Адәм у Һеԝа жь бахче Едене һатьнә дәрхьстьне, у паше гәләк зарʹ ԝанрʹа һатьнә буйине. Ԛайин, кӧрʹе ԝани пешийе, бу щоткʹар, ле кӧрʹе дӧда Һабил, бу шьван.

Рʹожәке Ԛайин у Һабил Йаһоԝарʹа ԛӧрбан анин. Тӧ зани чь те һʹәсабе ԛӧрбан? Әԝ те һʹәсабе пʹешкʹеша ԛимәт бона Хԝәде. Йаһоԝа ԛӧрбана Һабилрʹа гәләк ша бу, ле йа Ԛайинрʹа ша нәбу. Сәва ԝе йәке Ԛайин гәләк һерс кʹәт. Йаһоԝа готә Ԛайин, ԝәки һерса ԝи дькарә ԝи бәрбь кьре хьраб бьвә. Ле Ԛайин гӧһ нәда Хԝәде.

Дәԝсе Ԛайин готә Һабил: «Ԝәрә әм һәрʹьнә чоле». Гава әԝана чоледа тʹәне бун, Ԛайин бьре хԝә хьст у ԝи  кӧшт. Гәло, Йаһоԝа ԝе дәрәщеда чь гәрәке бькьра? Йаһоԝа Ԛайин бь ԝе йәке щәза кьр, кӧ ԝи жь малбәта ԝи дур хьст. У ида изьна ԝи тʹӧнә бу пашда вәгәрʹә.

Жь ԝе йәке әм чь дәрсе дькарьн һин бьн? Әм жи дькарьн һерс кʹәвьн, һәрге тьштәк ӧса набә, чаԝа әм дьхԝазьн. Һәрге әм тʹәхмин дькьн, ԝәки зу һерс дькʹәвьн, у йед дьн жи ԝе йәке мәрʹа дьбежьн, демәк әм гәрәке сәр хԝә бьхәбьтьн у емосийед хԝә зәфт кьн, һʹәта кӧ әԝе емосийе сәр мә контрол нәкьрийә.

Һабил, Йаһоԝа һʹьз дькьр у тьштед рʹаст дькьр, ләма жи Йаһоԝа ԝе тʹӧ щар ԝи бир нәкә. Гава Йаһоԝа әʹрде бькә щьнәт, ԝе Һабил диса вәгәрʹинә жийине.