Եհովայի վկաները կիրառում են աստվածաշնչյան այն սկզբունքը, համաձայն որի՝ պետք չէ պատասխանել բոլոր մեղադրանքներին ու ծաղրանքներին։ Օրինակ՝ աստվածաշնչյան մի առակ ասում է. «Նա, ով ուղղում է ծաղրողին, անպատվություն է բերում իր վրա» (Առակներ 9:7, 8; 26:4)։ Կեղծ մեղադրանքների պատճառով անտեղի անհանգստանալու և վեճի մեջ ներքաշվելու փոխարեն՝ մենք կենտրոնանում ենք Աստծուն հաճեցնելու վրա (Սաղմոս 119:69)։

 Ինչ խոսք, կա «լռելու ժամանակ և խոսելու ժամանակ» (Ժողովող 3:7)։ Մենք պատասխանում ենք անկեղծ մարդկանց հարցերին, ովքեր ուզում են իմանալ ճշմարտությունը, սակայն չենք ներքաշվում անիմաստ վիճաբանությունների մեջ։ Այդպես մենք կիրառում ենք Հիսուսի և առաջին դարում ապրած քրիստոնյաների սովորեցրածները և հետևում ենք նրանց թողած օրինակին։

•   Հիսուսը չպատասխանեց, երբ Պիղատոսի առաջ նրա դեմ կեղծ մեղադրանքներ ներկայացրին (Մատթեոս 27:11–14; 1 Պետրոս 2:21–23)։ Հիսուսը չպատասխանեց նաև այն ժամանակ, երբ նրան մեղադրեցին որկրամոլության ու գինեմոլության մեջ։ Նա թույլ տվեց, որ իր գործերը խոսեն իր փոխարեն՝ վարվելով հետևյալ սկզբունքին ներդաշնակ. «Իմաստությունը արդարացվում է իր գործերով» (Մատթեոս 11:19)։ Սակայն երբ տեղին էր, իրեն զրպարտողներին նա խիզախորեն պատասխան էր տալիս (Մատթեոս 15:1–3; Մարկոս 3:22–30)։

   Հիսուսն իր հետևորդներին հորդորեց չվհատվել կեղծ մեղադրանքների պատճառով։ Նա ասաց. «Երջանիկ եք դուք, երբ մարդիկ նախատում և հալածում են ձեզ ու ստելով ամեն տեսակ չար բաներ են ձեր դեմ խոսում իմ պատճառով» (Մատթեոս 5:11, 12)։ Նա նաև ասաց, որ այդպիսի մեղադրանքները վկայություն տալու առիթ էին լինելու, և խոստացավ. «Ես ձեր բերանում իմաստություն կդնեմ, որին ձեր բոլոր հակառակորդները միասին չեն կարողանա ընդդիմանալ կամ հակառակ խոսել» (Ղուկաս 21:12–15)։

•   Պողոս առաքյալը քրիստոնյաներին խորհուրդ տվեց խուսափել հակառակորդների հետ անիմաստ վիճելուց՝ ասելով, որ այդ վիճաբանությունները «անօգուտ են և ունայն» (Տիտոս 3:9; Հռոմեացիներ 16:17, 18)։

•   Պետրոս առաքյալը հորդորեց քրիստոնյաներին հնարավորության դեպքում պաշտպանել իրենց հավատը (1 Պետրոս 3:15)։ Միևնույն ժամանակ նա հասկանում էր, որ հաճախ դա ավելի լավ է անել գործով և ոչ թե խոսքով։ Նա գրեց. «Բարին գործելով՝ դուք պապանձեցրեք անխոհեմ մարդկանց լեզուները, որ տգետ բաներ են խոսում» (1 Պետրոս 2:12–15)։