1. Jehova, alra Harri,

er vandin um sítt dýra navn.

Í øldir varð tað vanvirt,

nú lýsir loksins fyri stavn.

Enn bíðar Gud tó tolin,

hevur ætlanir í gerð,

hann bjóðar øllum lívið

í síni nýggju verð.

Av kærleika hann bíðar,

tí kann á jørð hvør ættargrein

í eyðmýkt fyri honum

í allar ævir standa rein.

2. Ja, tol man gagna øllum,

ið vilja ganga røttu leið.

Tað sissar stúrin hjørtu,

tey verða ikki beisk og vreið.

Tað sær alt gott í øðrum,

hevur blítt og jaligt brá,

við tí fær sinnið javnvág,

um hart man leika á.

Við mongum øðrum dygdum,

sum halgi andin fær í lag,

kann tolið hjálpa okkum

at fylgja Gudi dag um dag.