Sang Hulyo 1951, ang gamay nga kongregasyon sa Jakarta nagtipon agod abiabihon si Peter Vanderhaegen, ang una nga nahanas sa Gilead nga misyonero nga nakasulod sa Indonesia. Sa katapusan sina nga tuig, 13 pa ka misyonero ang nag-abot halin sa Australia, Germany, kag Netherlands, kag halos nagdoble ang mga manugbantala sa pungsod.

“Ginapanan-aw ko nga mabantala ako sa mga balay nga masenyas lang agod makakomunikar,” saysay ni Fredrika Renskers, Dutch nga misyonera. “Apang bangod madamo ang nagahambal sing Dutch, nagbantala anay ako sa sina nga lenguahe.” Si Ronald Jacka, nga taga-Australia, nagsaysay: “Ang pila sa amon naggamit sang testimony card nga may malip-ot nga sermon sa Indonesian. Ginatan-aw ko anay ang kard antes manuktok kag ginatinguhaan ko nga sauluhon ini kag ihambal ang nasulat sa kard.”

Sang mga misyonero na ang nagdumala, gulpi nagdamo ang mga manugbantala halin sa 34 pa 91 sa isa lang ka tuig. Sang Septiembre 1, 1951, natukod ang sanga talatapan sang Watch Tower Society sa balay ni André Elias sa Central Jakarta. Si Ronald Jacka amo ang alagad sang sanga.

Sang Nobiembre 1951, gin-asayn si Peter Vanderhaegen sa Manado, North Sulawesi, diin si Theo Ratu kag ang iya asawa nakatukod sing gamay nga grupo. Kalabanan nga tagadiri nagapangangkon nga Cristiano kag nagatahod gid sa Pulong sang Dios. Madamo ang nagapadayon sa mga Saksi kag nagapangabay sa ila nga ipaathag ang mga doktrina sa Biblia. Masami nga nagapakig-istorya sila sa grupo sang napulo ka tawo. Pagligad sang 15 minutos,  mga 50 na ang nagapamati. Pagligad sang isa ka oras, nagasaylo sila sa ugsaran kag mga 200 na ang nagapamati.

Sang maaga nga bahin sang 1952, sanday Albert kag Jean Maltby nagtukod sing puluy-an-misyonero sa Surabaya, East Java, ang ikaduha sa pinakadaku nga siudad sa Indonesia. Gin-updan sila didto sang anom ka misyonera—sanday Gertrud Ott, Fredrika Renskers, Susie kag Marian Stoove, Eveline Platte, kag Mimi Harp. “Ang kalabanan nga tagadiri indi panatiko nga mga Muslim kag mainabyanon gid,” siling ni Fredrika Renskers. “Madamo ang daw nagahulat lang sang kamatuoran, gani mahapos makasugod  sing mga pagtuon sa Biblia. Sa sulod sang tatlo ka tuig, 75 na ang manugbantala sa Kongregasyon sang Surabaya.”

Sa sina man nga tion, ang Muslim nga si Azis nga taga-Padang, West Sumatra, nagsulat sa sanga talatapan nga nagapangabay sing espirituwal nga bulig. Gintun-an si Azis sang mga payunir nga Australiano sang dekada 1930, pero wala na sila nagkitaay sang nagpanakop ang mga Hapon. Dayon, nakabasa sia sing bukleta nga ginbalhag sang mga Saksi ni Jehova. Nagsulat sia: “Sang nakita ko ang adres sang Jakarta sa bukleta, napukaw liwat ang akon interes!” Ginpadala dayon sang sanga talatapan ang manugtatap sang sirkito nga si Frans van Vliet sa Padang. Nahibaluan niya nga ginapanaksihan ni Azis ang iya kaingod nga si Nazar Ris, nga nagaobra sa gobierno kag gutom sa espirituwal. Sila kag ang ila pamilya nagbaton sang kamatuoran. Si Utod Azis nangin matutom nga gulang. Si Nazar Ris nangin espesyal payunir, kag madamo sa iya bata ang makugi nga mga Saksi subong.

Wala madugay, ginbisitahan ni Frans van Vliet ang nagbugnaw nga utod nga Dutch nga nagakay-o sang oil refinery sa Balikpapan, East Kalimantan nga naguba bangod sa inaway. Gin-upod sia ni Frans sa pagbantala kag ginpalig-on nga dumalahan sing pagtuon ang pila ka interesado. Antes nagbalik ang utod sa Netherlands, nakatukod sia sing gamay nga grupo sa Balikpapan.

Sang ulihi, ang bag-o nabawtismuhan nga babayi nga si Titi Koetin, nagsaylo sa Banjarmasin, South Kalimantan. Ginbantalaan niya ang iya mga paryente sa komunidad sang Dayak, kag madamo ang nabuligan niya nga makatuon sing kamatuoran. Ang pila sa mga bag-uhan nagpauli sa ila mga lugar sa malayo nga Kalimantan kag nagtukod sing grupo nga nangin mabakod nga mga kongregasyon.

Samtang madasig nga nagauswag ang pagbantala, kinahanglan pa gid sang mga kauturan ang mga literatura sa Indonesian. Sang 1951, ang libro nga “Pakamatuura ang Dios” ginbadbad sa Indonesian, apang ginbag-o sang Indonesia ang ila sistema sa spelling, gani kinahanglan bag-uhon sang sanga ang ila nabadbad. * Sang ginpagua ang libro, madamo nga Indonesian ang nangin interesado.

Sang 1953, nag-imprinta ang sanga talatapan sing 250 ka kopya sang Ang Lalantawan sa Indonesian—ang una nga lokal nga edisyon nga ginpagua sa sulod sang 12 ka tuig. Sang primero, ang 12 ka pahina nga ginmemograpo nga magasin nagaunod lang sang tulun-an nga mga artikulo. Pagligad sang tatlo ka tuig, nangin 16 ka pahina ini, kag ang komersial nga imprintahan ang nagaimprinta sing 10,000 ka kopya kada bulan.

Ang bulanan nga Magmata! sa Indonesian ginpagua sang 1957. Gilayon nga nakalab-ot ang sirkulasyon sing 10,000 ka kopya. Bangod nag-iwat ang papel sa pag-imprinta sa pungsod, kinahanglan magkuha sila sing  lisensia sa pagbakal sing papel. Ang opisyal nga nagauyat sang ila aplikasyon nagsiling: “Isa sa pinakamaayo nga magasin sa Indonesia ang Menara Pengawal (Lalantawan) kag nalipay gid ako nga mabuligan kamo sa pagkuha sing lisensia.”