ដើមកំណើត ៤៣:១-៣៤
៤៣ នៅគ្រានោះ មានការអត់ឃ្លានខ្លាំងណាស់+
២ ហើយក្រោយពីក្រុមគ្រួសារយ៉ាកុបបរិភោគស្រូវដែលទិញពីស្រុកអេហ្ស៊ីបអស់ហើយ+ នោះយ៉ាកុបបាននិយាយទៅកាន់កូនៗគាត់ថា៖ «ចូរកូនៗទៅទិញស្បៀងអាហារថែមទៀត»។
៣ ប៉ុន្តែ យូដាបានឆ្លើយទៅឪពុកថា៖ «អ្នកត្រួតត្រានៅទីនោះបានព្រមានពួកកូនយ៉ាងចំៗថា៖ ‹កុំមកជួបមុខខ្ញុំឲ្យសោះ! លុះត្រាតែអ្នករាល់គ្នានាំប្អូនពៅមកជាមួយ›។+
៤ បើលោកឪពុកអនុញ្ញាតឲ្យប្អូនពៅទៅជាមួយនឹងពួកកូន ទើបពួកកូនព្រមទៅទិញស្បៀងអាហារមក។
៥ ប៉ុន្តែ បើលោកឪពុកមិនអនុញ្ញាតឲ្យគាត់ទៅទេ ពួកកូនក៏មិនហ៊ានទៅជួបមុខអ្នកត្រួតត្រានោះដែរ ព្រោះគាត់បានប្រាប់ហើយថា៖ ‹កុំមកជួបមុខខ្ញុំឲ្យសោះ! លុះត្រាតែអ្នករាល់គ្នានាំប្អូនពៅមកជាមួយ›»។+
៦ អ៊ីស្រាអែល+បាននិយាយថា៖ «ហេតុអ្វីពួកកូនចាំបាច់ប្រាប់ថាមានប្អូនប្រុសម្នាក់ទៀតធ្វើអី? ពួកកូននាំទុក្ខដល់ពុកហើយ»។
៧ ពួកគេបានឆ្លើយថា៖ «បុរសនោះសួរពួកកូនយ៉ាងហ្មត់ចត់ណាស់អំពីក្រុមគ្រួសារនិងអំពីពួកកូនផ្ទាល់។ គាត់សួរថា៖ ‹តើឪពុករបស់អ្នករាល់គ្នានៅរស់ទេ? តើអ្នករាល់គ្នាមានប្អូនប្រុសម្នាក់ទៀតទេ?›។ ដូច្នេះ ពួកកូនក៏ប្រាប់ការពិតដល់គាត់ទៅ។+ ពួកកូនមិននឹកស្មានថាគាត់ប្រាប់ពួកកូនឲ្យនាំប្អូនពៅទៅជួបគាត់នោះទេ»។+
៨ បន្ទាប់មក យូដាបានអង្វរឪពុកគាត់ថា៖ «សូមលោកឪពុកអនុញ្ញាតឲ្យបេនយ៉ាមីនទៅ+ទិញស្បៀងអាហារជាមួយនឹងកូនៗទៅ ដើម្បីកុំឲ្យពួកយើង លោកឪពុក និងក្មេងៗ+ដាច់ពោះស្លាប់ឡើយ។+
៩ កូនសូមធានាថាកូននឹងមើលថែគាត់មិនឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ឡើយ។+ បើមានអ្វីកើតឡើងដល់គាត់ សូមលោកឪពុកដាក់ទោសកូនចុះ ហើយបើកូនមិននាំគាត់មកជូនលោកឪពុកវិញទេ នោះកូនសុខចិត្តទទួលទោសអស់មួយជីវិត។
១០ បើលោកឪពុកឲ្យពួកកូនទៅតាំងពីយូរ ម្ល៉េះពួកកូនបានទៅនិងមកវិញអស់ពីរសាហើយ»។
១១ រួចមក អ៊ីស្រាអែលបានព្រមឲ្យពួកគេទៅដោយនិយាយថា៖ «បើដូច្នេះ ចូរកូនៗច្រកភោគផលល្អបំផុតពីស្រុកនេះ យកទៅជូនបុរសនោះជាអំណោយផងដែរ+ គឺប្រេងក្រអូប+ ទឹកឃ្មុំ សម្បកឈើក្រអូប ជ័រក្រអូប+ និងគ្រាប់ធញ្ញជាតិ។*
១២ ចូរកូនៗយកប្រាក់ទៅច្រើនជាងមុនពីរដង ថែមទាំងយកប្រាក់ដែលកូនឃើញនៅមាត់បាវ+ទៅឲ្យគេវិញផង ប្រហែលជាគេច្រឡំហើយ។
១៣ ចូរនាំប្អូនទៅជួបបុរសនោះចុះ។
១៤ សូមឲ្យព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុត ធ្វើឲ្យបុរសនោះមានចិត្តអាណិតអាសូរចំពោះពួកកូន ដោយឲ្យស៊ីម្មាននិងបេនយ៉ាមីនត្រឡប់មកវិញ។ ចំណែកពុកវិញ បើពុកត្រូវអត់កូន ពុកសុខចិត្តទ្រាំអត់ទៅចុះ!»។+
១៥ ដូច្នេះ ពួកគេបានយកប្រាក់មួយជាពីរ និងអំណោយ ព្រមទាំងនាំយកបេនយ៉ាមីនធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅស្រុកអេហ្ស៊ីប។ ពេលទៅដល់ ពួកគេបានចូលទៅជួបយ៉ូសែបម្ដងទៀត។+
១៦ ពេលយ៉ូសែបបានឃើញបេនយ៉ាមីនមកជាមួយបងៗគាត់ ភ្លាមនោះគាត់បានប្រាប់អ្នកចាត់ចែងកិច្ចការផ្ទះគាត់ថា៖ «ចូរនាំពួកគេទៅផ្ទះខ្ញុំទៅ។ បន្ទាប់មក ឲ្យគេសម្លាប់សត្វ ហើយរៀបចំអាហារ ព្រោះពួកគេនឹងបរិភោគអាហារថ្ងៃត្រង់ជាមួយនឹងខ្ញុំ»។
១៧ អ្នកចាត់ចែងនោះក៏ប្រញាប់ធ្វើតាមបង្គាប់យ៉ូសែប+ ហើយនាំពួកគេទៅផ្ទះយ៉ូសែបទៅ។
១៨ នៅតាមផ្លូវ បងៗរបស់យ៉ូសែបចាប់ផ្ដើមភ័យខ្លាច ហើយនិយាយគ្នាថា៖ «គេនាំយើងទៅទីនោះ គឺដោយសារតែប្រាក់ដែលនៅក្នុងបាវនោះហើយ! គេមុខជាចាប់បង្ខំយើងឲ្យធ្វើជាខ្ញុំបម្រើ ហើយរឹបអូសយកសត្វលារបស់យើងជាមិនខាន!»។+
១៩ ពេលទៅដល់មាត់ទ្វារផ្ទះ ពួកគេចូលទៅជិតអ្នកចាត់ចែងនោះ ហើយនិយាយជាមួយនឹងគាត់ថា៖
២០ «សូមអត់ទោសលោកម្ចាស់! ពេលមុន ពួកខ្ញុំបានមកទិញស្បៀងអាហារ+
២១ តែពេលពួកខ្ញុំទៅដល់កន្លែងស្នាក់នៅ ពួកខ្ញុំបានស្រាយបាវ ស្រាប់តែឃើញថង់ប្រាក់នៅក្នុងបាវរបស់ពួកខ្ញុំរៀងៗខ្លួន។ ប្រាក់នោះនៅគ្រប់ចំនួនទាំងអស់។+ ដូច្នេះ ពួកខ្ញុំសូមយកមកជូនលោកវិញដោយផ្ទាល់ដៃ។
២២ ការពិត ពួកខ្ញុំមិនដឹងថាអ្នកណាបានដាក់ថង់ប្រាក់ទាំងនោះនៅក្នុងបាវរបស់ពួកខ្ញុំទេ ហើយលើកនេះ ពួកខ្ញុំបានយកប្រាក់មកទិញស្បៀងអាហារថែមទៀត»។+
២៣ រួចមក អ្នកចាត់ចែងនោះបាននិយាយថា៖ «មិនអីទេ កុំបារម្ភអី! គឺជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា និងព្រះរបស់ឪពុកអ្នកទេ ដែលជាអ្នកដាក់ថង់ប្រាក់ក្នុងបាវទាំងនោះ។ ខ្ញុំបានទទួលប្រាក់របស់អ្នករាល់គ្នារួចហើយ»។ ក្រោយនោះ គាត់បាននាំស៊ីម្មានចេញមកជួបពួកគេ។+
២៤ បន្ទាប់មក អ្នកចាត់ចែងនោះបាននាំពួកគេចូលក្នុងផ្ទះយ៉ូសែប រួចយកទឹកមកឲ្យពួកគេលាងជើង ហើយឲ្យចំណីដល់សត្វលា។
២៥ រួចមក បងៗយ៉ូសែបបានរៀបចំអំណោយ+ទុកជូនយ៉ូសែប ព្រោះពួកគេបានឮថាពួកគេនឹងបរិភោគអាហារថ្ងៃត្រង់ជាមួយនឹងគាត់។+
២៦ ពេលយ៉ូសែបមកដល់ ពួកគេបានយកអំណោយទៅជូនគាត់ ហើយក្រាបខ្លួនដល់ដីគោរពគាត់។+
២៧ បន្ទាប់មក យ៉ូសែបបានសួរសុខទុក្ខពួកគេ ហើយនិយាយថា៖ «ពីមុនអ្នករាល់គ្នាធ្លាប់ប្រាប់ថាឪពុករបស់អ្នករាល់គ្នាមានវ័យចាស់ណាស់ហើយ។ តើគាត់សុខសប្បាយជាទេ? តើគាត់នៅរស់ឬ?»។+
២៨ ពួកគេបានឆ្លើយថា៖ «បាទ លោកម្ចាស់! ឪពុករបស់ពួកខ្ញុំនៅរស់នៅឡើយទេ ហើយគាត់ក៏សុខសប្បាយដែរ»។ រួចពួកគេក៏ក្រាបខ្លួនគោរពគាត់។+
២៩ ពេលយ៉ូសែបឃើញបេនយ៉ាមីនជាប្អូនរួមម្ដាយ+ គាត់បានសួរបងៗគាត់ថា៖ «តើគាត់ជាប្អូនពៅដែលអ្នករាល់គ្នាបានរៀបរាប់ប្រាប់ខ្ញុំនោះឬ?»។+ បន្ទាប់មក យ៉ូសែបក៏និយាយទៅកាន់បេនយ៉ាមីនថា៖ «កូនអើយ! សូមឲ្យព្រះបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះកូន»។
៣០ ពេលឃើញប្អូន យ៉ូសែបបានរំជួលចិត្តជាខ្លាំង រួចរត់ចូលទៅយំនៅក្នុងបន្ទប់ ព្រោះទប់ទឹកភ្នែកពុំបាន។+
៣១ ក្រោយនោះ គាត់បានលាងមុខ ហើយចេញទៅវិញ។ បន្ទាប់ពីទប់អារម្មណ៍បានហើយ គាត់ក៏និយាយទៅកាន់ពួកអ្នកបម្រើថា៖ «ចូរលើកអាហារមក»។
៣២ ពួកអ្នកបម្រើបានលើកអាហារមកជូនយ៉ូសែបបរិភោគដោយឡែក និងបងប្អូនគាត់ដោយឡែក។ ឯពួកអេហ្ស៊ីបដែលនៅជាមួយនឹងយ៉ូសែប ពួកគេក៏បរិភោគដោយឡែកដែរ។ ពួកអេហ្ស៊ីបមិនមានទម្លាប់បរិភោគជាមួយនឹងពួកហេប្រឺទេ ព្រោះការនោះជាអ្វីដ៏គួរខ្ពើមឆ្អើមចំពោះពួកអេហ្ស៊ីប។+
៣៣ បងប្អូនយ៉ូសែបអង្គុយនៅតុទល់មុខគាត់។ ពួកគេអង្គុយតាមលំដាប់អាយុ ចាប់ពីបងច្បង+រហូតដល់ប្អូនពៅ។ ពេលនោះ ពួកគេសម្លឹងមើលមុខគ្នាដោយងឿងឆ្ងល់។
៣៤ យ៉ូសែបបានឲ្យគេយកអាហារពីតុគាត់ទៅឲ្យបងៗគាត់ម្ដងហើយម្ដងទៀត តែបេនយ៉ាមីនទទួលបានប្រាំដង លើសបងៗគាត់ទាំងអស់។+ ពួកគេក៏បានពិសាអាហារពិសាស្រាជាមួយនឹងយ៉ូសែបរហូតដល់ឆ្អែតគ្រប់ៗគ្នា។
កំណត់សម្គាល់
^ ន័យត្រង់«គ្រាប់ភីស្តាឈីយ៉ូ និងគ្រាប់អល់ម៉ុន»
