1. Fúsur Jesus ofraði alt,

kom menniskjum nær, tá tað galt,

læt seg lýðin í hold,

varð mansbarn á fold,

hann kærleikans veg hevði valt;

birti vón, har fólk liðu neyð,

hann grøddi og uggaði tey.

Tá eitt menniskja eyðmjúkt bað: ’Grøð meg,’

var svarið tí: ’Ja, tað vil eg!’

2. Latið okkum dag fyri dag

í øllum, vit fáa í lag,

sýna kærleik sum hann,

ið lív okkum vann,

og gera alt, hann okkum bað.

Faðirleys og einkjur í neyð

– Gud vil, at vit hugsa um tey.

Tørvar onkrum ein beina og spyr teg,

er svarið tá: ’Ja, tað vil eg’?