Sakwisé Banjir Gedhé, anak-anaké Nuh nduwé anak akèh. Wong-wong ing bumi dadi tambah akèh, terus padha nyebar ing dhaérah-dhaérah liya. Kuwi mémang sing dipréntahké Yéhuwah.

Tapi, ana sing ora manut Yéhuwah. Ana sing ngomong, ’Ayo mbangun kutha, terus manggon ing kéné. Bar kuwi, ayo mbangun menara sing dhuwuré tekan langit bèn awaké dhéwé isa dadi terkenal.’

 Yéhuwah ora seneng. Mula, Yéhuwah péngin nggagalké rencana kuwi. Apa kowé ngerti piyé carané? Yéhuwah nggawé basané wong-wong kuwi dadi béda-béda. Merga omongané wis ora nyambung, wong-wong kuwi mandheg mbangun kutha. Kutha kuwi disebut Babèl, sing artiné ”Bingung”. Wong-wong kuwi akhiré pindhah ing dhaérah-dhaérah liya. Tapi, wong-wong kuwi tetep jahat. Isih ana ora ya sing sayang karo Yéhuwah? Ayo diteruské critané.