Әйүп 10:1—22
10 Мен өз өмірімнен жиренемін+;Тілімнің тиегін ағытамын,Ашына сөйлеп, назымды айтамын!
2 Құдайға былай деймін: “Мені айыптамашы.
Неге маған өш боп жүргеніңді білдіре көрші.
3 Айтшы, өз қолыңмен жаратқан пендеңді+ қанап,Түкке тұрғысыз етуден,Ал зұлымның пиғылын мақұлдаудан саған не пайда?
4 Сенің көзің адам баласының көзіндей ме?
Әлде сен пенденің көргенін ғана көресің бе?
5 Өмірің пенденікіндей келте,Ғұмырың адам баласынікіндей шолақ па еді+?
6 Неге қателігімді іздеп,Күнә жасағанымды аңдисың+?
7 Менің еш кінәм жоқ екенін білесің+,Бірақ сенің қолыңнан мені ешкім құтқара алмайды+.
8 Мені өз қолыңмен қалыптастырған ең+,Ал енді түптамырыммен құртпақсың.
9 Есіңе алшы, мені балшықтан жасаған едің ғой+.
Ал енді қайта топыраққа айналдырмақсың+.
10 Мені сүттей құйып,Ірімшіктей қойылтқан өзің емес пе ең?
11 Сүйектерім мен сіңірлерімді біріктіре тоқып,Оларға ет бітіріп, терімен қаптаған да өзің+.
12 Сен маған өмір беріп, айнымас сүйіспеншілік таныттың,Қамқорлап қорғап жүрдің+.
13 Бірақ жүрегіңде пәлеге ұшыратуды ойладың,Білемін, мұның бәрі сенен келіп жатыр.
14 Күнә жасасам, бақылап тұрып+,Қателігімді кешірмес едің.
15 Егер кінәм бар болса, қасіретке қалғаным!
Тіпті кінәсіз болсам да, басымды көкке қарай көтере алмаймын+,Өйткені әбден жер болып, азап шегудемін+.
16 Ал егер басымды көтерсем, маған арыстандай тап беріп+,Тағы да айбынды құдіретіңді көрсетер ең.
17 Маған қарсы сөйлету үшін жаңа куәларды әкелесің,Қатуланып, қаһарыңды күшейте бересің,Қиыншылықты қарша боратасың.
18 Несіне мені анамның құрсағынан шығардың+?
Ешкім көрмей тұрғанда жер құшып,
19 Ешқашан болмағандай құрып кеткенімде ғой!
Ана құрсағынан бірден көрге кіргенімде ғой!”
20 Өмірім қамшының сабындай қысқа емес пе+?!
Құдай мені өз жайыма қалдырса екен,Менен жанарын тайдырса екен, сонда азғана болса да серпілер ем+;
21 Себебі мен көп ұзамай қайта оралмас сапарға аттанамын+,Қара түнекке оранған+,
22 Көзге түртсе көргісіз қараңғылыққа шомған,Қою қара көлеңке басқан, тәртіпсіздік орнаған,Жарығының өзі қара түнектей жерге барамын”.
