ՇՐՋԱՆԱԿ 1Բ
«Եզեկիել» գրքի համառոտ բովանդակություն
«Եզեկիել» գիրքը պայմանականորեն կարելի է բաժանել մի քանի մասի։
ԳԼՈՒԽՆԵՐ 1-3
Մ. թ. ա. 613 թ.-ին Եզեկիելը Բաբելոնում հրեաների հետ գերության մեջ է ապրում։ Եհովան նրան տեսիլքներ է ցույց տալիս և հանձնարարում մարգարեություններ հայտնել Քոբար գետի մոտ բնակվող հրեաներին։
ԳԼՈՒԽՆԵՐ 4-24
Մ. թ. ա. 613-609 թթ. ընթացքում Եզեկիելը հայտնում է մարգարեություններ, որոնք հիմնականում Երուսաղեմի ու դրա ըմբոստ և կռապաշտ ժողովրդի մասին դատաստանական լուր են պարունակում։
ԳԼՈՒԽՆԵՐ 25-32
Մ. թ. ա. 609 թ.-ից սկսած՝ այն տարում, երբ բաբելոնացիները վերջին անգամ պաշարում են Երուսաղեմը, Եզեկիելը դատաստանական լուր է հայտնում ընդդեմ Աստծու ժողովրդի թշնամիների՝ ամմոնացիների, եդոմացիների, եգիպտացիների, մովաբացիների, փղշտացիների, սիդոնացիների և տյուրոսցիների։
ԳԼՈՒԽՆԵՐ 33-48
Մ. թ. ա. 606 թ.-ին Եզեկիելը, գտնվելով ավերված Երուսաղեմից ու տաճարից հարյուրավոր կիլոմետրեր հեռու, սկսում է մի շատ հուսադրող լուր հայտնել՝ Եհովա Աստծուն մատուցվող մաքուր երկրպագության վերականգնման մասին ոգևորիչ լուրը։
Այսպիսով՝ «Եզեկիել» գիրքը հիմնականում շարադրված է ժամանակագրական և թեմատիկ կարգով։ Մաքուր երկրպագության վերականգնման մասին մի շարք մարգարեություններից առաջ արձանագրված են Երուսաղեմի և տաճարի կործանման մասին մարգարեությունները։ Եվ դա տրամաբանական է, քանի որ եթե նշվում է մաքուր երկրպագության վերականգնման մասին, ապա տեղին է եզրակացնել, որ տաճարում այլևս երկրպագություն չէր մատուցվում։
Թշնամի ազգերի մասին Եզեկիելի ասած մարգարեությունները (գլուխներ 25-32) արձանագրված են Երուսաղեմի մասին դատավճիռներից հետո և մաքուր երկրպագության վերականգնման մասին մարգարեություններից առաջ։ Մի աստվածաշնչագետ թշնամի ազգերի վերաբերյալ դատավճիռների մասին հետևյալն է ասել. «Դրանք սահուն անցում են ստեղծում իր ժողովրդի հանդեպ Աստծու բարկության ազդարարումից դեպի գթասրտության մասին ազդարարումը, քանի որ թշնամի ազգերին պատժելը սերտ կապ ունի Աստծու ժողովրդին ազատագրելու հետ»։