Дела на апостолите 21:1-40
21 А кога со тешко срце се разделивме од нив, испловивме. Пловејќи право, дојдовме во Кос, а утредента во Родос, па оттаму во Патара.
2 И откако најдовме брод што одеше за Феникија, се качивме и отпловивме.
3 Кога го здогледавме Кипар,+ го оставивме одлево и пловевме понатаму кон Сирија+ и застанавме во Тир, бидејќи таму бродот требаше да биде растоварен.+
4 Ги пронајдовме учениците и останавме таму седум дена. А тие, поттикнати од духот,+ го наговараа Павле да не оди во Ерусалим.
5 А кога нашиот престој се приближи кон крајот, заминавме оттаму и продолживме по патот. Сите тие, заедно со жените и децата, нѐ следеа сѐ додека не излеговме од градот. На брегот клекнавме,+ се помоливме
6 и се простивме+ едни од други. Ние се качивме на бродот, а тие се вратија дома.
7 Потоа отпловивме од Тир и стигнавме во Птолемаида. Таму ги поздравивме браќата и останавме со нив еден ден.
8 Утредента отпатувавме и стигнавме во Цезареја.+ Влеговме во куќата на Филип, проповедникот на добрата вест,* кој беше еден од седумтемина,+ и останавме кај него.
9 Тој имаше четири ќерки, девици, кои пророкуваа.+
10 Додека престојувавме таму, а останавме доста денови, од Јудеја дојде еден пророк по име Агав.+
11 И отако дојде кај нас, го зеде појасот на Павле, си ги врза нозете и рацете и рече: „Вака вели светиот дух: ‚Сопственикот на овој појас вака ќе го врзат+ Евреите во Ерусалим и ќе го предадат+ во рацете на незнабошците‘ “.
12 Кога го чувме тоа, и ние и оние што беа од тоа место почнавме да го молиме да не оди+ во Ерусалим.
13 Тогаш Павле рече: „Зошто плачете+ и му го отежнувате на моето срце заминувањето?+ Верувајте, готов сум не само да бидам окован туку и да умрам+ во Ерусалим за името на Господарот* Исус“.
14 И откако не дозволи да го разубедат, се смиривме со зборовите: „Нека биде Јеховината волја!“+
15 По овие денови се подготвивме и тргнавме во Ерусалим.+
16 Со нас одеа и некои ученици од Цезареја+ за да нѐ одведат кај човекот во чиј дом требаше да отседнеме, кај некојси Мнасон од Кипар, еден од првите ученици.
17 Кога стигнавме во Ерусалим,+ браќата радосно нѐ примија.+
18 Утредента Павле отиде со нас кај Јаков.+ Таму беа и сите старешини.
19 Ги поздрави и потоа подробно ги извести+ за она што Бог го направи меѓу незнабошците преку неговата служба.+
20 Кога го чуја тоа, почнаа да го слават Бог, а нему му рекоа: „Гледаш, брате, колку илјади верници има меѓу Евреите, и сите тие ревносно се држат за Законот.+
21 Но слушнаа за тебе дека сите Евреи што се меѓу незнабошците ги поучуваш да отстапат од Мојсеј,+ велејќи им да не ги обрежуваат+ децата и да не живеат според еврејските обичаи.
22 Што да правиме сега? Тие бездруго ќе чујат дека си дошол.
23 Затоа направи го ова што ти го велиме: имаме четворица луѓе кои се под завет.
24 Поведи ги тие луѓе,+ исчисти се обредно заедно со нив и плати за нив+ да си ги избричат главите.+ Така сите ќе знаат дека нема ништо во она што го чуле за тебе, туку дека си на правиот пат и дека се држиш за Законот.+
25 А што се однесува до верниците од другите народи,* ја испративме нашата одлука: треба да се воздржуваат од она што е жртвувано на идоли,+ од крв,+ од удавено+ и од блуд“.+
26 Така Павле утредента ги поведе тие луѓе, се исчисти обредно заедно со нив+ и влезе во храмот за да го објави крајот на деновите+ на обредно чистење, кога треба да се принесе приносот+ за секого од нив.+
27 А кога се приближија кон крајот на тие седум+ дена одредени за чистење, Евреите од Азија го видоа во храмот, го возбунтуваа целиот народ+ и го фатија,
28 викајќи: „Луѓе Израелци, помогнете! Ова е човекот кој сите насекаде ги учи против нашиот народ,+ против Законот и против ова место, па уште ги доведе и Грците во храмот и го извалка ова свето место“.+
29 Имено, претходно го видоа Ефешанецот Трофим+ со него во градот, па си мислеа дека Павле го внел во храмот.
30 И целиот град се вознемири+ и народот се стрча. Го фатија Павле и го одвлекоа од храмот.+ И веднаш ја затворија вратата.
31 И додека се готвеа да го убијат, до илјаданачалникот на четата стигна вест дека во целиот Ерусалим владее метеж.+
32 Тој веднаш зеде војници и стотници и дотрча кај нив.+ Кога ги здогледаа илјаданачалникот+ и војниците, престанаа да го тепаат Павле.
33 Тогаш илјаданачалникот пристапи, го фати и заповеда да го оковаат во двојни синџири.+ И почна да испрашува кој е тој и што направил.
34 А во мноштвото едни викаа едно, а други друго.+ Поради тоа што од вревата не можеше да дознае ништо точно, заповеда да го одведат во касарната.+
35 А кога Павле дојде на скалите, војниците мораа да го носат за да го заштитат од насилната толпа,
36 бидејќи мноштвото народ постојано одеше по него и викаше: „Погуби го!“+
37 Токму кога требаше да го доведат во касарната, Павле му рече на илјаданачалникот: „Смеам ли нешто да ти кажам?“ А тој одговори: „Зарем знаеш грчки?
38 Зарем не си ти оној Египќанецот кој пред некое време предизвика бунт+ и ги изведе во пустината четирите илјади вооружени бунтовници?“*
39 Тогаш Павле рече: „Јас сум Евреин,+ од Тарс+ во Киликија, граѓанин на прочуен град. Те молам, дозволи ми да му се обратам на народот!“
40 Кога му дозволи, Павле, стоејќи на скалите, му даде на народот знак со раката.+ Кога настана голема тишина, им се обрати на хебрејски јазик:+
Фусноти
^ Или: „Филип, мисионерот“.
^ Види го додатокот 11.
^ Или: „од незнабошците“.
^ Или: „четирите илјади сикарии (атентатори)“.
