ចូរអភ័យទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ
ចូរអភ័យទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ
«ចូរទ្រាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយអភ័យទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ»។ —កូឡ. ៣:១៣
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
ហេតុអ្វីយើងត្រូវសុខចិត្តអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត?
តើលោកយេស៊ូឲ្យឧទាហរណ៍អ្វីដែលបញ្ជាក់ថាយើងត្រូវអភ័យទោស?
ដោយសារយើងអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀតដោយឥតល័ក្ខខ័ណ្ឌ តើយើងទទួលពរអ្វីខ្លះ?
១, ២. ហេតុអ្វីជាការសមរម្យដែលអ្នកពិចារណាអំពីការសុខចិត្តអភ័យទោស?
បណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាលាយលក្ខណ៍អក្សរជួយយើងឲ្យយល់អំពីទស្សនៈរបស់លោកស្តីអំពីអំពើខុសឆ្គង និងរបៀបដែលលោកប្រព្រឹត្តពេលយើងធ្វើអំពើខុសឆ្គង។ បណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏ជួយឲ្យយើងយល់កាន់តែច្រើនអំពីការអភ័យទោសដែរ។ នៅអត្ថបទមុន យើងបានពិចារណាអំពីចិត្តគំនិតរបស់ដាវីឌនិងម៉ាណាសេដែលនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោសឲ្យពួកគាត់។ ដោយសារពួកគាត់បានស្ដាយក្រោយជាខ្លាំងចំពោះអ្វីដែលពួកគាត់បានធ្វើ នេះបាននាំឲ្យពួកគាត់សារភាព បោះបង់ចោលអំពើអាក្រក់របស់ពួកគាត់ ហើយបានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ។ ជាលទ្ធផល ព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តនឹងពួកគាត់ម្ដងទៀត។
២ សូមយើងពិចារណាអំពីការអភ័យទោសតាមទស្សនៈផ្សេងទៀត។ តើអ្នកគិតថាអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះម៉ាណាសេ ប្រសិនបើជនរងគ្រោះដែលគ្មានកំហុសនោះជាសាច់ញាតិរបស់អ្នក? តើអ្នកអាចអភ័យទោសឲ្យម៉ាណាសេឬទេ? នេះជាសំណួរសំខាន់ ដោយសារសព្វថ្ងៃយើងកំពុងរស់នៅក្នុងពិភពលោកដែលប្រឆាំងច្បាប់ ឃោរឃៅ ហើយគិតតែពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ ដូច្នេះ ហេតុអ្វីគ្រិស្តសាសនិកគួរអប់រំខ្លួនឲ្យចេះអភ័យទោស? បើអ្នកត្រូវគេប្រមាថមើលងាយ ឬរងអំពើអយុត្ដិធម៌ តើអ្វីអាចជួយអ្នកឲ្យទប់កំហឹង ឲ្យប្រព្រឹត្តតបតាមរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យអ្នកធ្វើ ហើយសុខចិត្តអភ័យទោស?
មូលហេតុដែលយើងត្រូវអភ័យទោស
៣-៥. (ក) តើឧទាហរណ៍អ្វីដែលលោកយេស៊ូបានប្រើដើម្បីជួយអ្នកស្ដាប់ឲ្យគិតថាពួកគេត្រូវអភ័យទោស? (ខ) តើអ្វីជាចំណុចសំខាន់ក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូដែលបានកត់ទុកនៅម៉ាថាយ ១៨:២១-៣៥?
៣ ការសុខចិត្តអភ័យទោសឲ្យអ្នកដែលធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្ត ទោះជាពួកគេជាសមាជិកក្រុមជំនុំឬមិនមែនក៏ដោយ គឺជាការសំខាន់ចាំបាច់ បើយើងចង់រក្សាទំនាក់ទំនងដ៏សុខសាន្តជាមួយសមាជិកក្រុមគ្រួសារនិងមិត្តភក្ដិរបស់យើង ជាមួយមនុស្សឯទៀតនិងជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ បទគម្ពីរបានបញ្ជាក់ថាការសុខចិត្តអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀតទោះជាពួកគេធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្តប៉ុន្មានដងក៏ដោយ គឺជាតម្រូវការសម្រាប់គ្រិស្តសាសនិក។ ដើម្បីបង្ហាញថាតម្រូវការនេះគឺសមហេតុសមផល លោកយេស៊ូបានប្រើឧទាហរណ៍អំពីខ្ញុំបម្រើម្នាក់ដែលជំពាក់បំណុល។
៤ ខ្ញុំបម្រើនោះជំពាក់បំណុលម្ចាស់របស់គាត់ស្មើនឹងប្រាក់ខែ៦០.០០០.០០០ថ្ងៃ ប៉ុន្តែម្ចាស់របស់គាត់បានឲ្យគាត់រួចបំណុល។ ក្រោយមក ខ្ញុំបម្រើនោះបានចេញទៅរកខ្ញុំបម្រើដូចគ្នាម្នាក់ទៀតដែលជំពាក់ប្រាក់គាត់ដែលស្មើនឹងប្រាក់ខែ១០០ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកជំពាក់បំណុលនោះបានសុំពន្យារពេល ប៉ុន្តែខ្ញុំបម្រើដែលបានរួចបំណុលជាច្រើននោះ បានចាប់ខ្ញុំបម្រើដូចគ្នានោះដាក់គុក។ ចិត្តគំនិតបែបនេះបានធ្វើឲ្យម្ចាស់របស់គាត់ខឹង។ ម្ចាស់នោះបានសួរគាត់ថា៖ «‹អ្នកគួរមេត្ដាដល់ខ្ញុំបម្រើដូចគ្នា ដូចខ្ញុំធ្លាប់មានចិត្តមេត្ដាដល់អ្នកដែរ មែនទេ?›។ ពេលមានប្រសាសន៍ចប់ហើយ ម្ចាស់បានខឹងយ៉ាងខ្លាំង ក៏បានប្រគល់[ខ្ញុំបម្រើដែលមិនព្រមអភ័យទោស]ទៅឲ្យអ្នកយាមគុក រហូតដល់គាត់សងអ្វីទាំងអស់ដែលបានជំពាក់»។—ម៉ាថ. ១៨:២១-៣៤
៥ តើលោកយេស៊ូបានបញ្ជាក់ចំណុចអ្វីក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោក? លោកបានបញ្ចប់ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «បិតារបស់ខ្ញុំដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ក៏នឹងប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នករាល់គ្នាដូច្នេះដែរ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗមិនអភ័យទោសឲ្យបងប្អូនខ្លួនស្មោះពីចិត្ត»។ (ម៉ាថ. ១៨:៣៥) សេចក្ដីបង្រៀននេះរបស់លោកយេស៊ូគឺស្រួលយល់។ អំពើខុសឆ្គងដែលយើងបានធ្វើក្នុងជីវិតដោយសារយើងមិនល្អឥតខ្ចោះ ផ្ដល់ទីសំអាងថាយើងមិនអាចបំពេញខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានឡើយ។ ប៉ុន្តែ លោកសុខចិត្តអភ័យទោសឲ្យយើង ហើយបំភ្លេចចោលកំហុសដែលយើងបានប្រព្រឹត្តពីមុន។ ដូច្នេះ អ្នកណាដែលចង់មានចំណងមិត្តភាពជាមួយព្រះយេហូវ៉ា មានកាតព្វកិច្ចអភ័យទោសចំពោះកំហុសរបស់មនុស្សឯទៀត។ នេះជាអត្ថន័យនៃពាក្យរបស់លោកយេស៊ូ ពេលលោកមានប្រសាសន៍ក្នុងសុន្ទរកថានៅលើភ្នំថា៖ «បើអ្នកអភ័យទោសចំពោះកំហុសរបស់អ្នកឯទៀត នោះបិតារបស់អ្នកដែលនៅស្ថានសួគ៌ក៏នឹងអភ័យទោសឲ្យអ្នកដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ បើអ្នករាល់គ្នាមិនអភ័យទោសចំពោះកំហុសរបស់អ្នកឯទៀតទេ នោះបិតារបស់អ្នកក៏មិនអភ័យទោសចំពោះកំហុសរបស់អ្នកដែរ»។—ម៉ាថ. ៦:១៤, ១៥
៦. ហេតុអ្វីការអភ័យទោសគឺមិនតែងតែងាយស្រួលនោះទេ?
៦ អ្នកប្រហែលជានិយាយថា៖ ‹ទ្រឹស្តីនេះស្ដាប់ទៅដូចជាស្រួល តែការអនុវត្តគឺពិបាក›។ នេះគឺដោយសារយើងអាចមានកំហឹងយ៉ាងខ្លាំង ពេលអ្នកឯទៀតធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្ត។ បុគ្គលម្នាក់ប្រហែលជាមានចិត្តខឹង មានអារម្មណ៍ថាត្រូវគេក្បត់ ចង់ស្វែងរកយុត្ដិធម៌ ឬក៏ចង់សងសឹកទៀតផង។ តាមការពិត មនុស្សខ្លះមានអារម្មណ៍ថាពួកគេនឹងមិនអាចអភ័យទោសឲ្យអ្នកដែលធ្វើឲ្យពួកគេឈឺចាប់នោះទេ។ ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍ស្រដៀងគ្នានេះ តើតាមរបៀបណាអ្នកអាចអប់រំខ្លួនឲ្យចេះអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀតដែលជាតម្រូវការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
ចូរពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលអ្នកខឹង
៧, ៨. តើអ្វីអាចជួយអ្នកឲ្យចេះអភ័យទោសប្រសិនបើអ្នកខឹងដោយសារអ្នកឯទៀតប្រព្រឹត្តដោយមិនសមរម្យមកលើអ្នក?
៧ កាលណាគេធ្វើអាក្រក់មកលើយើង ឬយើងគិតថាគេបានធ្វើអាក្រក់មកលើយើង នេះអាចនាំឲ្យយើងខឹងយ៉ាងខ្លាំង។ សូមពិចារណាអំពីប្រតិកម្មរបស់យុវជនម្នាក់ដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅក្នុងការស្រាវជ្រាវមួយស្តីអំពីកំហឹង។ គាត់បាននិយាយថា៖ «មានម្ដងនោះ . . . ពេលខ្ញុំខឹងយ៉ាងខ្លាំង ខ្ញុំបានដើរចេញពីផ្ទះដោយស្បថថាខ្ញុំនឹងមិនត្រឡប់មកវិញទេ។ ថ្ងៃនោះគឺជាថ្ងៃដែលមានអាកាសធាតុល្អ ហើយខ្ញុំបានដើរយ៉ាងឆ្ងាយតាមផ្លូវតូចដែលមានទេសភាពស្អាត។ ភាពស្ងប់ស្ងាត់និងសម្រស់ដ៏ស្អាតនៅទីនោះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំត្រជាក់ចិត្តបន្ដិចម្ដងៗ ហើយប៉ុន្មានម៉ោងក្រោយមក ខ្ញុំបានត្រឡប់មកផ្ទះវិញដោយស្ដាយក្រោយ ហើយបានរសាយកំហឹង»។ ដូចបទពិសោធន៍ក្នុងឧទាហរណ៍នេះ ការទុកពេលដើម្បីឲ្យស្ងប់ចិត្ត ហើយពិចារណាអំពីហេតុការណ៍ពិតជាជាងគិតអំពីអារម្មណ៍របស់អ្នក ប្រហែលជាអាចជួយអ្នកឲ្យជៀសវាងពីការប្រព្រឹត្តតបទៅវិញដោយកំហឹង ដែលប្រហែលជាអាចធ្វើឲ្យអ្នកស្ដាយក្រោយ។—ទំនុក. ៤:៤; សុភ. ១៤:២៩; យ៉ា. ១:១៩, ២០
៨ ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាបើអ្នកនៅតែមានចិត្តខឹង? សូមខំស្វែងរកមូលហេតុដែលនាំឲ្យអ្នកខឹង។ តើនេះគឺដោយសារគេបានប្រព្រឹត្តមកលើអ្នកដោយអយុត្ដិធម៌ ឬក៏ប្រហែលជាប្រព្រឹត្តដោយមិនសមរម្យមកលើអ្នកឬទេ? ឬក៏តើដោយសារអ្នកមានអារម្មណ៍ថាអ្នកឯទៀតមានបំណងធ្វើឲ្យអ្នកឈឺចិត្តឬ? តើការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់ពិតជាអាក្រក់មែនឬ? ដោយពិចារណា ហើយព្យាយាមយល់អំពីមូលហេតុដែលនាំឲ្យអ្នកខឹង នឹងជួយអ្នកឲ្យដឹងអំពីរបៀបដ៏ល្អបំផុតដែលអ្នកគួរប្រព្រឹត្តតបទៅវិញ ស្របតាមគោលការណ៍គម្ពីរ។ (សូមអាន សុភាសិត ១៥:២៨; ១៧:២៧) ការគិតបែបនេះ ប្រហែលជាអាចជួយអ្នកឲ្យពិចារណាអំពីហេតុការណ៍ពិតកាន់តែច្រើនឡើង ហើយសុខចិត្តអភ័យទោស។ ដោយធ្វើដូច្នេះទោះបីប្រហែលជាពិបាកក៏ដោយ នោះអ្នកឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះពិនិត្យមើល«គំនិតនិងបំណងចិត្ត[របស់អ្នក]» ហើយជួយអ្នកឲ្យយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាដែលចេះអភ័យទោស។—ហេ. ៤:១២
តើអ្នកគួរប្រកាន់ទោសឬទេ?
៩, ១០. (ក) តើអ្នកអាចមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា ពេលគេធ្វើឲ្យអ្នកឈឺចិត្ត? (ខ) តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាប្រសិនបើអ្នកមិនឆាប់ខឹង ហើយសុខចិត្តអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត?
៩ មានស្ថានភាពជាច្រើនក្នុងជីវិតដែលនាំឲ្យបុគ្គលម្នាក់ខឹង។ ជាឧទាហរណ៍ កាលដែលអ្នកកំពុងបើកឡាន មានឡានមួយទៀតជិតបុកឡានរបស់អ្នក។ តើអ្នកនឹងមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? អ្នកបានឮដំណឹងអំពីជម្លោះក្នុងការធ្វើចរាចរណ៍ ដែលបុគ្គលម្នាក់ខឹងយ៉ាងខ្លាំងរហូតដល់ស្ទុះទៅវាយអ្នកបើកបរម្នាក់ទៀត។ ប៉ុន្តែ ក្នុងនាមជាគ្រិស្តសាសនិក អ្នកប្រាកដជាមិនចង់ធ្វើដូច្នេះទេ។
១០ ជាការប្រសើរជាងដែលអ្នកគិតមួយភ្លែតសិនស្តីអំពីរឿងនេះ។ អ្នកក៏ប្រហែលជាខុសដែរចំពោះអ្វីដែលបានកើតឡើង ពីព្រោះអារម្មណ៍របស់អ្នកមិនមូលពេលបើកបរ ឬឡានរបស់អ្នកបើកបរម្នាក់ទៀតប្រហែលជាខូចគ្រឿងណាមួយ។ យើងនឹងមិនសូវខឹងឬអាក់អន់ចិត្តអំពីកំហុសរបស់អ្នកឯទៀត ប្រសិនបើយើងព្យាយាមយល់អំពីមូលហេតុដែលនាំឲ្យពួកគាត់ធ្វើបែបនេះ ហើយទទួលស្គាល់ថាយើងប្រហែលជាមិនដឹងអំពីមូលហេតុទាំងអស់ដែលនាំឲ្យពួកគាត់ធ្វើដូច្នេះ ហើយសុខចិត្តអភ័យទោស។ សាស្ដា ៧:៩ចែងថា៖ «កុំឲ្យមានចិត្តរហ័សខឹងឡើយ ដ្បិតសេចក្ដីកំហឹងរមែងនៅក្នុងទ្រូងរបស់មនុស្សល្ងីល្ងើទេ»។ សូមកុំឆាប់ប្រកាន់ទោស។ ជាច្រើនលើក អ្វីដែលយើងប្រហែលជាគិតថាជាការធ្វើឲ្យឈឺចិត្តដោយចេតនា តាមពិតនេះគឺគ្រាន់តែដោយសារភាពមិនល្អឥតខ្ចោះឬក៏ដោយសារការយល់ច្រឡំ។ ចូរពិចារណាអំពីមូលហេតុផ្សេងៗដែលនាំឲ្យបុគ្គលនោះប្រព្រឹត្តឬនិយាយដែលហាក់ដូចជាមិនសប្បុរស ហើយសុខចិត្តអភ័យទោសឲ្យគាត់ដោយសារសេចក្ដីស្រឡាញ់។ អ្នកនឹងមានសុភមង្គលច្រើនជាង ប្រសិនបើអ្នកធ្វើដូច្នេះ។—សូមអាន ពេត្រុសទី១ ៤:៨
‹សូមឲ្យសេចក្ដីសុខដែលអ្នករាល់គ្នាបានជូនពរវិលមកឯអ្នកវិញ›
១១. ទោះជាមនុស្សមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាក៏ដោយទៅលើដំណឹងល្អដែលយើងផ្សព្វផ្សាយ តើយើងគួរមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា?
១១ តើតាមរបៀបណាអ្នកអាចរក្សាការចេះទប់ចិត្ត ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ប្រព្រឹត្តដោយមិនគួរសមមកលើអ្នកពេលអ្នកផ្សព្វផ្សាយ? ពេលដែលលោកយេស៊ូចាត់អ្នកផ្សព្វផ្សាយ៧០នាក់ឲ្យទៅផ្សព្វផ្សាយ លោកបានប្រាប់ពួកគេឲ្យជូនពរ សូមឲ្យមានសេចក្ដីសុខនៅគ្រប់ផ្ទះដែលពួកគេទៅ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ប្រសិនបើគ្មានអ្នកណាដែលចង់បានសេចក្ដីសុខនៅទីនោះទេ សេចក្ដីសុខដែលអ្នករាល់គ្នាបានជូនពរនឹងវិលមកឯអ្នកវិញ។ ប៉ុន្តែបើអ្នកដែលចង់បានសេចក្ដីសុខនៅទីនោះ សេចក្ដីសុខដែលអ្នករាល់គ្នាបានជូនពរនឹងកើតមានដល់អ្នកនោះ»។ (លូក. ១០:១, ៥, ៦) យើងសប្បាយចិត្ត ពេលដែលមនុស្សព្រមស្ដាប់ដំណឹងល្អដែលយើងផ្សាយ ពីព្រោះពួកគេប្រហែលជាទទួលប្រយោជន៍ពីដំណឹងនេះ។ ប៉ុន្តែ ជួនកាលមនុស្សមិនធ្វើដូច្នេះទេ។ តើយើងត្រូវធ្វើយ៉ាងណា? លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថាសេចក្ដីសុខដែលយើងជូនពរដល់ម្ចាស់ផ្ទះ គួរនៅជាមួយនឹងយើង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងគួរចាកចេញពីផ្ទះនីមួយៗ ដោយមានសេចក្ដីសុខក្នុងចិត្ត ទោះជាមនុស្សប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាចំពោះយើងក៏ដោយ។ ប្រសិនបើយើងខឹងដោយសារគេបង្ករឿង នោះយើងមិនអាចរក្សាសេចក្ដីសុខរបស់យើងបានទេ។
១២. យោងទៅតាមពាក្យរបស់ប៉ូលនៅអេភេសូរ ៤:៣១, ៣២ តើយើងគួរប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា?
១២ ចូរព្យាយាមរក្សាសេចក្ដីសុខរបស់អ្នកក្នុងគ្រប់ស្ថានភាពទាំងអស់ មិនគ្រាន់តែក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយប៉ុណ្ណោះទេ។ ការសុខចិត្តអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀតមិនមានន័យថាអ្នកពេញចិត្តនឹងការប្រព្រឹត្តមិនត្រឹមត្រូវរបស់ពួកគេ ឬគិតថាការប្រព្រឹត្តនោះមិនប៉ះពាល់ដល់អ្នកឯទៀតឡើយ។ ប៉ុន្តែ ការអភ័យទោសមានន័យថាបំភ្លេចគំនុំចំពោះការប្រព្រឹត្តមិនត្រឹមត្រូវមកលើយើង ហើយរក្សាសេចក្ដីសុខរបស់យើង។ ដោយគិតតែអំពីអ្វីដែលធ្វើឲ្យធ្លាក់ទឹកចិត្ត ហើយគិតជាប់ជានិច្ចអំពីអំពើអាក្រក់ដែលអ្នកឯទៀតបានប្រព្រឹត្តមកលើពួកគេ មនុស្សខ្លះបានឲ្យការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកឯទៀតធ្វើឲ្យគាត់លែងមានសុភមង្គល។ សូមកុំឲ្យអារម្មណ៍បែបនេះកាន់កាប់លើអ្នកឡើយ។ សូមចាំថា អ្នកមិនអាចមានសុភមង្គលបានទេពេលដែលអ្នកចងគំនុំនោះ។ ហេតុនេះ សូមអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀតចុះ!—សូមអាន អេភេសូរ ៤:៣១, ៣២
ចូរប្រព្រឹត្តតបតាមរបៀបដែលធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្ត
១៣. (ក) តើគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់អាច«គររងើកភ្លើង»លើក្បាលសត្រូវរបស់គាត់យ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើការប្រព្រឹត្តតបទៅវិញដោយស្លូតបូតទៅលើអ្នកដែលបង្ករឿងដល់អ្នក អាចនាំឲ្យមានលទ្ធផលអ្វី?
១៣ ម្ដងម្កាល ប្រហែលជាមានពេលណាមួយដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា អ្នកអាចជួយនរណាម្នាក់ដែលបានប្រព្រឹត្តមិនត្រឹមត្រូវមកលើអ្នកឲ្យយល់តម្លៃនៃខ្នាតតម្រារបស់គ្រិស្តសាសនិក។ សាវ័កប៉ូលបានសរសេរថា៖ «‹ប្រសិនបើសត្រូវរបស់អ្នកឃ្លាន ចូរឲ្យអាហារគាត់បរិភោគ ហើយប្រសិនបើគាត់ស្រេក ចូរឲ្យគាត់ផឹកចុះ ព្រោះបើធ្វើដូច្នេះ អ្នកនឹងគររងើកភ្លើងនៅលើក្បាលគាត់›។ កុំឲ្យសេចក្ដីអាក្រក់ឈ្នះអ្នកឡើយ តែចូរបន្តឈ្នះសេចក្ដីអាក្រក់ដោយសេចក្ដីល្អវិញ»។ (រ៉ូម ១២:២០, ២១) តាមរយៈការប្រព្រឹត្តដោយសប្បុរសទៅលើអ្នកដែលបង្ករឿងដល់អ្នក អ្នកប្រហែលជាធ្វើឲ្យគាត់កែប្រែចិត្តគំនិតរបស់គាត់ ហើយនាំឲ្យគាត់ប្រព្រឹត្តល្អវិញ។ ដោយបង្ហាញការយោគយល់ ការយល់អារម្មណ៍ និងសេចក្ដីអាណិតអាសូរចំពោះអ្នកដែលធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្ត នោះអ្នកប្រហែលជាអាចជួយគាត់ឲ្យរៀនសេចក្ដីពិតក្នុងគម្ពីរ។ ទោះជាក្នុងករណីណាក៏ដោយ ការប្រព្រឹត្តតបទៅវិញដោយស្លូតបូតអាចបើកឱកាសឲ្យបុគ្គលនោះពិចារណាអំពីការប្រព្រឹត្តល្អប្រសើររបស់អ្នក។—១ពេ. ២:១២; ៣:១៦
១៤. ទោះជាមនុស្សម្នាក់ធ្វើអាក្រក់យ៉ាងណាមកលើអ្នកក៏ដោយ ហេតុអ្វីអ្នកមិនគួរចងគំនុំ?
១៤ ក្នុងករណីខ្លះ គឺមិនត្រឹមត្រូវទេដែលយើងសេពគប់ជាមួយមនុស្សខ្លះ។ នេះរួមបញ្ចូលពួកអ្នកដែលធ្លាប់ជាសមាជិកក្រុមជំនុំ ប៉ុន្តែបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដោយមិនប្រែចិត្ត ហើយបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព។ ប្រសិនបើបុគ្គលបែបនេះបានធ្វើឲ្យអ្នកឈឺចិត្ត គឺជាការពិបាកខ្លាំងណាស់ឲ្យអ្នកអភ័យទោសឲ្យគាត់ ទោះជាគាត់បានប្រែចិត្តហើយក៏ដោយ ពីព្រោះរបួសផ្លូវចិត្តត្រូវការពេលវេលាដើម្បីជាសះស្បើយ។ ក្នុងករណីនេះ ប្រហែលជាអ្នកបន្តសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីជួយអ្នកឲ្យអភ័យទោសឲ្យអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអាក្រក់តែបានប្រែចិត្ត។ យ៉ាងណាមិញ តើអ្នកអាចដឹងអំពីអ្វីដែលនៅក្នុងចិត្តរបស់បុគ្គលម្នាក់ទៀតយ៉ាងដូចម្ដេច? ព្រះយេហូវ៉ាជ្រាប។ លោកពិនិត្យមើលទំនោរចិត្តដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់បុគ្គលម្នាក់ ហើយអត់ធ្មត់នឹងអ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តខុស។ (ទំនុក. ៧:៩; សុភ. ១៧:៣) នោះជាមូលហេតុដែលបទគម្ពីរចែងថា៖ «កុំតបស្នងការអាក្រក់ដល់អ្នកណាដែលធ្វើអាក្រក់ចំពោះអ្នកឲ្យសោះ។ ចូរធ្វើអ្វីដែលមនុស្សទាំងអស់ចាត់ទុកជាការល្អប្រសើរ។ ចូរខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពជាមួយនឹងមនុស្សទាំងអស់ ប្រសិនបើអាចធ្វើទៅបាន។ បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់ កុំសងសឹកដោយខ្លួនអ្នកឡើយ តែចូរទុកឲ្យព្រះបង្ហាញសេចក្ដីក្រោធរបស់លោកចំពោះអំពើខុសឆ្គង ព្រោះបទគម្ពីរចែងថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា ការសងសឹកជារបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងសងគេវិញ›»។ (រ៉ូម ១២:១៧-១៩) តើអ្នកអាចកាត់ទោសបុគ្គលម្នាក់ទៀតយ៉ាងត្រឹមត្រូវឬទេ? មិនអាចទេ។ (ម៉ាថ. ៧:១, ២) ប៉ុន្តែ អ្នកអាចមានទំនុកចិត្តថាព្រះនឹងវិនិច្ឆ័យដោយយុត្ដិធម៌។
១៥. តើការទទួលស្គាល់អ្វីស្តីអំពីបុគ្គលដែលបានធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្ត ដែលគួរមានឥទ្ធិពលមកលើចិត្តគំនិតរបស់យើងចំពោះពួកគាត់?
១៥ ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា អ្នករងគ្រោះដោយសារអំពើអយុត្ដិធម៌ ហើយពិបាកអភ័យទោសឲ្យអ្នកដែលបានធ្វើខុសដែលបានប្រែចិត្ត ជាការល្អឲ្យអ្នកទទួលស្គាល់ថាបុគ្គលដែលបានធ្វើឲ្យអ្នកឈឺចិត្តក៏ជាជនរងគ្រោះដែរ។ គាត់ក៏បានរងទុក្ខដោយសារបានឆ្លងភាពមិនល្អឥតខ្ចោះពីឪពុកម្ដាយដំបូងរបស់យើងដែរ។ (រ៉ូម ៣:២៣) ព្រះយេហូវ៉ាមានចិត្តអាណិតអាសូរចំពោះមនុស្សទាំងអស់ដែលមិនល្អឥតខ្ចោះ។ ហេតុនេះ ជាការត្រឹមត្រូវដែលយើងអធិដ្ឋានឲ្យបុគ្គលដែលបានធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្ត។ យើងមិនគួរបន្តខឹងនឹងបុគ្គលម្នាក់ដែលយើងបានអធិដ្ឋានឲ្យនោះទេ។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍យ៉ាងច្បាស់ថាយើងគួរជៀសវាងចងគំនុំ សូម្បីតែនឹងពួកអ្នកដែលធ្វើបាបយើង ដោយថា៖ «ចូរបន្តស្រឡាញ់សត្រូវរបស់អ្នក ហើយអធិដ្ឋានដើម្បីអ្នកដែលបៀតបៀនអ្នក»។—ម៉ាថ. ៥:៤៤
១៦, ១៧. តើអ្នកគួរមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា ពេលអ្នកចាស់ទុំវិនិច្ឆ័យបុគ្គលម្នាក់ដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងថាបានប្រែចិត្ត ហើយហេតុអ្វី?
១៦ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រគល់ភារកិច្ចឲ្យពួកអ្នកចាស់ទុំសម្រេចចិត្តថាបុគ្គលម្នាក់ដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ បានប្រែចិត្តហើយ ឬមិនបានប្រែចិត្ត។ បងប្រុសទាំងនេះមិនបានយល់ធ្លុះជ្រៅអំពីស្ថានភាពនីមួយៗដូចព្រះយេហូវ៉ានោះទេ ប៉ុន្តែពួកគាត់សម្រេចចិត្តស្របតាមការណែនាំនៅក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះ ក្រោមការដឹកនាំរបស់សកម្មពលបរិសុទ្ធ។ ដូច្នេះ ក្រោយពីបានអធិដ្ឋានសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា ការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគាត់អំពីរឿងបែបនេះនឹងឆ្លុះបញ្ចាំងនូវទស្សនៈរបស់លោក។—ម៉ាថ. ១៨:១៨
១៧ ក្នុងករណីនេះ ភក្ដីភាពគឺសំខាន់ណាស់។ តើអ្នកនឹងអភ័យទោស ហើយបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់បុគ្គលដែលបានត្រូវវិនិច្ឆ័យថាបានប្រែចិត្តឬទេ? (២កូ. ២:៥-៨) នេះមិនមែនជាអ្វីដែលងាយស្រួលនោះទេ ជាពិសេសប្រសិនបើអ្នកបានរងគ្រោះដោយសារអំពើខុសឆ្គងនោះ ឬអ្នកជាសាច់ញាតិរបស់ជនរងគ្រោះ។ ប៉ុន្តែ ដោយទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើព្រះយេហូវ៉ា និងរបៀបដែលលោកដោះស្រាយបញ្ហាតាមរយៈក្រុមជំនុំ នោះអ្នកនឹងធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ អ្នកនឹងបង្ហាញថាអ្នកពិតជាអភ័យទោសឲ្យបុគ្គលនោះដោយឥតល័ក្ខខ័ណ្ឌ។—សុភ. ៣:៥, ៦
១៨. ដោយសារអ្នកអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀតដោយឥតល័ក្ខខ័ណ្ឌ តើអ្នកអាចទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ?
១៨ អ្នកជំនាញខាងសុខភាពផ្លូវចិត្ត ទទួលស្គាល់នូវប្រយោជន៍ដែលមកពីការសុខចិត្តអភ័យទោស។ ការអភ័យទោសអាចជួយឲ្យលែងមានកំហឹងដែលបៀមទុកក្នុងចិត្តដែលនាំឲ្យបុគ្គលម្នាក់មានជំងឺ ហើយជួយឲ្យមានសុខភាពល្អជាង និងជួយឲ្យមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយនឹងអ្នកឯទៀត។ ផ្ទុយទៅវិញ ការមិនសុខចិត្តអភ័យទោសអាចនាំឲ្យមានបញ្ហាខាងសុខភាព បាត់បង់ទំនាក់ទំនងល្អ នាំឲ្យតានតឹងចិត្ត និងនាំឲ្យពិបាកប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នា។ ពរដ៏ប្រសើរបំផុតដែលមកពីការសុខចិត្តអភ័យទោស គឺការមានចំណងមិត្តភាពដ៏ល្អជាមួយព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌។—សូមអាន កូឡុស ៣:១២-១៤
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៧]
តើឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូលើកបញ្ជាក់អំពីអ្វី?
[រូបភាពនៅទំព័រ៣០]
ការសុខចិត្តអភ័យទោសគឺជាតម្រូវការសម្រាប់គ្រិស្តសាសនិក
