ເຢເຣມີຢາ 12:1-17
12 ພະເຢໂຫວາເອີ້ຍ ເມື່ອລູກຮ້ອງທຸກກັບພະອົງແລະເມື່ອລູກເວົ້າກ່ຽວກັບເລື່ອງຄວາມຍຸຕິທຳກັບພະອົງ ພະອົງກໍຈັດການຢ່າງຍຸຕິທຳ.+
ແຕ່ເປັນຫຍັງຄົນຊົ່ວຄືຍັງປະສົບຄວາມສຳເລັດ+ແລະເປັນຫຍັງຄົນທໍລະຍົດຈຶ່ງບໍ່ທຸກບໍ່ຮ້ອນຫຍັງເລີຍ?
2 ພະອົງປູກເຂົາເຈົ້າແລະເຂົາເຈົ້າກໍປົ່ງຮາກອອກມາ.
ເຂົາເຈົ້າໃຫຍ່ຂຶ້ນແລະເປັນໝາກ.
ເຂົາເຈົ້າເວົ້າເຖິງພະອົງຕະຫຼອດ ແຕ່ຄວາມຄິດທີ່ເລິກທີ່ສຸດ*ຂອງເຂົາເຈົ້າພັດຫ່າງໄກຈາກພະອົງ.+
3 ພະເຢໂຫວາເອີ້ຍ ພະອົງຮູ້ຈັກລູກດີ+ແລະພະອົງກໍເຫັນລູກ.ພະອົງກວດເບິ່ງຫົວໃຈຂອງລູກແລະໄດ້ເຫັນວ່າລູກທຸ່ມເທເພື່ອພະອົງ.+
ຂໍພະອົງແຍກເຂົາເຈົ້າອອກມາຄືກັບແກະທີ່ຈະຖືກເອົາໄປຂ້າແລະແຍກເຂົາເຈົ້າໄວ້ຕ່າງຫາກຈົນຮອດມື້ທີ່ເຂົາເຈົ້າຈະຕ້ອງຖືກຂ້າ.
4 ແຜ່ນດິນຈະແຫ້ງແລ້ງອີກດົນປານໃດແລະພືດຜັກທີ່ຢູ່ຕາມໄຮ່ຕ່າງໆຈະຫ່ຽວແຫ້ງອີກດົນປານໃດ?+
ສັດປ່າແລະນົກບໍ່ມີເຫຼືອຈັກໂຕແລ້ວຍ້ອນຄວາມຊົ່ວຂອງຄົນທີ່ຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນີ້.
ເຂົາເຈົ້າເວົ້າວ່າ: “ເພິ່ນບໍ່ຮູ້ດອກວ່າຈະເກີດຫຍັງຂຶ້ນກັບພວກເຮົາ.”
5 “ແລ້ວພະເຈົ້າກໍເວົ້າກັບຂ້ອຍວ່າ ຖ້າເຈົ້າແລ່ນແຂ່ງກັບຄົນ ເຈົ້າກໍຍັງເມື່ອຍແລ້ວເຈົ້າຈະແລ່ນແຂ່ງກັບມ້າໄດ້ແນວໃດ?+
ເຖິງວ່າເຈົ້າຮູ້ສຶກປອດໄພຢູ່ໃນແຜ່ນດິນທີ່ມີຄວາມສະຫງົບສຸກແຕ່ເຈົ້າຈະເຮັດແນວໃດເມື່ອເຈົ້າຢູ່ໃນປ່າທີ່ຕຶບໜາແຄມແມ່ນ້ຳຈໍແດນ?
6 ແມ່ນແຕ່ອ້າຍນ້ອງຂອງເຈົ້າທີ່ຢູ່ໃນເຮືອນພໍ່ຂອງເຈົ້າກໍຍັງທໍລະຍົດເຈົ້າ.+
ເຂົາເຈົ້າພາກັນປ້ອຍດ່າເຈົ້າ
ແລະເຖິງວ່າເຂົາເຈົ້າຈະເວົ້າດີນຳເຈົ້າກໍຢ່າໄວ້ໃຈເຂົາເຈົ້າ.
7 ເຮົາໄດ້ປະຖິ້ມວິຫານຂອງເຮົາ.+ ເຮົາໄດ້ຖິ້ມມໍລະດົກຂອງເຮົາ.+
ເຮົາໄດ້ມອບຄົນທີ່ເຮົາຮັກຫຼາຍໄວ້ໃນມືຂອງພວກສັດຕູ.+
8 ສຳລັບເຮົາ ມໍລະດົກຂອງເຮົາກາຍເປັນຄືກັບໂຕສິງທີ່ຢູ່ໃນປ່າ.
ມັນແຜດສຽງຮ້ອງໃສ່ເຮົາ
ເຮົາຈຶ່ງຊັງຊາດນີ້.
9 ສຳລັບເຮົາ ມໍລະດົກຂອງເຮົາເປັນຄືກັບນົກລ່າເຫຍື່ອທີ່ມີຫຼາຍສີ.*ນົກລ່າເຫຍື່ອອື່ນໆກໍມາຫຸ້ມໂຈມຕີມັນ.+
ສັດປ່າທັງໝົດທີ່ຢູ່ໃນທົ່ງຫຍ້າເອີ້ຍ ມາເດີ້ ໃຫ້ມາລວມໂຕກັນໃຫ້ພາກັນອອກມາກິນເດີ້.+
10 ຜູ້ລ້ຽງແກະຫຼາຍຄົນໄດ້ທຳລາຍສວນໝາກລະແຊັງຂອງເຮົາ.+ເຂົາເຈົ້າຢຽບດິນທີ່ເປັນສ່ວນຂອງເຮົາ.+
ເຂົາເຈົ້າເຮັດໃຫ້ດິນທີ່ເປັນຕາຢູ່ຂອງເຮົາກາຍເປັນບ່ອນກັນດານທີ່ຮົກຮ້າງ.
11 ມັນກາຍເປັນບ່ອນກັນດານ
ມັນກາຍເປັນບ່ອນທີ່ແຫ້ງແລ້ງ*ແລະເປັນບ່ອນທີ່ຮ້າງເປົ່າໄປຕໍ່ໜ້າຕໍ່ຕາເຮົາ.+
ແຜ່ນດິນທັງໝົດຖືກເຮັດໃຫ້ເປັນບ່ອນຫວ່າງເປົ່າແຕ່ກໍບໍ່ມີຜູ້ໃດຄິດເຖິງເລື່ອງນີ້ເລີຍ.+
12 ພວກຜູ້ທຳລາຍພາກັນມາຕາມທາງເກົ່າໆທຸກເສັ້ນທີ່ຜ່ານບ່ອນກັນດານ.ດາບຂອງພະເຢໂຫວາກຳລັງກືນກິນແຜ່ນດິນຂ້າງນີ້ໄປຈົນຮອດແຜ່ນດິນຂ້າງນັ້ນ+
ຍ້ອນແນວນີ້ຈຶ່ງບໍ່ມີຄວາມສະຫງົບສຸກສຳລັບໃຜເລີຍ.
13 ເຂົາເຈົ້າຫວ່ານເຂົ້າວີດ* ແຕ່ພັດໄດ້ເກັບກ່ຽວຕົ້ນໜາມ.+
ເຂົາເຈົ້າເຮັດວຽກໜັກຈົນໝົດແຮງ ແຕ່ກໍບໍ່ໄດ້ຫຍັງ.
ພະເຢໂຫວາໃຈຮ້າຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຫຼາຍແລະຈະເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຮັບຜົນລະປູກຫຍັງແລະຈະເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າອັບອາຍ.”
14 ພະເຢໂຫວາບອກວ່າ: “ສຳລັບເພື່ອນບ້ານທີ່ຊົ່ວໆທັງໝົດທີ່ມັກແຕະມໍລະດົກຂອງເຮົາທີ່ເຮົາເອົາໃຫ້ອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ+ ເຮົາຈະຫຼົກເຂົາເຈົ້າອອກຈາກແຜ່ນດິນໃຫ້ໝົດຮາກໝົດເຫງົ້າ+ ແລະເຮົາຈະຫຼົກຊາດຢູດາອອກຈາກເຂົາເຈົ້ານຳ.
15 ແຕ່ຫຼັງຈາກທີ່ຫຼົກອອກແລ້ວ ເຮົາຈະເມດຕາເຂົາເຈົ້າອີກເທື່ອໜຶ່ງ ແລະຈະພາເຂົາເຈົ້າແຕ່ລະຄົນກັບມາແຜ່ນດິນທີ່ເປັນມໍລະດົກຂອງເຂົາເຈົ້າ.
16 ຖ້າເຂົາເຈົ້າຕັ້ງໃຈທີ່ຈະຮຽນຮູ້ແນວທາງຂອງປະຊາຊົນຂອງເຮົາແລະສາບານໂດຍໃຊ້ຊື່ຂອງເຮົາໂດຍເວົ້າວ່າ ‘ພວກເຮົາຂໍສາບານຕໍ່ໜ້າພະເຢໂຫວາ ພະເຈົ້າຜູ້ມີຊີວິດຢູ່!’ ຄືກັບທີ່ເຂົາເຈົ້າເຄີຍສອນປະຊາຊົນຂອງເຮົາໃຫ້ສາບານຕໍ່ພະບາອານ ເຂົາເຈົ້າກໍຈະຈະເລີນກ້າວໜ້າໄປພ້ອມປະຊາຊົນຂອງເຮົາ.
17 ແຕ່ຖ້າຊາດໃດຊາດໜຶ່ງບໍ່ເຊື່ອຟັງ ເຮົາຈະຫຼົກຊາດນັ້ນຈົນໝົດຮາກໝົດເຫງົ້າແລະທຳລາຍຖິ້ມ.” ພະເຢໂຫວາເວົ້າໄວ້ແນວນີ້.+
ຂໍ
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ໝາກໄຂ່ຫຼັງ”
^ ຫຼື “ມີລາຍດ່າງ”
^ ຫຼືອາດແປວ່າ “ຮ້ອງໄຫ້ໄວ້ທຸກ”
^ ເຂົ້າຊະນິດໜຶ່ງທີ່ໃຊ້ເຮັດເຂົ້າຈີ່ໄດ້
