Opinberun Jóhannesar 7:1–17
7 Eftir þetta sá ég fjóra engla sem stóðu við fjögur horn jarðar. Þeir héldu aftur af fjórum vindum jarðar svo að enginn vindur gæti blásið á jörðina, hafið né nokkurt tré.
2 Og ég sá annan engil stíga upp þar sem sólin rís.* Hann hélt á innsigli hins lifandi Guðs og hrópaði hárri röddu til englanna fjögurra sem var gefið vald til að vinna tjón á jörðinni og hafinu:
3 „Valdið ekki tjóni á jörðinni, hafinu né trjánum fyrr en við höfum sett innsigli+ á enni þjóna Guðs okkar.“+
4 Ég heyrði hversu margir höfðu fengið innsigli, 144.000+ af öllum ættkvíslum Ísraelsmanna:+
5 Af ættkvísl Júda höfðu 12.000 fengið innsigli,af ættkvísl Rúbens 12.000,af ættkvísl Gaðs 12.000,
6 af ættkvísl Assers 12.000,af ættkvísl Naftalí 12.000,af ættkvísl Manasse+ 12.000,
7 af ættkvísl Símeons 12.000,af ættkvísl Leví 12.000,af ættkvísl Íssakars 12.000,
8 af ættkvísl Sebúlons 12.000,af ættkvísl Jósefs 12.000 ogaf ættkvísl Benjamíns höfðu 12.000 fengið innsigli.
9 Eftir þetta sá ég mikinn múg, sem enginn maður gat talið, af öllum þjóðum, ættflokkum, kynþáttum og tungum*+ standa frammi fyrir hásætinu og lambinu. Fólkið var klætt hvítum skikkjum+ og var með pálmagreinar í höndunum.+
10 Það hrópaði stöðugt hárri röddu: „Frelsunin kemur frá Guði okkar, sem situr í hásætinu,+ og lambinu.“+
11 Allir englarnir stóðu kringum hásætið og öldungana+ og lifandi verurnar fjórar. Þeir féllu á grúfu frammi fyrir hásætinu, tilbáðu Guð
12 og sögðu: „Amen! Lofgjörðin, dýrðin og viskan, þakkargjörðin, heiðurinn, mátturinn og krafturinn sé Guði okkar um alla eilífð.+ Amen.“
13 Einn af öldungunum spurði mig þá: „Hverjir eru þetta sem eru í hvítu skikkjunum+ og hvaðan koma þeir?“
14 Ég svaraði um leið: „Herra minn, þú veist það.“ Hann sagði þá við mig: „Þetta eru þeir sem koma úr þrengingunni miklu+ og þeir hafa þvegið skikkjur sínar skjannahvítar í blóði lambsins.+
15 Þess vegna eru þeir frammi fyrir hásæti Guðs og veita honum heilaga þjónustu dag og nótt í musteri hans, og sá sem situr í hásætinu+ mun tjalda yfir þá.+
16 Þá mun hvorki hungra né þyrsta framar og hvorki sólin né nokkur steikjandi hiti brenna þá+
17 því að lambið,+ sem er fyrir miðju hásætinu, mun gæta þeirra+ og leiða að uppsprettum* lífsvatnsins.+ Og Guð þerrar hvert tár af augum þeirra.“+
