សំនួរពីអ្នកអាន
សំនួរពីអ្នកអាន
ស្របទៅតាមបង្គាប់ក្នុងព្រះគម្ពីរដែលប្រាប់អំពីរបៀបប្រើឈាមយ៉ាងត្រឹមត្រូវនោះ តើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះការប្រើឈាមរបស់ខ្លួនក្នុងការព្យាបាលជំងឺ?
យកល្អឲ្យជនគ្រីស្ទានម្នាក់ៗគិតពិចារណាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើអ្វីដែលចែងទុកក្នុងព្រះគម្ពីរ ជាជាងសម្រេចចិត្តដោយផ្អែកលើចំណង់ចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន ឬដោយធ្វើតាមយោបល់ពីវេជ្ជបណ្ឌិតភ្លាមៗនោះ។ នេះជារឿងផ្ទាល់ខ្លួនរវាងជនគ្រីស្ទានម្នាក់ៗនិងព្រះយេហូវ៉ា។
យើងជំពាក់ជីវិតព្រះយេហូវ៉ា ហើយទ្រង់បានបង្គាប់ថា កុំបរិភោគឈាមឲ្យសោះ។ (លោកុប្បត្តិ ៩:៣, ៤) ក្រិត្យវិន័យដែលព្រះប្រទានដល់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលពីសម័យបុរាណនោះ បានដាក់ល័ក្ខខ័ណ្ឌលើការប្រើឈាម ពីព្រោះឈាមតំណាងជីវិត។ ទ្រង់បង្គាប់ថា៖ «ជីវិតនៃរូបសាច់ នោះនៅក្នុងឈាម ហើយអញបានឲ្យឈាមដល់ឯងរាល់គ្នាសំរាប់នឹងថ្វាយនៅលើអាសនា ដើម្បីឲ្យបានធួននឹងជីវិតឯង»។ ចុះយ៉ាងណាបើមនុស្សសម្លាប់សត្វសំរាប់ជាអាហារ? ព្រះបានមានបន្ទូលថា៖ «ត្រូវឲ្យអ្នកនោះសំរក់ឈាមចោលចេញ រួចយកដីគ្របវិញ»។ * (លេវីវិន័យ ១៧:១១, ១៣) ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលបង្គាប់ដូច្នេះម្ដងហើយម្ដងទៀត។ (ចោទិយកថា ១២:១៦, ២៤; ១៥:២៣) សៀវភៅមួយរបស់ជនជាតិយូដាកត់សម្គាល់ថា៖ «មិនគួរឲ្យប្រមូលឈាមទុកឡើយ តែត្រូវសំរក់ឈាមចោលទៅលើដីដើម្បីលែងមានលទ្ធភាពបរិភោគទៀត»។ (Soncino Chumash) ពួកជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមិនមានសិទ្ធិប្រមូលទុកឬប្រើឈាមនៃសត្វណាមួយនោះទេ ដ្បិតជីវិតនោះជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះ។
តម្រូវការឲ្យធ្វើតាមក្រិត្យវិន័យម៉ូសេបានមកដល់ទីបញ្ចប់ពេលដែលព្រះមេស្ស៊ីសោយទិវង្គតនោះ។ ប៉ុន្តែ ទស្សនៈរបស់ព្រះដែលថា ឈាមមានភាពពិសិដ្ឋនោះ គឺដូចគ្នានៅឡើយ។ វិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះបានជួយជំរុញពួកសាវ័កឲ្យផ្ដល់ការណែនាំដល់ពួកគ្រីស្ទានថា ពួកគេត្រូវ‹ចៀសវាងពីឈាម›។ ពួកគេមិនត្រូវចាត់ទុកបទបញ្ជានេះជារឿងស្រាលនោះឡើយ។ បទបញ្ជានេះជាច្បាប់សីលធម៌ដ៏សំខាន់ស្មើនឹងការជៀសវាងពីការថ្វាយបង្គំរូបព្រះឬអំពើអសីលធម៌ខាងកាមដែរ។ (កិច្ចការ ១៥:២៨, ២៩; ២១:២៥) នៅពេលដែលការចាក់បញ្ចូលឈាមបានក្លាយជាវិធីព្យាបាលធម្មតានៅសតវត្សរ៍ទី២០នោះ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាក៏ជ្រាបភ្លាមថា ទង្វើនោះប្រឆាំងនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ *
ក្នុងករណីត្រូវវះកាត់នោះ ជួនកាលវេជ្ជបណ្ឌិតលើកទឹកចិត្តអ្នកជំងឺឲ្យមកប៉ុន្មានសប្ដាហ៍មុនត្រូវវះកាត់ ដើម្បីបូមឈាមខ្លះពីអ្នកជំងឺទុកបង្ការ។ ក្រោយមក បើអ្នកជំងឺត្រូវការឈាម នោះវេជ្ជបណ្ឌិតអាចយកឈាមដែលបានបូមទុកបង្ការជាមុននោះ មកចាក់បញ្ចូលឲ្យអ្នកជំងឺវិញ (បច្ចេកទេសនេះ ភាសាអង់គ្លេសហៅថា preoperative autologous blood donation ឬ PAD ភាសាបារាំងហៅថា transfusion autologue différée ឬ TAD)។ ប៉ុន្តែ ការបូមឈាមទុកបង្ការទាំងការចាក់បញ្ចូលឈាមរបស់ខ្លួនវិញនោះ ជាទង្វើដែលប្រាសចាកទាំងស្រុងនូវអ្វីដែលចែងទុកក្នុងសៀវភៅលេវីវិន័យនិងចោទិយកថា។ យើងមិនអាចប្រមូលទុកឈាមសោះឡើយ តែត្រូវសំរក់ឈាមចោល ហាក់ដូចជាថ្វាយដល់ព្រះវិញ។ ត្រូវមែន ក្រិត្យវិន័យម៉ូសេមិនមានសុពលភាពសព្វថ្ងៃនេះទេ តែស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាគោរពតាមគោលការណ៍ដែលពាក់ព័ន្ធក្នុងក្រិត្យវិន័យដែលព្រះប្រទានឲ្យនោះ ហើយពួកគាត់ក៏តាំងចិត្ត‹ចៀសវាងពីឈាម›ដែរ។ អាស្រ័យហេតុនេះនិងហេតុដែលថាគួរឲ្យយើង«សំរក់ឈាមចោលចេញ»នោះ ធ្វើឲ្យយើងដឹងថាយើងមិនអាចបរិច្ចាគឈាមឡើយ ហើយក៏មិនបូមទុកឈាមរបស់ខ្លួនដើម្បីចាក់បញ្ចូលវិញនៅពេលក្រោយដែរ។ ទង្វើនេះជាការប្រឆាំងនឹងច្បាប់របស់ព្រះ។
រីឯវិធីព្យាបាលឯទៀត ឬការពិនិត្យមើលឈាមរបស់អ្នកជំងឺ នោះមិនច្បាស់ថាប្រឆាំងនឹងគោលការណ៍ពីព្រះឡើយ។ ជាឧទាហរណ៍ ជនគ្រីស្ទានជាច្រើនអនុញ្ញាតឲ្យបុគ្គលិកពេទ្យបូមឈាមដើម្បីពិនិត្យមើល ដែលក្រោយមក ឈាមនោះត្រូវគេបោះចោលវិញ។ ប៉ុន្តែ វេជ្ជបណ្ឌិតប្រហែលជាចង់ប្រើវិធីសាស្ត្រស្មុគស្មាញជាងនេះទៅទៀត ដែលរួមបញ្ចូលការប្រើប្រាសឈាមរបស់អ្នកជំងឺផ្ទាល់។
ជាឧទាហរណ៍ ក្នុងការវះកាត់ខ្លះមានបច្ចេកទេសហៅថា អេម៉ូឌីលុយស្យុង (ភាសាបារាំងសរសេរថា hémodilution)។ មុនដំបូង គេពង្វាងឈាមខ្លះឲ្យហូរពីអ្នកជំងឺចូលទៅក្នុងផ្លោកដោយមានទុយយ៉ូនៅជាប់ខ្លួនអ្នកជំងឺ។ បន្ទាប់មក គេចាក់បញ្ចូលសារធាតុទឹកទៅក្នុងខ្លួនអ្នកជំងឺវិញ។ ក្រោយមក ឈាមដែលបានពង្វាងចូលទៅក្នុងផ្លោកពីមុននោះ គេបើកឲ្យហូរចូលមកក្នុងខ្លួនអ្នកជំងឺវិញ។ ទង្វើនេះអាចជួយបង្គ្រប់ចំនួនគោលិកាឈាមឲ្យមានធម្មតា។ ស្រដៀងគ្នាដែរ មានបច្ចេកទេសម្យ៉ាងទៀត ជាការបូមយកឈាមដែលហូរចេញទៅប្រើម្ដងទៀត (បច្ចេកទេសនេះ ភាសាអង់គ្លេសហៅថា cell salvage ភាសាបារាំងហៅថា récupération de sang épanché)។ នេះជាការបូមឈាមដែលហូរចេញក្នុងកំឡុងពេលវះកាត់ ហើយច្រោះឈាមនោះដោយយកតែគោលិកាក្រហមរួចចាក់បញ្ចូលឲ្យអ្នកជំងឺវិញ។ មានបច្ចេកទេសខុសគ្នាទៀត ជាការពង្វាងឈាមទៅក្នុងឧបករណ៍មួយដែលធ្វើការមួយរយៈជំនួសសរីរាង្គ (ដូចជាបេះដូង សួត និងតំរងនោមជាដើម)។ រួចមក ឈាមដែលបានពង្វាងចេញដោយឧបករណ៍នោះបានត្រឡប់ចូលមកក្នុងខ្លួនអ្នកជំងឺវិញ។ មានបច្ចេកទេសផ្សេងទៀតដែរ គឺការពង្វាងឈាមទៅក្នុងម៉ាស៊ីនច្រោះ (ម៉ាស៊ីននេះ ភាសាអង់គ្លេសហៅថា centrifuge ភាសាបារាំងហៅថា centrifugeuse)។ ឧបករណ៍នេះជួយរំលែកផ្នែកផ្សេងៗនៃឈាម ដើម្បីកំចាត់ចោលនូវផ្នែកដែលខូចលែងប្រើកើតឬដែលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់។ ជួនកាលគេប្រើឧបករណ៍នេះដើម្បីចែកដោយឡែកនូវផ្នែកណាមួយនៃឈាម ដើម្បីប្រើក្នុងការព្យាបាលខ្លួនអ្នកជំងឺ។ ហើយក៏មានការពិនិត្យឈាមបែបផ្សេងៗដែរ ដែលតម្រូវឲ្យគេបូមឈាមបន្ដិច ក្រោយមកគេលាយបញ្ចូលវត្ថុធាតុស្រអាប់ចំពោះរស្មីអ៊ិច ឬលាយបញ្ចូលថ្នាំព្យាបាល រួចមកចាក់បញ្ចូលក្នុងខ្លួនអ្នកជំងឺវិញ។
ប្រហែលជាមានចំណុចល្អិតល្អន់ខុសៗគ្នាជាច្រើនទៀត ហើយនៅពេលអនាគតក៏ច្បាស់ជានឹងមានបច្ចេកទេស វិធីព្យាបាល និងការពិនិត្យផ្សេងៗថែមទៀតខាងវេជ្ជសាស្ត្រ។ អ្នកបោះពុម្ពទស្សនាវដ្ដីនេះមិនមានសិទ្ធិវិភាគមើលវិធីសាស្ត្រនិមួយៗដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តឡើយ។ តែជនគ្រីស្ទានម្នាក់ៗត្រូវសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯងថា តើយើងនឹងអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកដទៃប្រើឈាមរបស់ខ្លួនយ៉ាងណា ក្នុងកំឡុងវះកាត់ ការព្យាបាល ឬការពិនិត្យផ្សេងៗខាងវេជ្ជសាស្ត្រ។ មុននឹងទទួលការព្យាបាលនោះ យើងត្រូវសួរគ្រូពេទ្យឬអ្នកបច្ចេកទេស ថាតើលោកនឹងប្រើឈាមរបស់យើងយ៉ាងណាក្នុងកំឡុងការព្យាបាលនោះ? រួចមក យើងត្រូវសម្រេចចិត្តឲ្យស្របទៅតាមមនសិការរបស់ខ្លួន។ (សូមមើលប្រអប់)
បណ្ដាគ្រីស្ទានគួរចងចាំថា យើងបានឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះ ហើយមានកាតព្វកិច្ច‹ស្រឡាញ់ទ្រង់ឲ្យអស់អំពីចិត្ត អស់អំពីព្រលឹង អស់អំពីកំឡាំង ហើយអស់អំពីគំនិត›។ (លូកា ១០:២៧) ខុសប្លែកពីមនុស្សភាគច្រើនក្នុងលោកីយ៍នេះ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកចំណងមិត្តភាពដ៏ល្អជាមួយនឹងព្រះជាអ្វីដែលមានតម្លៃខ្ពស់បំផុត។ ព្រះអង្គដែលប្រទានជីវិត ទ្រង់ដាស់តឿនមនុស្សទាំងអស់គ្នាឲ្យទុកចិត្តលើព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូដែលបានបង្ហូរ។ យើងអានថា «យើងបានសេចក្ដីប្រោសលោះនៅក្នុងព្រះរាជបុត្រា[ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ]នោះ ដោយសារព្រះលោហិតទ្រង់ គឺជាសេចក្ដីប្រោសឲ្យរួចពីទោស តាមព្រះគុណដ៏ធ្ងន់ក្រៃលែងនៃទ្រង់»។—អេភេសូរ ១:៧
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 4 សាស្ដ្រាចារ្យហ្វ្រេង ហ្គមេន បានសរសេរថា៖ «យើងអាចយល់យ៉ាងច្បាស់ថា ការសំរក់ឈាមចោលនោះ ជាការលើកកិត្ដិយសម្យ៉ាងដែលសម្ដែងនូវការគោរពចំពោះជីវិតនៃសត្វ ហើយការធ្វើដូច្នេះជាការបង្ហាញនូវចិត្តគោរពចំពោះព្រះដែរ ដោយសារទ្រង់ជាអ្នកបង្កើតហើយក៏ជាអ្នកថែទាំជីវិតនោះ»។
^ វគ្គ 5 ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ពីថ្ងៃទី១ ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៥១ (ជាភាសាអង់គ្លេស) បានឆ្លើយសំនួរសំខាន់ៗអំពីរឿងឈាម ដោយបង្ហាញនូវមូលហេតុដែលមិនគួរឲ្យចាក់បញ្ចូលឈាមរបស់មនុស្សដទៃ។
[ប្រអប់នៅទំព័រ៣២]
សំនួរគួរសួរខ្លួនឯង
ប្រសិនបើគេពង្វាងឈាមខ្លះចេញពីរូបកាយរបស់ខ្ញុំ ហើយឈាមនោះលែងហូរមួយរយៈនោះ តើមនសិការរបស់ខ្ញុំនៅតែចាត់ទុកឈាមនោះជារបស់ខ្ញុំទៀតឬ? បើដូច្នេះ នេះបានន័យថា មិនតម្រូវឲ្យ‹ចោលឈាមនោះចេញ›ទេ។
រីឯមនសិការដែលបានត្រូវបង្វឹកបង្វឺនតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ តើមនសិការរបស់ខ្ញុំនឹងបន្ទោសខ្ញុំឬទេ បើខ្ញុំទទួលការពិនិត្យឈាមឬការព្យាបាលដែលតម្រូវឲ្យបូមឈាមខ្លះចេញ ឲ្យគេកែប្រែលក្ខណៈនៃឈាមនោះហើយចាក់បញ្ចូលទៅក្នុងខ្លួន(ឬលាបលើរូប)ខ្ញុំនោះ?