ຂ່າວດີທີ່ຂຽນໂດຍໂຢຮັນ 12:1-50
12 ຫົກມື້ກ່ອນຈະຮອດເທດສະການປັດສະຄາ ພະເຢຊູກໍມາຮອດບ້ານເບັດທານີ ເຊິ່ງເປັນບ້ານຂອງລາຊະໂຣ+ຜູ້ທີ່ເພິ່ນປຸກໃຫ້ຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍ.
2 ເຂົາເຈົ້າລ້ຽງເຂົ້າແລງພະເຢຊູຢູ່ຫັ້ນ ມາທາເປັນຜູ້ເສີບອາຫານໃຫ້ແຂກ+ ແລະລາຊະໂຣກໍນັ່ງກິນເຂົ້ານຳເພິ່ນຄືກັນ.
3 ແລ້ວມາຣິອາກໍເອົານ້ຳມັນຫອມນາຣະດາ*ແທ້ໆທີ່ມີລາຄາແພງຫຼາຍປະມານເຄິ່ງລິດ*ມາເທໃສ່ຕີນຂອງພະເຢຊູ ແລ້ວເອົາຜົມຂອງໂຕເອງເຊັດໃຫ້ຈົນແຫ້ງ. ເຮືອນກໍຫອມກຸ້ມແຕ່ນ້ຳມັນຫອມ.+
4 ແຕ່ຢູດາອິສະກາຣີອົດ+ເຊິ່ງເປັນລູກສິດທີ່ກຳລັງຈະທໍລະຍົດພະເຢຊູເວົ້າວ່າ:
5 “ເປັນຫຍັງບໍ່ເອົານ້ຳມັນຫອມນີ້ໄປຂາຍ? ຄືຊິໄດ້ 300 ເດນາຣິອົນ* ແລ້ວເອົາເງິນໄປຊ່ວຍຄົນທຸກກໍດີກວ່າ.”
6 ລາວເວົ້າແບບນີ້ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນເປັນຫ່ວງຄົນທຸກ ແຕ່ຍ້ອນລາວເປັນຂີ້ລັກ. ລາວເປັນຄົນຖືກ່ອງໃສ່ເງິນແລະມັກລັກເອົາເງິນຢູ່ກ່ອງນັ້ນ.
7 ແຕ່ພະເຢຊູບອກວ່າ: “ປ່ອຍໃຫ້ລາວເຮັດໂລດ. ລາວເຮັດແບບນີ້ເພື່ອກຽມຂ້ອຍໄວ້ສຳລັບການຝັງສົບ.+
8 ຄົນທຸກຈະຢູ່ກັບພວກເຈົ້າຕະຫຼອດ+ ແຕ່ຂ້ອຍຈະບໍ່ໄດ້ຢູ່ກັບພວກເຈົ້າຕະຫຼອດ.”+
9 ເມື່ອຄົນຢິວບັກຫຼາຍໆຮູ້ວ່າພະເຢຊູຢູ່ບ້ານເບັດທານີ ເຂົາເຈົ້າກໍພາກັນມາຫັ້ນ. ບໍ່ແມ່ນມາຫາພະເຢຊູເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ມາເພື່ອເບິ່ງລາຊະໂຣຜູ້ທີ່ເພິ່ນປຸກໃຫ້ຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍນຳ.+
10 ຕອນນີ້ ພວກຫົວໜ້າປະໂລຫິດຈຶ່ງຫາທາງທີ່ຈະຂ້າລາຊະໂຣຄືກັນ
11 ຍ້ອນລາວເປັນຕົ້ນເຫດໃຫ້ຄົນຢິວຫຼາຍຄົນໄປບ່ອນນັ້ນແລະເຊື່ອໃນພະເຢຊູ.+
12 ມື້ຕໍ່ມາ ເມື່ອຫຼາຍຄົນທີ່ມາສະຫຼອງເທດສະການໄດ້ຍິນວ່າພະເຢຊູກຳລັງມາເມືອງເຢຣູຊາເລັມ
13 ເຂົາເຈົ້າກໍຖືໃບປາມອອກໄປຕ້ອນຮັບເພິ່ນແລະໂຫ່ຮ້ອງວ່າ: “ຂໍໃຫ້ທ່ານໝັ້ນຍືນ! ຂໍໃຫ້ທ່ານທີ່ມາໃນນາມພະເຢໂຫວາ*ໄດ້ຮັບພອນ!+ ທ່ານເປັນກະສັດຂອງອິດສະຣາເອນ!”+
14 ເມື່ອພະເຢຊູເຫັນລານ້ອຍ ເພິ່ນກໍຂຶ້ນນັ່ງເທິງຫຼັງມັນ+ຕາມທີ່ຂຽນໄວ້ໃນພະຄຳພີທີ່ວ່າ:
15 “ຄົນເມືອງຊີໂອນເອີ້ຍ ບໍ່ຕ້ອງຢ້ານ. ເບິ່ງແມ້! ກະສັດຂອງພວກເຈົ້າກຳລັງມາ. ເພິ່ນນັ່ງເທິງຫຼັງລານ້ອຍ.”+
16 ຕອນທຳອິດພວກລູກສິດບໍ່ເຂົ້າໃຈເຫດການນີ້ ແຕ່ເມື່ອພະເຢຊູໄດ້ຮັບຖານະທີ່ສູງສົ່ງແລ້ວ+ ເຂົາເຈົ້າກໍຄິດພໍ້ວ່າເລື່ອງນີ້ກົງກັບສິ່ງທີ່ຂຽນໄວ້ກ່ຽວກັບເພິ່ນ ແລະຄົນກໍເຮັດແບບນັ້ນກັບເພິ່ນແທ້ໆ.+
17 ກ່ອນໜ້ານີ້ ຕອນທີ່ພະເຢຊູເອີ້ນລາຊະໂຣອອກມາຈາກບ່ອນຝັງສົບແລະປຸກລາວໃຫ້ຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍ+ ມີບາງຄົນຢູ່ນຳເພິ່ນແລະເຂົາເຈົ້າກໍເລົ່າເລື່ອງນັ້ນຕໍ່ໆກັນໄປ.+
18 ຄົນຫຼາຍແທ້ຫຼາຍວ່າຈຶ່ງອອກມາຕ້ອນຮັບເພິ່ນ ຍ້ອນໄດ້ຍິນເລື່ອງການອັດສະຈັນເທື່ອນັ້ນ.
19 ພວກຟາຣີຊາຍຈຶ່ງເວົ້າວ່າ: “ເບິ່ງແມ້! ແຜນຂອງເຮົາບໍ່ສຳເລັດແລ້ວ. ຄົນໝົດໂລກຕິດຕາມລາວໄປໝົດແລ້ວ.”+
20 ຄົນທີ່ມານະມັດສະການໃນເທດສະການນັ້ນມີບາງຄົນເປັນຄົນກຣີກ.
21 ເຂົາເຈົ້າມາຫາຟີລິບ+ທີ່ມາຈາກເມືອງເບັດຊາອີດາໃນແຂວງຄາລີເລ ແລ້ວຂໍຮ້ອງວ່າ: “ທ່ານເອີ້ຍ ພວກເຮົາຢາກເຫັນພະເຢຊູ.”
22 ຟີລິບຈຶ່ງໄປບອກອັນເດອາ ແລ້ວທັງສອງຄົນກໍໄປບອກພະເຢຊູ.
23 ພະເຢຊູເວົ້າກັບເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ຮອດເວລາແລ້ວທີ່ລູກມະນຸດຈະໄດ້ຮັບຖານະທີ່ສູງສົ່ງ.+
24 ຂ້ອຍຈະບອກໃຫ້ຮູ້ວ່າ ຖ້າເມັດເຂົ້າບໍ່ຕົກລົງດິນແລະບໍ່ຕາຍ ມັນກໍຈະເປັນເມັດດຽວຢູ່ຈັ່ງຊັ້ນ ແຕ່ຖ້າມັນຕາຍ+ ມັນຈະເກີດເປັນເມັດເຂົ້າອີກຫຼາຍເມັດ.
25 ຄົນທີ່ຮັກຊີວິດຈະເຮັດໃຫ້ໂຕເອງເສຍຊີວິດ ແຕ່ຄົນທີ່ຍອມເສຍຊີວິດ*+ໃນໂລກນີ້ຈະຮັກສາຊີວິດໄວ້ໄດ້ແລະມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ.+
26 ຖ້າຜູ້ໃດຢາກຮັບໃຊ້ຂ້ອຍ ກໍໃຫ້ຜູ້ນັ້ນຕິດຕາມຂ້ອຍມາ ແລະຂ້ອຍຢູ່ບ່ອນໃດ ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງຂ້ອຍກໍຈະຢູ່ບ່ອນນັ້ນຄືກັນ.+ ຖ້າຜູ້ໃດຮັບໃຊ້ຂ້ອຍ ພະເຈົ້າຜູ້ເປັນພໍ່ກໍຈະໃຫ້ກຽດຜູ້ນັ້ນ.
27 ຕອນນີ້ ຂ້ອຍທຸກໃຈຫຼາຍ+ ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເວົ້າແນວໃດດີ. ພໍ່ເອີ້ຍ ຂໍຊ່ວຍລູກໃຫ້ຜ່ານເວລານີ້ໄປໃຫ້ໄດ້.+ ແນວໃດກໍຕາມ ລູກຕ້ອງເຈິກັບຄວາມທຸກຄັ້ງນີ້ ຍ້ອນລູກມາດ້ວຍເຫດຜົນນີ້.
28 ພໍ່ເອີ້ຍ ຂໍໃຫ້ຊື່ຂອງພໍ່ໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງ.” ທັນໃດນັ້ນກໍມີສຽງເວົ້າ+ມາຈາກຟ້າວ່າ: “ເຮົາເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງເຮົາໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງແລ້ວ ແລະເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງອີກ.”+
29 ເມື່ອຄົນທີ່ຢືນຢູ່ຫັ້ນໄດ້ຍິນສຽງນັ້ນ ບາງຄົນບອກວ່າເປັນສຽງຟ້າຮ້ອງ ສ່ວນບາງຄົນບອກວ່າ: “ທູດສະຫວັນເວົ້າກັບລາວ.”
30 ພະເຢຊູບອກວ່າ: “ສຽງທີ່ໄດ້ຍິນນີ້ບໍ່ແມ່ນເພື່ອຂ້ອຍ ແຕ່ເພື່ອພວກເຈົ້າ.
31 ຕອນນີ້ ຮອດເວລາຕັດສິນໂລກນີ້ແລ້ວ ແລະຜູ້ປົກຄອງໂລກ+ຈະຖືກໄລ່ອອກໄປ.+
32 ແຕ່ເມື່ອຂ້ອຍຖືກຍົກຂຶ້ນ*+ ຂ້ອຍຈະຊັກນຳຄົນທຸກປະເພດໃຫ້ມາຫາຂ້ອຍ.”
33 ເພິ່ນເວົ້າແບບນີ້ກໍເພື່ອບອກໃຫ້ຮູ້ວ່າເພິ່ນຈະຕາຍແບບໃດ.+
34 ປະຊາຊົນຈຶ່ງເວົ້າກັບພະເຢຊູວ່າ: “ແຕ່ກົດໝາຍຂອງໂມເຊບອກວ່າພະຄລິດຈະຢູ່ຕະຫຼອດໄປ.+ ແລ້ວເປັນຫຍັງທ່ານຈຶ່ງບອກວ່າລູກມະນຸດຈະຕ້ອງຖືກຍົກຂຶ້ນ?+ ລູກມະນຸດທີ່ທ່ານກຳລັງເວົ້າເຖິງນີ້ແມ່ນໃຜ?”
35 ພະເຢຊູບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ຄວາມສະຫວ່າງຈະຢູ່ກັບພວກເຈົ້າອີກບໍ່ດົນ. ໃຫ້ພວກເຈົ້າຍ່າງຕອນທີ່ຍັງມີຄວາມສະຫວ່າງຢູ່ ຢ່າໃຫ້ຄວາມມືດມາປົກຄຸມພວກເຈົ້າ. ຄົນທີ່ຍ່າງຢູ່ໃນຄວາມມືດບໍ່ຮູ້ວ່າລາວກຳລັງຈະໄປໃສ.+
36 ຕອນທີ່ພວກເຈົ້າຍັງມີຄວາມສະຫວ່າງຢູ່ ໃຫ້ເຊື່ອໃນຄວາມສະຫວ່າງນັ້ນ ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະໄດ້ເປັນລູກຂອງຄວາມສະຫວ່າງ.”+
ເມື່ອເວົ້າຈົບແລ້ວ ພະເຢຊູກໍໄປລີ້ເຂົາເຈົ້າ.
37 ເຖິງວ່າເພິ່ນເຮັດການອັດສະຈັນຫຼາຍຢ່າງໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຫັນ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍຍັງບໍ່ເຊື່ອໃນເພິ່ນ.
38 ສິ່ງທີ່ຜູ້ພະຍາກອນເອຊາຢາບອກໄວ້ຈຶ່ງເກີດຂຶ້ນແທ້ທີ່ວ່າ: “ພະເຢໂຫວາ* ໃຜຈະເຊື່ອໃນສິ່ງທີ່ພວກເຮົາເວົ້າ?+ ແລະໃຜຈະໄດ້ເຫັນພະເຢໂຫວາ*ສະແດງລິດເດດ*ຂອງເພິ່ນ?”+
39 ເຂົາເຈົ້າບໍ່ເຊື່ອກໍຍ້ອນເອຊາຢາບອກໄວ້ອີກວ່າ:
40 “ເພິ່ນໃຫ້ຕາເຂົາເຈົ້າບອດແລະໃຫ້ໃຈເຂົາເຈົ້າແຂງກະດ້າງ ເພື່ອເຂົາເຈົ້າຈະບໍ່ເຫັນຫຍັງແລະບໍ່ເຂົ້າໃຈຫຍັງ ແລະບໍ່ກັບມາຫາເພິ່ນເພື່ອໃຫ້ເພິ່ນປົວເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເຊົາ.”+
41 ເອຊາຢາບອກກ່ຽວກັບພະຄລິດໄວ້ແບບນີ້ຍ້ອນລາວໄດ້ເຫັນຖານະທີ່ສູງສົ່ງຂອງເພິ່ນ.+
42 ມີພວກຜູ້ນຳຫຼາຍຄົນເຊື່ອໃນເພິ່ນ+ ແຕ່ບໍ່ກ້າຍອມຮັບເພິ່ນແບບເປີດເຜີຍ ຍ້ອນຢ້ານຈະຖືກພວກຟາຣີຊາຍໄລ່ອອກຈາກບ່ອນປະຊຸມຂອງຄົນຢິວ*+
43 ເພາະເຂົາເຈົ້າມັກຄຳຍົກຍ້ອງຈາກມະນຸດຫຼາຍກວ່າຄຳຍົກຍ້ອງຈາກພະເຈົ້າ.+
44 ພະເຢຊູເວົ້າສຽງດັງວ່າ: “ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນຂ້ອຍ ບໍ່ໄດ້ເຊື່ອແຕ່ຂ້ອຍເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ເຊື່ອໃນຜູ້ທີ່ໃຊ້ຂ້ອຍມາຄືກັນ+
45 ແລະຜູ້ທີ່ເຫັນຂ້ອຍກໍເຫັນຜູ້ທີ່ໃຊ້ຂ້ອຍມາຄືກັນ.+
46 ຂ້ອຍມາເປັນຄວາມສະຫວ່າງໃຫ້ແກ່ໂລກ+ ເພື່ອທຸກຄົນທີ່ເຊື່ອໃນຂ້ອຍຈະບໍ່ຢູ່ໃນຄວາມມືດອີກຕໍ່ໄປ.+
47 ແຕ່ຖ້າຜູ້ໃດໄດ້ຍິນຄຳສອນຂອງຂ້ອຍແລ້ວບໍ່ເຮັດຕາມ ຂ້ອຍກໍບໍ່ຕັດສິນລາວ. ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ມາເພື່ອຕັດສິນໂລກ ແຕ່ມາເພື່ອຊ່ວຍໂລກໃຫ້ລອດ.+
48 ຄົນທີ່ປະຕິເສດຂ້ອຍແລະບໍ່ຟັງຄຳສອນຂອງຂ້ອຍກໍມີສິ່ງທີ່ຕັດສິນລາວແລ້ວ. ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍເວົ້ານິແຫຼະຈະເປັນສິ່ງທີ່ຕັດສິນລາວໃນວັນສຸດທ້າຍ.
49 ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ເວົ້າຕາມຄວາມຄິດໂຕເອງ ແຕ່ພະເຈົ້າຜູ້ເປັນພໍ່ທີ່ໃຊ້ຂ້ອຍມາໄດ້ສັ່ງຂ້ອຍວ່າຄວນເວົ້າຫຍັງແລະສອນຫຍັງ.+
50 ຂ້ອຍຮູ້ວ່າການເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງພໍ່ເຮັດໃຫ້ມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ.+ ດັ່ງນັ້ນ ຂ້ອຍຈຶ່ງເວົ້າທຸກຢ່າງຕາມທີ່ພໍ່ສັ່ງໄວ້.”+
ຂໍ
^ ນາຣະດາແມ່ນພືດທີ່ມີກິ່ນຫອມ
^ ໝາຍເຖິງ 1 ປອນຂອງຄົນໂຣມ ເຊິ່ງໜັກປະມານ 327 ກຣາມ. ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ຂ14.
^ 1 ເດນາຣິອົນເທົ່າກັບຄ່າຈ້າງມື້ໜຶ່ງຂອງຄົນທີ່ໃຊ້ແຮງງານ. ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ຂ14.
^ ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ກ5
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ຊັງຊີວິດ”
^ ໝາຍເຖິງຖືກປະຫານເທິງເສົາ
^ ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ກ5
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ແຂນ”
^ ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ກ5
^ ໝາຍເຖິງຖືກຕັດຄວາມສຳພັນຈາກສັງຄົມຢິວ
