Jobsbók 10:1–22

  • Job heldur áfram (1–22)

    • ‚Af hverju berst Guð gegn mér?‘ (2)

    • Guð ólíkur Job, dauðlegum manni (4–12)

    • Job þráir smá hvíld (20)

10  Ég hef óbeit á lífi mínu.+ Ég ætla að gefa kvörtunum mínum lausan tauminn. Ég ætla að tala í örvæntingu minni!*   Ég ætla að segja við Guð: ‚Dæmdu mig ekki sekan. Segðu mér af hverju þú berst gegn mér.   Hefur þú hag af því að kúga,að fyrirlíta verk handa þinna+en láta ráðabrugg hinna illu heppnast?   Hefur þú augu úr holdi? Sérðu eins og dauðlegur maður?   Eru dagar þínir eins og dagar hinna dauðleguog eru ár þín eins og æviár manns+   fyrst þú leitar að mistökum hjá mérog grennslast eftir syndum mínum?+   Þú veist að ég er ekki sekur.+ Enginn getur bjargað mér úr hendi þinni.+   Þínar eigin hendur mótuðu mig og sköpuðu+en nú ætlarðu að tortíma mér.   Minnstu þess að þú gerðir mig úr leir+en nú læturðu mig verða aftur að mold.+ 10  Helltirðu mér ekki eins og mjólkog hleyptir mig eins og ost? 11  Þú klæddir mig húð og holdiog ófst mig saman úr beinum og sinum.+ 12  Þú hefur gefið mér líf og sýnt mér tryggan kærleika. Umhyggja þín hefur verndað mig.*+ 13  En í leynum ætlaðirðu samt að gera þetta.* Ég veit að þetta kemur frá þér. 14  Þú myndir sjá til mín ef ég syndgaði+og ekki sýkna mig af sekt minni. 15  Ef ég væri sekur væri ég illa staddur! Og þótt ég væri saklaus gæti ég ekki borið höfuðið hátt+því að líf mitt er fullt af skömm og þjáningum.+ 16  Þó að ég bæri höfuðið hátt eltirðu mig eins og ljón+og beittir aftur valdi þínu gegn mér. 17  Þú leiðir fram ný vitni gegn mérog reiðist mér enn meir. Erfiðleikarnir koma hverjir á fætur öðrum. 18  Af hverju léstu mig yfirleitt fæðast?+ Ég hefði átt að deyja áður en nokkur sá mig. 19  Ég hefði horfið eins og ég hefði aldrei verið til,ég hefði farið beint úr móðurkviði í gröfina.‘ 20  Á ég ekki fáa daga ólifaða?+ Ég vildi að hann léti mig í friði,tæki augun af mér svo að ég fengi smá hvíld*+ 21  áður en ég fer burt í land svartamyrkurs*+– og sný ekki aftur+ 22  í land niðamyrkurs,land dimmra skugga og óreiðuþar sem jafnvel ljósið er eins og myrkur.“

Neðanmáls

Eða „í biturð sálar minnar“.
Eða „anda minn; andardrátt minn; líf mitt“.
Orðrétt „Og þetta faldirðu í hjarta þér“.
Eða „gæti glaðst örlítið“.
Eða „myrkurs og skugga dauðans“.