Fyrri Konungabók 21:1–29

  • Akab ásælist víngarð Nabóts (1–4)

  • Jesebel lætur drepa Nabót (5–16)

  • Dómsboðskapur Elía yfir Akab (17–26)

  • Akab auðmýkir sig (27–29)

21  Nokkru síðar gerðist þetta: Nabót frá Jesreel átti víngarð í Jesreel,+ rétt hjá höll Akabs Samaríukonungs.  Dag einn sagði Akab við Nabót: „Láttu mig fá víngarðinn svo að ég geti notað hann sem matjurtagarð því að hann er nálægt húsinu mínu. Ég skal láta þig fá betri víngarð í staðinn eða greiða þér andvirði hans í peningum ef þú vilt það frekar.“  En Nabót svaraði Akab: „Það kemur ekki til greina að ég gefi þér erfðaland forfeðra minna. Jehóva hefur bannað það.“+  Akab fór þá aftur heim, óánægður og fúll yfir því að Nabót frá Jesreel hafði svarað honum: „Ég vil ekki láta þig fá erfðaland forfeðra minna.“ Síðan lagðist hann á rúmið, sneri sér upp að vegg og vildi ekkert borða.  Jesebel+ kona hans kom inn til hans og spurði: „Af hverju ertu svona leiður og vilt ekkert borða?“  Hann svaraði henni: „Ég sagði við Nabót frá Jesreel: ‚Láttu mig fá víngarð þinn fyrir peninga. Ég get líka látið þig fá annan víngarð í staðinn ef þú vilt það frekar.‘ En hann sagði: ‚Ég vil ekki láta þig fá víngarðinn minn.‘“  Jesebel kona hans sagði við hann: „Ert þú ekki konungur yfir Ísrael? Stattu upp, fáðu þér að borða og vertu glaður. Ég skal útvega þér víngarð Nabóts frá Jesreel.“+  Síðan skrifaði hún bréf í nafni Akabs, innsiglaði þau með innsigli hans+ og sendi þau til öldunga+ og tignarmanna sem bjuggu í sömu borg og Nabót.  Í bréfunum skrifaði hún: „Boðið föstu og látið Nabót sitja frammi fyrir fólkinu. 10  Látið tvo skúrka sitja á móti honum. Þeir skulu vitna gegn honum+ og segja: ‚Þú hefur formælt Guði og konunginum!‘+ Farið síðan með hann út og grýtið hann til bana.“+ 11  Öldungarnir og tignarmennirnir sem bjuggu í borg Nabóts gerðu eins og Jesebel hafði fyrirskipað í bréfunum sem hún sendi þeim. 12  Þeir boðuðu föstu og létu Nabót sitja frammi fyrir fólkinu. 13  Því næst komu tveir skúrkar og fengu sér sæti á móti honum. Þeir vitnuðu gegn honum frammi fyrir fólkinu og sögðu: „Nabót hefur formælt Guði og konunginum!“+ Síðan var hann leiddur út fyrir borgina og grýttur til bana.+ 14  Að því loknu voru þessi skilaboð send til Jesebelar: „Nabót hefur verið grýttur til bana.“+ 15  Um leið og Jesebel frétti að Nabót hefði verið grýttur til bana sagði hún við Akab: „Nabót frá Jesreel+ er ekki lengur á lífi. Hann er dauður. Farðu nú og sláðu eign þinni á víngarðinn sem hann vildi ekki selja þér.“ 16  Þegar Akab heyrði að Nabót væri dáinn fór hann rakleiðis niður í víngarðinn til að slá eign sinni á hann. 17  En Jehóva sagði við Elía+ frá Tisbe: 18  „Leggðu af stað og farðu niður eftir til Akabs Ísraelskonungs sem ríkir í Samaríu.+ Hann er í víngarði Nabóts og er kominn þangað til að slá eign sinni á hann. 19  Segðu við hann: ‚Jehóva segir: „Hefurðu myrt manninn+ og tekið landið hans í þokkabót?“‘+ Segðu síðan: ‚Jehóva segir: „Á sama stað og hundarnir sleiktu upp blóð Nabóts munu hundar sleikja upp blóð þitt.“‘“+ 20  Akab sagði við Elía: „Þú fannst mig, óvinur minn!“+ „Já, ég fann þig,“ svaraði Elía. „Guð segir: ‚Af því að þú ert ákveðinn í* að gera það sem er illt í augum Jehóva+ 21  ætla ég að leiða ógæfu yfir þig. Ég mun sópa burt afkomendum þínum og tortíma öllum karlmönnum* af ætt Akabs,+ jafnvel hinum vesælu og veikburða í Ísrael.+ 22  Ég fer með ætt þína eins og ætt Jeróbóams+ Nebatssonar og ætt Basa+ Ahíasonar því að þú hefur reitt mig til reiði og fengið Ísrael til að syndga.‘ 23  Og um Jesebel hefur Jehóva sagt: ‚Hundar munu éta Jesebel á landareign Jesreel.+ 24  Hundar munu éta hvern þann af ætt Akabs sem deyr í borginni og fuglar himins hvern þann sem deyr úti á víðavangi.+ 25  Aldrei hefur nokkur maður verið eins og Akab.+ Hann var ákveðinn í* að gera það sem var illt í augum Jehóva af því að Jesebel kona hans hvatti hann til þess.+ 26  Hann lagðist jafnvel svo lágt að elta hin viðbjóðslegu skurðgoð* eins og Amorítar höfðu gert sem Jehóva hrakti burt undan Ísraelsmönnum.‘“+ 27  Þegar Akab heyrði þetta reif hann föt sín og klæddist hærusekk yfir bert holdið. Hann fastaði, lagðist fyrir í hærusekknum og gekk um gólf í örvæntingu sinni. 28  Þá sagði Jehóva við Elía frá Tisbe: 29  „Hefurðu séð hvernig Akab auðmýkir sig frammi fyrir mér?+ Þar sem hann hefur auðmýkt sig frammi fyrir mér ætla ég ekki að leiða ógæfuna yfir ætt hans meðan hann er á lífi. Ég mun leiða ógæfuna yfir ætt hans á dögum sonar hans.“+

Neðanmáls

Orðrétt „hefur selt þig til“.
Orðrétt „öllum sem pissa utan í vegg“. Niðrandi hebreskt orðasamband notað um karlmenn.
Orðrétt „seldi sig til“.
Hebreska orðið lýsir fyrirlitningu. Hugsanlegt er að það sé skylt orði sem merkir ‚mykja‘.