ຊາມູເອນສະບັບທີໜຶ່ງ 26:1-25
26 ຫຼັງຈາກນັ້ນ ຄົນໃນເມືອງຊິເຟ+ໄດ້ໄປບອກຊາອູນຢູ່ເມືອງກີເບອາ+ວ່າ: “ດາວິດກຳລັງລີ້ຢູ່ແຖວໂນນພູຮາກີລາທີ່ກົງກັນຂ້າມກັບເຢຊີໂມນ.”*+
2 ຊາອູນຈຶ່ງພາທະຫານ 3.000 ຄົນທີ່ລາວເລືອກຈາກພວກອິດສະຣາເອນໄປໄລ່ລ່າດາວິດຢູ່ບ່ອນກັນດານຊິເຟ.+
3 ຊາອູນຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ແຄມທາງແຖວໂນນພູຮາກີລາທີ່ຢູ່ກົງກັນຂ້າມກັບເຢຊີໂມນ. ຕອນນັ້ນດາວິດຢູ່ໃນບ່ອນກັນດານແລະລາວໄດ້ຍິນວ່າຊາອູນເຂົ້າມາໃນບ່ອນກັນດານເພື່ອໄລ່ລ່າລາວ.
4 ດາວິດຈຶ່ງສົ່ງຄົນໄປສືບເບິ່ງວ່າຊາອູນມາແທ້ໆບໍ່.
5 ຫຼັງຈາກນັ້ນ ດາວິດກໍໄປບ່ອນທີ່ຊາອູນຕັ້ງຄ້າຍຢູ່. ດາວິດເຫັນຊາອູນແລະອັບເນ*+ທີ່ເປັນຫົວໜ້າກອງທັບກຳລັງນອນຫຼັບຢູ່. ຊາອູນນອນຫຼັບຢູ່ໃນຄ້າຍແລະພວກທະຫານກໍນອນອ້ອມລາວຢູ່.
6 ດາວິດຈຶ່ງຖາມອາຮີເມເລັກຄົນເຮດ+ແລະອາບີຊາຍ+ລູກຊາຍຂອງເຊຣູຢາ+ທີ່ເປັນອ້າຍນ້ອງກັບໂຢອາບວ່າ: “ໃຜຈະລົງໄປຄ້າຍຂອງຊາອູນນຳຂ້ອຍ?” ອາບີຊາຍຕອບວ່າ: “ຂ້ອຍຈະລົງໄປນຳເຈົ້າ.”
7 ດາວິດກັບອາບີຊາຍຈຶ່ງລົງໄປຄ້າຍຂອງຊາອູນໃນຄືນມື້ນັ້ນເລີຍ. ເຂົາເຈົ້າເຫັນຊາອູນກຳລັງນອນຫຼັບຢູ່ໃນຄ້າຍແລະຫອກຂອງລາວສັກຢູ່ພື້ນໃກ້ໆຫົວລາວ. ອັບເນກັບພວກທະຫານກໍນອນອ້ອມລາວຢູ່.
8 ອາບີຊາຍບອກດາວິດວ່າ: “ມື້ນີ້ພະເຈົ້າໄດ້ມອບສັດຕູໃຫ້ຢູ່ໃນກຳມືເຈົ້າແລ້ວ.+ ຂໍໃຫ້ຂ້ອຍເອົາຫອກແທງລາວບາດດຽວໃຫ້ຕາຍຄາພື້ນໂດຍບໍ່ຕ້ອງແທງຊ້ຳອີກ.”
9 ແຕ່ດາວິດບອກອາບີຊາຍວ່າ: “ຢ່າເຮັດຫຍັງໃຫ້ລາວ ເພາະຄົນທີ່ທຳຮ້າຍຜູ້ທີ່ພະເຢໂຫວາເລືອກ+ຈະມີຄວາມຜິດ.”+
10 ດາວິດເວົ້າຕໍ່ວ່າ: “ຂ້ອຍຂໍສາບານຕໍ່ໜ້າພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຜູ້ມີຊີວິດຢູ່ວ່າພະເຢໂຫວາຈະເປັນຜູ້ຂ້າລາວເອງ+ ຫຼືຮອດມື້ຕາຍ+ລາວກໍຈະຕາຍເອງ ຫຼືບໍ່ກໍຕາຍໃນສະໜາມຮົບ.+
11 ພະເຢໂຫວາຕ້ອງບໍ່ມັກແທ້ໆຖ້າຂ້ອຍທຳຮ້າຍຜູ້ທີ່ພະເຢໂຫວາເລືອກ.+ ໃຫ້ພວກເຮົາເອົາຫອກກັບຕຸກນ້ຳທີ່ຢູ່ໃກ້ໆຫົວລາວ ແລ້ວພວກເຮົາກໍໄປ.”
12 ດາວິດຈຶ່ງເອົາຫອກກັບຕຸກນ້ຳທີ່ຢູ່ໃກ້ໆຫົວຊາອູນ ແລ້ວເຂົາເຈົ້າກໍໄປ. ບໍ່ມີໃຜເຫັນ+ຫຼືຕື່ນຂຶ້ນມາ. ທຸກຄົນນອນຫຼັບໝົດເພາະພະເຢໂຫວາເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້ານອນຫຼັບແຈບ.
13 ດາວິດຂ້າມໄປອີກຟາກໜຶ່ງຂອງຮ່ອມພູແລະຂຶ້ນໄປຢືນຢູ່ເທິງຫັ້ນ.
14 ດາວິດຢູ່ໄກເຕີບຈາກຄ້າຍຂອງຊາອູນ ແລ້ວລາວກໍຮ້ອງໃສ່ພວກທະຫານແລະອັບເນ+ວ່າ: “ອັບເນ ເຈົ້າໄດ້ຍິນຂ້ອຍບໍ່?” ອັບເນຕອບວ່າ: “ແມ່ນໃຜທີ່ເອີ້ນກະສັດ?”
15 ດາວິດຖາມອັບເນວ່າ: “ເຈົ້າກໍເປັນຄົນກ້າຫານຢູ່ຫວະ? ເຈົ້າເກັ່ງທີ່ສຸດໃນອິດສະຣາເອນຕົ໋ວ? ເປັນຫຍັງເຈົ້າບໍ່ເຝົ້າກະສັດດີໆ? ເຈົ້າຮູ້ບໍ່ວ່າມີທະຫານຄົນໜຶ່ງເຂົ້າໄປເພື່ອຈະຂ້າເຈົ້ານາຍຂອງເຈົ້າ.+
16 ເຈົ້າເຮັດວຽກບໍ່ຫຼ້ອນໜ້າທີ່. ຂ້ອຍຂໍສາບານຕໍ່ໜ້າພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຜູ້ມີຊີວິດຢູ່ວ່າເຈົ້າສົມຄວນຕາຍແທ້ໆ ຍ້ອນເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຝົ້າເຈົ້ານາຍຂອງເຈົ້າດີໆເຊິ່ງເປັນຜູ້ທີ່ພະເຢໂຫວາເລືອກ.+ ລອງຊອກເບິ່ງດຸ! ຫອກກັບຕຸກນ້ຳຂອງກະສັດ+ທີ່ຢູ່ໃກ້ໆຫົວລາວຢູ່ໃສ?”
17 ຊາອູນຈື່ສຽງຂອງດາວິດໄດ້ຈຶ່ງຖາມວ່າ: “ດາວິດນັ້ນແມ່ນສຽງຂອງລູກບໍ?”+ ດາວິດຕອບວ່າ: “ແມ່ນແລ້ວກະສັດ.”
18 ດາວິດເວົ້າຕໍ່ວ່າ: “ເປັນຫຍັງທ່ານຈຶ່ງໄລ່ລ່າຂ້ອຍທີ່ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານ?+ ຂ້ອຍເຮັດຫຍັງໃຫ້ທ່ານ? ຂ້ອຍເຮັດຫຍັງຜິດບໍ?+
19 ກະສັດຜູ້ເປັນນາຍຂອງຂ້ອຍ ຂໍໃຫ້ຟັງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານ. ຖ້າພະເຢໂຫວາບອກທ່ານໃຫ້ມາໄລ່ລ່າຂ້ອຍ ຂໍໃຫ້ເພິ່ນຮັບເອົາເຄື່ອງບູຊາຂອງຂ້ອຍທີ່ເຮັດຈາກເມັດເຂົ້າ. ແຕ່ຖ້າມີຄົນຍົວະທ່ານໃຫ້ເຮັດ+ ຂໍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຖືກສາບແຊ່ງຕໍ່ໜ້າພະເຢໂຫວາ ເພາະມື້ນີ້ເຂົາເຈົ້າເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນແຜ່ນດິນທີ່ເປັນມໍລະດົກຂອງພະເຢໂຫວາ+ແລະນັ້ນສ່ຳກັບເຂົາເຈົ້າບອກຂ້ອຍວ່າ ‘ໄປນະມັດສະການພະເຈົ້າອົງອື່ນສະ!’
20 ຢ່າໃຫ້ຂ້ອຍຖືກຂ້າໃນບ່ອນທີ່ໄກຈາກພະເຢໂຫວາ. ເປັນຫຍັງກະສັດຂອງອິດສະຣາເອນຈຶ່ງອອກມາໄລ່ຂ້າໝັດໂຕໜຶ່ງ+ຄືກັບໄລ່ຂ້ານົກກະທາໂຕໜຶ່ງຢູ່ເທິງພູ?”
21 ຊາອູນຈຶ່ງຕອບວ່າ: “ຂ້ອຍເຮັດຜິດແລ້ວ.+ ດາວິດກັບມາແມະລູກ. ຂ້ອຍຈະບໍ່ທຳຮ້າຍເຈົ້າແລ້ວເພາະເຈົ້າເຫັນຄ່າຊີວິດຂ້ອຍ+ໃນມື້ນີ້. ຂ້ອຍເຮັດເລື່ອງທີ່ໂງ່ຫຼາຍແລະເຮັດຜິດຮ້າຍແຮງ.”
22 ດາວິດກໍເວົ້າວ່າ: “ຫອກຂອງກະສັດຢູ່ນີ້ ໃຫ້ທະຫານຄົນໜຶ່ງມາເອົາແມ້.
23 ພະເຢໂຫວາຈະຕອບແທນຄວາມດີ+ແລະຄວາມສັດຊື່ຂອງແຕ່ລະຄົນ. ມື້ນີ້ພະເຢໂຫວາໄດ້ມອບທ່ານໄວ້ໃນກຳມືຂ້ອຍ ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ຢາກທຳຮ້າຍຜູ້ທີ່ພະເຢໂຫວາເລືອກໄວ້.+
24 ມື້ນີ້ຊີວິດຂອງທ່ານມີຄ່າຕໍ່ຂ້ອຍ. ດັ່ງນັ້ນ ຂໍໃຫ້ຊີວິດຂອງຂ້ອຍມີຄ່າຕໍ່ພະເຢໂຫວາ ແລະຂໍໃຫ້ເພິ່ນຊ່ວຍຂ້ອຍໃຫ້ພົ້ນຈາກຄວາມທຸກທັງໝົດ.”+
25 ຊາອູນຕອບດາວິດວ່າ: “ດາວິດລູກເອີ້ຍ ຂໍໃຫ້ເຈົ້າໄດ້ຮັບພອນ. ເຈົ້າຈະເຮັດສິ່ງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຫຼາຍຢ່າງແລະຈະປະສົບຜົນສຳເລັດແນ່ນອນ.”+ ຈາກນັ້ນ ດາວິດກໍໄປ ແລ້ວຊາອູນກໍກັບເມືອວັງຂອງລາວ.+
