1. რატომ შეიძლებოდა ჰქონოდა ღვთის ხალხს დიდი ბაბილონისგან გათავისუფლების იმედი და რომელ კითხვებს ვუპასუხებთ ამ სტატიაში?

წინა სტატიიდან გავიგეთ, როგორ აღმოჩნდნენ ერთგული ქრისტიანები დიდი ბაბილონის ტყვეობაში. მაგრამ მათი ტყვეობა უსასრულოდ არ გაგრძელდებოდა. ღვთის ბრძანება, „გამოდით მისგან, ჩემო ხალხო“, აზრმოკლებული იქნებოდა, თუ ცრურელიგიური სამყაროს გავლენისგან ვერავინ გათავისუფლდებოდა (წაიკითხეთ გამოცხადების 18:4). საინტერესოა, როდის გათავისუფლდა საბოლოოდ ღვთის ხალხი დიდი ბაბილონის მარწუხებისგან. ვიდრე ამას გავიგებთ, ვუპასუხოთ შემდეგ კითხვებს: რა პოზიცია ეკავათ ბიბლიის მკვლევრებს 1914 წლამდე დიდ ბაბილონთან მიმართებით? რამდენად აქტიურად ქადაგებდნენ ჩვენი და-ძმები პირველი მსოფლიო ომის დროს? მოწმობდა ბაბილონის ტყვეობაში ყოფნაზე ის, რომ ამ პერიოდში მათ გამოსწორება და შეგონება სჭირდებოდათ?

2. რა პოზიცია დაიკავეს პირველმა ბიბლიის მკვლევრებმა ცრუ რელიგიასთან მიმართებით?

² პირველ მსოფლიო ომამდე დიდი ხნით ადრე ჩარლზ ტეიზ რასელი და მისი თანამოაზრეები მიხვდნენ, რომ ქრისტიანული სამყაროს რელიგიები არ ასწავლიდნენ ბიბლიურ ჭეშმარიტებას. ამიტომ მათ გადაწყვიტეს, კავშირი გაეწყვიტათ ცრუ რელიგიასთან, თუმცა იმ დროს ბოლომდე არ ესმოდათ, რას ნიშნავდა  ეს. ჯერ კიდევ 1879 წლის ნოემბრის „სიონის საგუშაგო კოშკში“ ნათლად იყო დანახვებული მათი ბიბლიური პოზიცია: „ნებისმიერი ეკლესია, რომელიც აცხადებს, რომ უმანკოა და ქრისტეზეა დანიშნული, მაგრამ საქმეებით ქვეყნიერებასთან (მხეცთან) არის გაერთიანებული და მისი მხარდაჭერით სარგებლობს, ბიბლიური ენით რომ ვთქვათ, არის მეძავი ეკლესია“, ანუ დიდი ბაბილონის ნაწილი (წაიკითხეთ გამოცხადების 17:1, 2).

3. რით ცხადყვეს ბიბლიის მკვლევრებმა, რომ ხედავდნენ ცრუ რელიგიასთან კავშირის გაწყვეტის აუცილებლობას? (იხილეთ სურათი 26-ე გვერდზე)

³ ღვთისმოშიშმა მამაკაცებმა და ქალებმა იცოდნენ, როგორ უნდა მოქცეულიყვნენ. მათ ღვთისგან კურთხევის მიღების მოლოდინი მხოლოდ იმ შემთხვევაში ექნებოდათ, თუ ცრურელიგიური ორგანიზაციების მხარდაჭერას შეწყვეტდნენ. შედეგად, ბევრმა ბიბლიის მკვლევარმა დაწერა წერილი, რომელშიც აცხადებდა, რომ ტოვებდა ეკლესიას. ზოგმა ეს წერილი თავის ეკლესიაში ხმამაღლა წაიკითხა. თუ ამის გაკეთება იკრძალებოდა, ზოგი წერილის ასლებს ეკლესიის თითოეულ წევრს უგზავნიდა. მათ აღარ სურდათ, ცრუ რელიგიასთან რაიმე საერთო ჰქონოდათ! ძველად, როცა ეკლესიას ზურგს სახელმწიფო უმაგრებდა, ასეთი გაბედული ნაბიჯი მათ ძვირად დაუჯდებოდათ, მაგრამ მე-19 საუკუნის მიწურულს ბევრ ქვეყანაში ეკლესია ნელ-ნელა კარგავდა სახელმწიფოს მხარდაჭერას. ამ ქვეყნებში ადამიანებს შიშის გარეშე შეეძლოთ რელიგიურ საკითხებზე საუბარი და ტრადიციული ეკლესიების სწავლებებისგან განსხვავებული აზრის ღიად გამოხატვა.

4. ნაცვლად იმისა, რომ დიდ ბაბილონს დამონებოდა, რას აკეთებდა ღვთის ხალხი პირველი მსოფლიო ომის დროს?

⁴ ბიბლიის მკვლევრები აცნობიერებდნენ, რომ საკმარისი არ იყო, ცრუ რელიგიის მიმართ თავიანთი დამოკიდებულების შესახებ მხოლოდ ნათესავებისთვის, მეგობრებისა და თავიანთი ეკლესიის წევრებისთვის ეცნობებინათ. მთელ მსოფლიოს უნდა გაეგო, რომ დიდი ბაბილონი სინამდვილეში რელიგიური მეძავი იყო! ამ მიზნით რამდენიმე ათასმა ბიბლიის მკვლევარმა 1917 წლის მიწურულსა და 1918 წლის დასაწყისში დიდი გულმოდგინებით გაავრცელა 10 მილიონი ბუკლეტი, რომელშიც დაბეჭდილი იყო სტატია სახელწოდებით „ბაბილონის დაცემა“. ამ სტატიამ ნიღაბი ახადა ქრისტიანულ სამყაროს და, როგორც მოსალოდნელი იყო, სასულიერო პირების განრისხება გამოიწვია. მიუხედავად ამისა, ბიბლიის მკვლევრებმა უშიშრად განაგრძეს მნიშვნელოვანი საქმის კეთება. მათ გადაწყვეტილი ჰქონდათ, რომ ადამიანებზე მეტად ღმერთს დამორჩილებოდნენ, როგორც მმართველს (საქ. 5:29). რაზე მიუთითებდა ეს ყველაფერი? ნაცვლად იმისა, რომ პირველი მსოფლიო ომის დროს დიდ ბაბილონს დამონებოდა, ღვთის ხალხი თავისუფლდებოდა მისი გავლენისგან და სხვებსაც ეხმარებოდა ამაში.

5. საიდან ვიცით, რომ პირველი მსოფლიო ომის დროს და-ძმები გულმოდგინედ მსახურობდნენ?

⁵ წარსულში ჩვენ ვფიქრობდით, რომ იეჰოვა უკმაყოფილო იყო თავისი ხალხით, რადგან გულმოდგინედ არ ქადაგებდნენ პირველი მსოფლიო ომის დროს. შედეგად ვასკვნიდით, რომ იეჰოვამ დაუშვა, ისინი ხანმოკლე პერიოდის განმავლობაში დიდი ბაბილონის ტყვეობაში აღმოჩენილიყვნენ. თუმცა იმ ერთგულმა და-ძმებმა, რომლებიც 1914—1918 წლებში ემსახურებოდნენ ღმერთს, მოგვიანებით ცხადი გახადეს, რომ მთლიანობაში უფლის ხალხი ყველაფერს აკეთებდა სამქადაგებლო საქმიანობის მხარდასაჭერად. ამაზე არაერთი ფაქტი მოწმობს. თეოკრატიული ისტორიის უკეთ გაგებამ მეტი ნათელი მოჰფინა ბიბლიაში აღწერილი ზოგიერთი მოვლენის მნიშვნელობას.

6, 7. ა) რა სირთულეებს შეხვდნენ ბიბლიის მკვლევრები პირველი მსოფლიო ომის დროს? ბ) რა მოწმობს ბიბლიის მკვლევრების გულმოდგინებაზე? მოიყვანეთ მაგალითები.

 ⁶ სინამდვილეში ბიბლიის მკვლევრებმა, რომლებიც პირველი მსოფლიო ომის დროს მსახურობდნენ (1914—1918), სამქადაგებლო საქმეში ბევრს მიაღწიეს. თუმცა ამ საქმის შესრულება მათთვის ამა თუ იმ მიზეზის გამო ადვილი არ იყო. განვიხილოთ ორი მიზეზი. პირველი ის იყო, რომ იმ პერიოდში სამქადაგებლო საქმიანობა ძირითადად ბიბლიური ლიტერატურის გავრცელებით შემოიფარგლებოდა. მაგრამ მას შემდეგ, რაც 1918 წლის დასაწყისში ხელისუფლების წარმომადგენლებმა აკრძალეს წიგნი „დასრულებული საიდუმლო“, ბევრ ძმას ქადაგება გაუჭირდა. მათ ჯერ არ იცოდნენ, როგორ უნდა ექადაგათ მხოლოდ ბიბლიით. ისინი მიჩვეულები იყვნენ, რომ წიგნი „დასრულებული საიდუმლო“ მათ ნაცვლად „ლაპარაკობდა“. მეორე მიზეზი იყო ესპანური გრიპი, რომელიც 1918 წელს მთელ მსოფლიოს მოედო. ეს საშინელი სენი ისე სწრაფად გავრცელდა, რომ მაუწყებლები თავისუფლად ვეღარ გადაადგილდებოდნენ. მიუხედავად ამ და სხვა სირთულეებისა, ბიბლიის მკვლევრები, როგორც ჯგუფი, ყველაფერს აკეთებდნენ, რომ სამქადაგებლო საქმიანობა არ შეჩერებულიყო.

⁷ მხოლოდ 1914 წელს ბიბლიის მკვლევართა პატარა ჯგუფმა 9 მილიონზე მეტ ადამიანს უჩვენა „შემოქმედების ფოტოდრამა“, რომელიც კადრებისგან, სლაიდებისა და ხმის ჩანაწერისგან შედგებოდა. მასში ნაჩვენები იყო კაცობრიობის ისტორია პირველი ადამიანის შექმნიდან ქრისტეს ათასწლიანი მეფობის ბოლომდე. იმ დროს ეს უდიდესი მიღწევა იყო. იმ ადამიანთა რიცხვი, რომლებმაც მხოლოდ 1914 წელს ნახეს ეს ფოტოდრამა, დღეს ღვთის სამეფოს მაუწყებელთა რიცხვზე მეტია! ანგარიშებიდან ისიც ჩანს, რომ შეერთებულ შტატებში შეხვედრებს 1916 წელს 809 393 ადამიანი დაესწრო, 1918 წელს კი მათი რიცხვი 949 444-მდე გაიზარდა. ბიბლიის მკვლევრები მართლაც გულმოდგინედ მსახურობდნენ!

8. როგორ ხდებოდა და-ძმების სულიერ საჭიროებებზე ზრუნვა პირველი მსოფლიო ომის დროს?

⁸ პირველი მსოფლიო ომის დროს ძმები ძალისხმევას არ აკლებდნენ, რომ გაფანტული ბიბლიის მკვლევრები სულიერი საზრდოთი მოემარაგებინათ და გაემხნევებინათ. ამის წყალობით ძმებს შეეძლოთ, გაეგრძელებინათ სამქადაგებლო საქმე. რიჩარდ ბარბერმა გაიხსენა, რის გაკეთებას ახერხებდნენ  მაშინ: «რამდენიმე მიმომსვლელი ზედამხედველი კვლავ აგრძელებდა თავის საქმეს, ვბეჭდავდით და ვავრცელებდით „საგუშაგო კოშკს“ და ვგზავნიდით კანადაშიც, სადაც ის აკრძალული იყო . . . და-ძმებს, რომელთაც კონფისკაციის შედეგად აღარ ჰქონდათ წიგნი „დასრულებული საიდუმლო“, ჯიბის ზომის წიგნები გავუგზავნე ფოსტით. ძმა რუტერფორდმა დაგვავალა, რომ შეერთებული შტატების დასავლეთ ნაწილში მდებარე რამდენიმე ქალაქში ორგანიზება გაგვეწია კონგრესებისთვის და და-ძმების გასამხნევებლად მომხსენებლები გაგვეგზავნა».

9. ა) რატომ სჭირდებოდა ღვთის ხალხს შეგონება და გამოსწორება 1914—1919 წლებში? ბ) გამოსწორების აუცილებლობის მიუხედავად, როგორი დასკვნის გაკეთება არ იქნებოდა სწორი?

⁹ თუმცა ყველაფერი, რასაც ღვთის ხალხი 1914—1919 წლებში აკეთებდა, როდი შეესაბამებოდა ბიბლიურ პრინციპებს. მიუხედავად მათი გულწრფელობისა, ძმებს ყოველთვის არ ჰქონდათ ხელისუფლების მორჩილებისადმი სწორი დამოკიდებულება (რომ. 13:1). შედეგად, ისინი, როგორც ჯგუფი, ომის მხარდამჭერი ღონისძიებების დროს ყოველთვის ვერ ინარჩუნებდნენ ნეიტრალიტეტს. მაგალითად, როცა შეერთებული შტატების პრეზიდენტმა გამოსცა ბრძანება, რომ 1918 წლის 30 მაისი მშვიდობისთვის ლოცვის დღედ გამოეცხადებინათ, „საგუშაგო კოშკმა“ მოუწოდა ბიბლიის მკვლევრებს, ამ დღეს მათაც ელოცათ მშვიდობისთვის. ზოგმა ძმამ შეიძინა ომის მხარდასაჭერად გამოცემული ობლიგაციები, ზოგი კი თოფითა და ხიშტით ჩაჯდა სანგრებში. მაგრამ არასწორი იქნებოდა, დაგვესკვნა, რომ ბიბლიის მკვლევრები ამ დროს აღმოჩნდნენ დიდი ბაბილონის ტყვეობაში, რადგან გამოსწორება და შეგონება სჭირდებოდათ. პირიქით, მათ ესმოდათ, რომ ცრუ რელიგიისგან გამოყოფა აუცილებელი იყო. ამიტომ პირველი მსოფლიო ომის დროს მათ თითქმის აღარაფერი აკავშირებდა ცრურელიგიურ სამყაროსთან (წაიკითხეთ ლუკას 12:47, 48).

10. როგორ ცხადყვეს ბიბლიის მკვლევრებმა, რომ აფასებდნენ სიცოცხლეს?

¹⁰ ბიბლიის მკვლევრებს ისე ნათლად არ ესმოდათ ქრისტიანული ნეიტრალიტეტის საკითხი, როგორც დღეს გვესმის, მაგრამ მათ კარგად იცოდნენ ბიბლიიდან, რომ ადამიანის მოკვლა დაუშვებელია. ამიტომ იმ რამდენიმე ძმასაც კი, რომლებიც პირველი მსოფლიო ომის დროს იარაღასხმულები ისხდნენ სანგრებში, მტკიცედ ჰქონდა გადაწყვეტილი, არავინ მოეკლა. მათგან ზოგი ფრონტის წინა ხაზზე გაუშვეს, რომ სხვებს დაეხოცათ ისინი.

11. რა რეაქცია ჰქონდათ ბიბლიის მკვლევრების პოზიციაზე ხელისუფლების წარმომადგენლებს?

¹¹ მიუხედავად იმისა, რომ ომის დროს ძმების პოზიცია მთლად სწორი არ იყო, აშკარაა, მათ ეშმაკის რისხვა გამოიწვიეს. შედეგად, ეშმაკი შეეცადა, ძმებისთვის სირთულეები შეექმნა კანონის მეშვეობით (ფსალმ. 94:20). შეერთებული შტატების შეიარაღებული ძალების გენერალ-მაიორმა, ჯეიმზ ფრანკლინ ბელმა, ძმა რუტერფორდთან და ძმა ვან ამბერგთან საუბრისას გაამხილა, რომ იუსტიციის სამინისტრომ კონგრესს წარუდგინა განსახილველად კანონპროექტი, რომლის საფუძველზეც სასიკვდილო განაჩენის გამოტანის უფლება ექნებოდათ მათთვის, ვინც უარს იტყოდა ომში მონაწილეობაზე. მას მხედველობაში ჰყავდა ბიბლიის მკვლევრები. ძმა რუტერფორდს განრისხებულმა გენერალმა ბელმა უთხრა: „ეს კანონპროექტი იმიტომ არ გავიდა, რომ [შეერთებული შტატების პრეზიდენტმა] უილსონმა არ მოიწონა. მაგრამ ჩვენ ვიცით, როგორ ჩაგიგდოთ ხელში და გავაკეთებთ კიდეც ამას!“.

12, 13. ა) რატომ მიუსაჯეს რვა პასუხისმგებელ ძმას ხანგრძლივი პატიმრობა? ბ) დაუკარგა ძმებს პატიმრობამ იეჰოვასადმი მორჩილების სურვილი? ახსენით.

¹² ეს სიტყვები მხოლოდ მუქარად არ  დარჩენილა. ხელისუფლებამ დააპატიმრა საზოგადოება „საგუშაგო კოშკის“ წარმომადგენლები — ძმა რუტერფორდი, ძმა ვან ამბერგი და კიდევ ექვსი ძმა. განაჩენის გამოტანის დროს მოსამართლემ განაცხადა: „რელიგიური პროპაგანდა, რომელსაც ეს მამაკაცები ეწევიან, უფრო საშიშია, ვიდრე გერმანიის ჯარის დანაყოფი . . . მათ ჩრდილი მიაყენეს არა მხოლოდ სასამართლო უწყების მოხელეებსა და სამხედრო-სადაზვერვო სააგენტოს, არამედ ეკლესიის ყველა მსახურს. ისინი მკაცრად უნდა დაისაჯონ“ („რწმენის მარში“, ა. მაკმილანი, გვ. 99 [ინგლ.]). ეს ასეც მოხდა. რვა ბიბლიის მკვლევარს ხანგრძლივი პატიმრობა მიუსაჯეს ატლანტის ფედერალურ ციხეში (ჯორჯიის შტატი). თუმცა ომის დამთავრების შემდეგ ისინი გაათავისუფლეს და ბრალდებები მოუხსნეს.

¹³ ეს რვა მამაკაცი ციხეშიც კი მტკიცედ იცავდა წმინდა წერილებში ჩაწერილს ისე, როგორც ეს მაშინ ესმოდათ. წერილში, რომლითაც ისინი შეერთებული შტატების პრეზიდენტს შეწყალებას სთხოვდნენ, ეწერა: «წმინდა წერილებში გაცხადებულია უფლის ნება — „არ მოკლა“, ამიტომ, თუ [ბიბლიის საერთაშორისო მკვლევართა] ასოციაციის ნებისმიერი წევრი, რომელმაც თავი მიუძღვნა უფალს, განზრახ დაარღვევს მიძღვნის აღთქმას, დაკარგავს ღვთის კეთილგანწყობას და შეიძლება სამუდამოდაც კი განადგურდეს. ამიტომ შეუძლებელია მათ განზრახ და სუფთა სინდისით მოსპონ ადამიანთა სიცოცხლე». ეს გაბედული სიტყვები იყო. აშკარაა, რომ ძმები კომპრომისზე წასვლას არ აპირებდნენ!

14. როგორ აღწერს ბიბლია 1914—1919 წლებში განვითარებულ მოვლენებს?

¹⁴ მალაქიას 3:1—3-ში აღწერილია დრო (1914—1919), როცა იეჰოვა განწმენდდა „ლევის ძეებს“, ცხებულ ქრისტიანებს (წაიკითხეთ). იმ დროს იეჰოვა ღმერთი, „ჭეშმარიტი უფალი“, და იესო ქრისტე, „შეთანხმების მაცნე“, სულიერ ტაძარში მივიდნენ იქ მომსახურეთა შესამოწმებლად. საჭირო შეგონების მიღების შემდეგ, იეჰოვას განწმენდილი ხალხი მზად იყო ახალი დავალების შესასრულებლად. 1919 წელს „ერთგული და გონიერი მონა“ შინაურებისთვის სულიერი საზრდოს გასანაწილებლად დაინიშნა (მათ. 24:45). ახლა ღვთის ხალხი უკვე თავისუფალი იყო დიდი ბაბილონის გავლენისგან. მას შემდეგ ღვთის მსახურებს გამუდმებით ემატებათ ღვთის ნების შესახებ ცოდნა და უძლიერდებათ თავიანთი ზეციერი მამის სიყვარული. ჩვენ ძალიან მადლიერნი ვართ ღვთის კურთხევებისთვის! ^[1]

15. რისკენ უნდა აღგვძრას დიდი ბაბილონისგან გათავისუფლებამ?

¹⁵ რა ბედნიერები ვართ, რომ გავთავისუფლდით დიდი ბაბილონის ტყვეობისგან! სატანის მიერ ჭეშმარიტი ქრისტიანობის მოსპობის მცდელობა მარცხით დასრულდა. თუმცა მხედველობიდან არ უნდა გამოგვრჩეს, თუ რატომ გვიბოძა იეჰოვამ ეს თავისუფლება (2 კორ. 6:1). უამრავი გულწრფელი ადამიანი კვლავ ცრუ რელიგიის ტყვეობაშია. მათ სჭირდებათ, რომ ვინმემ ტყვეობიდან თავის დასაღწევი გზა აჩვენოს. ამის გაკეთება ჩვენ შეგვიძლია. ამიტომ, მოდი მივბაძოთ წინა საუკუნეში მცხოვრებ ძმებს და ყველაფერი გავაკეთოთ, რომ ეს ხალხიც გათავისუფლდეს!