លោតទៅអត្ថបទ

លោតទៅបញ្ជីអត្ថបទ

តើព្រះជាបុគ្គលពិតទេ?

តើព្រះជាបុគ្គលពិតទេ?

តើ​ព្រះ​ជា​បុគ្គល​ពិត​ទេ?

គេ​និយម​ឆ្លើយ​ថា:

«ព្រះ​គឺ​ដូច​ជា​ខ្យល់ ដែល​មាន​នៅ​គ្រប់​ទី​កន្លែង ហើយ​នៅ​ក្នុង​វត្ថុ​គ្រប់​យ៉ាង»។

«ព្រះ​គឺ​ជា​ប្រាជ្ញា​ដែល​មិន​អាច​ពិពណ៌នា​បាន ជា​ថាមពល​ដែល​ឥត​រូប»។

តើ​លោក​យេស៊ូ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​អ្វី?

«ក្នុង​លំនៅ​របស់​បិតា​នៃ​ខ្ញុំ​មាន​ទី​អាស្រ័យ​ជា​ច្រើន»។ (យ៉ូហាន ១៤:២) ក្នុង​ន័យ​ធៀប លោក​យេស៊ូ​បាន​និយាយ​ថា​ព្រះ​មាន​ទី​អាស្រ័យ​ឬ​ទី​លំនៅ។

«ខ្ញុំ​បាន​មក​ពី​បិតា​ដែល​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌ ហើយ​បាន​ចូល​ក្នុង​ពិភព​លោក។ ម្យ៉ាង​ទៀត ខ្ញុំ​នឹង​ចេញ​ពី​ពិភព​លោក​ហើយ​នឹង​ទៅ​ឯ​បិតា​ដែល​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌»។ (យ៉ូហាន ១៦:២៨) លោក​យេស៊ូ​បាន​ជឿ​ថា​ព្រះ​ជា​បុគ្គល​ពិត​ម្នាក់​ដែល​អាស្រ័យ​នៅ​កន្លែង​ដ៏​ជាក់​លាក់​មួយ។

លោក​យេស៊ូ​មិន​ដែល​សំដៅ​ទៅ​លើ​ព្រះ​ជា​ថាមពល​ដែល​ឥត​រូប​ឡើយ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ លោក​បាន​និយាយ​និង​អធិដ្ឋាន​ដល់​ព្រះ។ ជា​ញឹក​ញាប់ លោក​បាន​ហៅ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ថា​បិតា​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​របស់​លោក ហើយ​នេះ​ជា​ពាក្យ​ដែល​បង្ហាញ​ទំនាក់​ទំនង​ដ៏​ជិត​ស្និទ្ធ​ជា​មួយ​ព្រះ។—យ៉ូហាន ៨:១៩, ៣៨, ៥៤

ទោះ​ជា​«គ្មាន​មនុស្ស​ណា​ម្នាក់​ធ្លាប់​ឃើញ​ព្រះ​ម្ដង​ណា​ឡើយ»​ហើយ​«ព្រះ​ជា​វិញ្ញាណ»​ក៏​ពិត​មែន តែ​តើ​នេះ​មាន​ន័យ​ថា​លោក​មិន​មាន​រូប​កាយ​ទេ​ឬ? (យ៉ូហាន ១:១៨; ៤:២៤) គម្ពីរ​បាន​ឆ្លើយ​ថា​៖ «ប្រសិន​បើ​មាន​រូប​កាយ​សាច់​ឈាម ក៏​មាន​រូប​កាយ​វិញ្ញាណ​ដែរ»។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៤៤) បើ​ដូច្នេះ តើ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​មាន​រូប​កាយ​វិញ្ញាណ​ឬ?

ព្រះ​យេហូវ៉ា​មាន​រូប​កាយ​វិញ្ញាណ​មែន។ ពេល​លោក​យេស៊ូ​ត្រូវ​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​រស់​ឡើង​វិញ នោះ​លោក​«បាន​ចូល​ក្នុង​ស្ថាន​សួគ៌​តែ​ម្ដង ដើម្បី​បង្ហាញ​ខ្លួន​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ​ផ្ទាល់ ដើម្បី​យើង»។ (ហេប្រឺ ៩:២៤) នេះ​បង្រៀន​យើង​ចំណុច​ដ៏​សំខាន់​ពីរ​យ៉ាង​អំពី​ព្រះ។ ទី​១ លោក​មាន​ទី​លំនៅ។ ទី​២ លោក​ជា​បុគ្គល​ពិត​ម្នាក់ មិន​មែន​ជា​ថាមពល​ដែល​មិន​អាច​ពន្យល់​បាន ដែល​មាន​នៅ​គ្រប់​ទី​កន្លែង​នោះ​ឡើយ។

បើ​ដូច្នេះ តើ​ព្រះ​អាច​មាន​អំណាច​ត្រួត​ត្រា​លើ​គ្រប់​ទី​កន្លែង​បាន​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច? ព្រះ​អាច​ចាត់​សកម្ម​ពល​បរិសុទ្ធ​របស់​លោក​ឲ្យ​ទៅ​កន្លែង​ណា​ក៏​បាន​ក្នុង​សកល​លោក។ ដូច​ឪពុក​ដែល​លាត​ដៃ​ដើម្បី​សម្រាល​ទុក្ខ​និង​គាំទ្រ​កូន នោះ​ព្រះ​ចាត់​សកម្ម​ពល​បរិសុទ្ធ​របស់​លោក ហាក់​ដូច​ជា​លាត​ដៃ​ដើម្បី​សម្រេច​គោល​បំណង​របស់​លោក​ដែរ។—ទំនុកដំកើង ១០៤:៣០; ១៣៩:៧

ដោយ​ព្រោះ​ព្រះ​ជា​បុគ្គល​ពិត​ម្នាក់ លោក​ក៏​មាន​បុគ្គលិក​លក្ខណៈ ចំណង់​ចំណូល​ចិត្ត ព្រម​ទាំង​អារម្មណ៍​ផង​ដែរ។ គម្ពីរ​បាន​រៀប​រាប់​ថា លោក​ស្រឡាញ់​រាស្ត្រ​របស់​លោក ស្អប់​ការ​គោរព​ប្រណិប័តន៍​រូប​ព្រះ និង​ឈឺ​ចិត្ត​ពេល​មាន​អំពើ​អាក្រក់​ជួជាតិ។ (លោកុប្បត្តិ ៦:៦; ចោទិយកថា ១៦:​២២; ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១០:៩; ទំនុកដំកើង ១០៤:​៣១) ក្នុង​សៀវភៅ​ធីម៉ូថេទី១ ១:១១ លោក​ត្រូវ​បាន​ហៅ​ថា «ព្រះ​ដែល​មាន​សេចក្ដី​សប្បាយ»។ ពុំ​មែន​ជា​ការ​ចម្លែក​អ្វី​ឡើយ! ដែល​លោក​យេស៊ូ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​យើង​អាច​រៀន​ឲ្យ​ចេះ​ស្រឡាញ់​ព្រះ​យ៉ាង​អស់​ពី​ដួង​ចិត្ត។—ម៉ាកុស ១២:៣០ *

[កំណត់​សម្គាល់]

^ វគ្គ 12 ដើម្បី​ទទួល​ព័ត៌មាន​ថែម​ទៀត​អំពី​រឿង​នេះ សូម​មើល​ជំពូក​ទី​១​នៃ​សៀវភៅ​តើ​ព្រះ​គម្ពីរ​ពិត​ជា​បង្រៀន​យ៉ាង​ណា? ដែល​បាន​បោះពុម្ព​ដោយ​សាក្សី​ព្រះ​យេហូវ៉ា។

[ឃ្លា​អក្សរ​ធំ​នៅ​ទំព័រ៤]

ដូច​ឪពុក​ដែល​លាត​ដៃ​ជួយ​កូន នោះ​ព្រះ​ចាត់​សកម្មពល​បរិសុទ្ធ​របស់​លោក ហាក់​ដូច​ជា​លាត​ដៃ​ដើម្បី​សម្រេច​គោល​បំណង​របស់​លោក