Úsáidtear an leagan cainte “Samárach Maith” chun cur síos a dhéanamh ar dhuine a chabhraíonn le daoine atá i gcruachás. Tháinig an téarma ó scéal, nó parabal, a d’inis Íosa chun a léiriú go gcabhraíonn comharsa mhaith go trócaireach le daoine eile beag beann ar chine nó ar chúlra an duine sin.

San alt seo

•  Céard faoi atá parabal an ‘tSamáraigh Maith’?

•  Cén fáth ar úsáid Íosa an parabal seo?

•  Cén ceacht atá le foghlaim ón bparabal?

•  Cérbh iad na Samáraigh?

•  Ar tharla na heachtraí a bhí luaite sa bparabal faoin “Samárach Maith”?

Seo achoimre ghairid ar an scéal a d’inis Íosa: Bhí Giúdach ag taisteal ó Iarúsailéim go Ireachó. Ar an mbealach, robáladh é, buaileadh é, agus fágadh leathmharbh é.

Shiúil sagart Giúdach thar an bhfear a bhí gortaithe agus níos déanaí rinne ceannaire reiligiúnach an rud céanna. Cé gur beirt den chine Giúdach a ba iad, níor stop ceachtar acu chun cabhrú leis.

Ach ansin, tháinig fear arbh as náisiún eile é ar an bhfear a bhí gortaithe. Samárach a bhí ann. (Lúcás 10:33; 17:16-18) Le trua don fhear gortaithe, chuir sé cóir leighis ar a chréachtaí. Ansin thug sé go dtí teach ósta é agus thug sé aire dó an oíche sin. An lá dár gcionn, d’íoc sé úinéir an tí ósta le haire a thabhairt don fhear agus thairg sé go n-íocfaidh sé aon chostas breise.—Lúcás 10:30-35.

D’inis Íosa an parabal d’fhear a cheap nach raibh mar chomharsana aige ach daoine dá chine agus dá chreideamh féin. Theastaigh ó Íosa ceacht tábhachtach a mhúineadh don fhear—sé sin go gcaithfeadh sé a thuiscint go raibh níos mó i gceist le comharsa ná a chomhGhiúdaigh. (Lúcás 10:36, 37) Is ar mhaithe le gach duine atá ag iarraidh Dia a shásamh a cuireadh an cuntas seo sa mBíobla.—2 Tiomóid 3:16, 17.

Múineann an parabal gur cheart go mbeadh duine trócaireach lena chomharsan. Ba cheart go ndéanfaidh sé an mhaith don duine atá ag fulaingt—beag beann ar a chúlra, a chine nó a náisiúntacht. Caitheann comharsa dílis le daoine eile mar ba mhaith leis go gcaithfí leis féin.—Matha 7:12.

Chónaigh na Samáraigh sa tír atá díreach ó thuaidh de Iúdá. Ina measc bhí sliocht de dhream daoine a tháinig ó phóstaí measctha idir Giúdaigh agus neamh-Ghiúdaigh.

Faoin gcéad aois C.R., bhí a reiligiún féin cruthaithe ag na Samáraigh. Ghlac siad leis an gcéad chúig leabhar de na Scrioptúir Eabhraise ach den chuid is mó dhiúltaigh siad don chuid eile.

Nuair a bhí Íosa ar an talamh bhí fuath ag go leor de na Giúdaigh do na Samáraigh agus níor bhac siad leo. (Eoin 4:9) D’úsáid cuid de na Giúdaigh an téarma “Samárach” go maslach.—Eoin 8:48.

Ní thugann na Scrioptúir le fios an raibh parabal an Samárach bunaithe ar eachtra ar bith. Mar sin féin, ba mhinic a d’úsáid Íosa nósanna agus ionaid áitiúla ina theagasc ionas go dtuigfeadh a éisteoirí go héasca an pointe a bhí á dhéanamh aige.

Tá go leor sonraí sa bparabal atá cruinn go stairiúil. Mar shampla:

• Bhí an bóthar ó Iarúsailéim go Ireachó os cionn 20 ciliméadar (12 míle) ar fad—agus chuaigh sé síos le fána an bealach ar fad. Deirtear sa gcuntas go raibh na taistealaithe a bhí ag dul i dtreo Ireachó “ag dul síos ó Iarúsailéim.”—Lúcás 10:30.

• Thaistil sagairt agus Léivítigh a raibh cónaí orthu in Ireachó ar an mbóthar seo go rialta agus iad ag dul go hIarúsailéim.

• Is minic a chuaigh robálaithe i bhfolach ar thaobh an bhóthair iargúlta seo ag fanacht le taistealaithe—go háirithe iad siúd a bhí ag taisteal leo féin.