បណ្ដាច់មិត្តភាព
ហេតុអ្វីអ្នកចាស់ទុំត្រូវការពារភាពស្អាតស្អំក្នុងក្រុមជំនុំ?
ហេតុអ្វីការប្រព្រឹត្តមិនល្អរបស់បងប្អូនណាម្នាក់អាចជះឥទ្ធិពលដល់ក្រុមជំនុំទាំងមូល?
-
កំណត់ហេតុគម្ពីរដែលទាក់ទង៖
-
យ៉ូស. ៧:១, ៤-១៤, ២០-២៦—ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងមូលរងទុក្ខវេទនា ដោយសារអេកាននិងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់
-
យ៉ូណ. ១:១-១៦—អ្នកប្រកាសទំនាយយ៉ូណាសមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាទេ នេះបានធ្វើឲ្យអស់អ្នកដែលជិះសំពៅជាមួយគាត់ ស្ទើរតែបាត់បង់ជីវិត
-
បើគ្រិស្តសាសនិកណាម្នាក់ចង់បន្ដនៅក្នុងក្រុមជំនុំ តើគាត់ត្រូវជៀសវាងពីការប្រព្រឹត្តបែបណាខ្លះ?
រ៉ូម ១៦:១៧, ១៨; ១កូ. ៥:១១; ១ធី. ១:២០; ទីត. ៣:១០, ១១
សូមមើលដែរ «ការប្រព្រឹត្តរបស់គ្រិស្តសាសនិក»
តើត្រូវធ្វើយ៉ាងណាចំពោះបងប្អូនដែលបន្តប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ?
សូមមើលដែរ ១យ៉ូន. ៣:៤, ៦
មុនធ្វើការវិនិច្ឆ័យរឿងណាមួយ តើពួកអ្នកចាស់ទុំត្រូវធ្វើអ្វី?
សូមមើលដែរ សុភ. ១៨:១៣; ១ធី. ៥:២១
តើតាមរបៀបណាពួកអ្នកចាស់ទុំដែលនឹងបម្រើនៅក្នុងគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យអាចដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា បុគ្គលណាម្នាក់ពិតជាបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរមែន?
ហេតុអ្វីជាការចាំបាច់ដែលត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព ឬប្រដៅតម្រង់បុគ្គលដែលបានធ្វើខុសធ្ងន់ធ្ងរ? ហើយតើក្រុមជំនុំអាចទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីការរៀបចំនេះ?
តើគម្ពីរចែងយ៉ាងណាអំពីរបៀបដែលយើងគួរប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព?
បើអ្នកដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពប្រែចិត្ត តើគាត់អាចរួមចំណែកក្នុងក្រុមជំនុំម្ដងទៀតឬទេ?
សូមមើលដែរ «ប្រែចិត្ត»
តើយើងទាំងអស់គ្នាអាចធ្វើអ្វីដើម្បីជួយរក្សាភាពស្អាតស្អំក្នុងក្រុមជំនុំ?
សូមមើលដែរ បច. ១៣:៦-១១
បើគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់បានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ ហើយព្យាយាមលាក់បាំងដោយសារខ្លាចត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព ហេតុអ្វីនោះជាការខុស?
ចសព. ៣២:១-៥; សុភ. ២៨:១៣; យ៉ា. ៥:១៤, ១៥
សូមមើលដែរ «ភាពខុសឆ្គង៖ ចំណងជើងតូច‹សារភាពកំហុស›»
ទោះជាបុគ្គលម្នាក់មិនដល់ថ្នាក់ត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពក៏ដោយ ហេតុអ្វីយើងត្រូវដាក់កម្រិតក្នុងការសេពគប់ជាមួយគាត់?
បើគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ត្រូវគេបង្កាច់បង្ខូច ឬបោកប្រាស់ តើគាត់អាចសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វី? ហើយហេតុអ្វី?
ហេតុអ្វីគ្រិស្តសាសនិកដែលមានភាពចាស់ទុំគួរព្យាយាមជួយអ្នកដែលមានការប្រព្រឹត្តមិនឈ្លាសវៃ?