си ги собрала,+ туку сите нив ќе ги однесе ветрот,+ здивот ќе ги дувне. А оној што бара прибежиште кај мене+ ќе ја наследи земјата и ќе ја заземе мојата света гора.+
14 Ќе велат: ‚Насипувајте, насипувајте! Исчистете го патот!+ Отстранете ги препреките од патот на мојот народ!‘ “+
15 Зашто, вака вели Вишниот и Возвишен,+ кој живее во сета вечност+ и чие име е свето:+ „Јас живеам во висините и на свето место,+ а јас сум и со оние што имаат скршен и понизен дух,+ за да го оживеам духот на понизните, да го оживеам срцето на скршените.+
16 Зашто, нема да се препирам довека ниту ќе се гневам довека,+ оти инаку пред мене би исчезнала животната сила*+ и би ги снемало суштествата што дишат, кои ги создадов јас.+
17 Поради неговата расипаност, што одеше по неправедна добивка,+ јас се разгневив и почнав да го удирам, во гневот го свртив своето лице.+ Но, тој се одметна+ и одеше по патот на своето срце.
18 Ги видов неговите патишта и почнав да го лекувам,+ да го водам+ и да ги тешам+ него и неговите разжалостени“.+
19 „Јас го создавам плодот на усните.+ Траен мир ќе има оној што е далеку и оној што е близу“,+ вели Јехова, „и јас ќе го излекувам.“+
20 „А злите се како разбранувано море кое не може да се смири и чии води исфрлаат морска трева и кал.
21 Нема мир за злите!“+ — вели мојот Бог.
Фусноти
^ Буквално: „Сите што одат право, почиваат на своите постели“.
^ Буквално: „шеолот“.
^ Буквално: „премалел духот“.
