انجیل مَتّی ۲۳:۱-۳۹
۲۳ بعد، عیسی به مردم و شاگردانش گفت:
۲ «عالمان دین و فَریسیان ادعا می‌کنند که جای موسی نشسته‌اند.*
۳ برای همین، هر چه به شما می‌گویند انجام دهید، ولی مثل آن‌ها رفتار نکنید، چون خودشان به هر چه می‌گویند عمل نمی‌کنند.+
۴ احکامشان مثل بارهای سنگینی هستند که روی دوش مردم می‌گذارند،+ اما خودشان حاضر نیستند برای حمل آن بارها حتی انگشتشان را تکان دهند.+
۵ هر کاری که می‌کنند برای تظاهر و خودنمایی است.+ جعبه‌های کوچکی* را که برای دور کردن بلا به خودشان می‌بندند،+ بزرگ‌تر می‌کنند و ریشه‌های بلندتر به لبهٔ لباسشان می‌دوزند.+
۶ آن‌ها دوست دارند در مهمانی‌ها در بهترین جا و در کنیسه‌ها در ردیف جلو بنشینند.*+
۷ دوست دارند که مردم در کوچه و بازار به آن‌ها سلام کنند و به آن‌ها استاد* بگویند.
۸ اما شما نگذارید کسی به شما استاد بگوید، چون فقط یک استاد دارید + و همهٔ شما برادرید.
۹ به علاوه، به هیچ کس روی زمین پدر* نگویید، چون فقط یک پدر دارید،+ یعنی خدایی که در آسمان است.
۱۰ همین طور نگذارید کسی به شما رهبر بگوید، چون فقط یک رهبر دارید، یعنی مسیح.
۱۱ در واقع کسی که در میان شما از همه بزرگ‌تر است،* باید خدمتگزار شما باشد.+
۱۲ کسی که خودش را بزرگ جلوه دهد، حقیر خواهد شد + و کسی که خودش را فروتن کند، سربلند خواهد شد.+
۱۳ «وای به حال شما عالمان دین و فَریسیان که ریاکارید! چون درِ پادشاهی آسمان‌ها را به روی مردم می‌بندید؛ نه خودتان وارد آن می‌شوید و نه می‌گذارید کسانی که می‌خواهند به آن راه پیدا کنند، وارد شوند!+
۱۴ * ——
۱۵ «وای به حال شما عالمان دین و فَریسیان که ریاکارید!+ چون از دریا و خشکی رد می‌شوید تا کسی را پیدا و قانع کنید که دین یهود را بپذیرد، ولی وقتی موفق می‌شوید، او را دو برابر بیشتر از خودتان سزاوار این می‌کنید که در درّهٔ هِنّوم* انداخته شود!
۱۶ «وای به حال شما راهنمایان کور!+ چون می‌گویید، ‹اگر کسی به معبد قسم بخورد مهم نیست، ولی اگر کسی به طلاهای معبد قسم بخورد، حتماً باید به قسمش وفا کند.›+
۱۷ ای نادانان، ای کوران! کدام مهم‌تر است، طلا یا معبدی که آن طلا را مقدّس کرده است؟
۱۸ به علاوه می‌گویید: ‹اگر کسی به مذبح قسم بخورد مهم نیست، ولی اگر کسی به هدیه‌ای که روی آن است قسم بخورد، حتماً باید به قسمش وفا کند.›
۱۹ ای کوران! کدام مهم‌تر است، هدیه‌ای که روی مذبح است یا خودِ مذبح که آن هدیه را مقدّس می‌کند؟
۲۰ پس کسی که به مذبح قسم بخورد، در واقع به خودِ مذبح و هر چه که روی آن است قسم خورده است؛
۲۱ کسی که به معبد قسم بخورد، در واقع به خودِ معبد و به خدا که در آن ساکن است قسم خورده است؛+
۲۲ کسی که به آسمان قسم بخورد، در واقع به تخت پادشاهی خدا و به خودِ خدا که روی آن تخت نشسته قسم خورده است.
۲۳ «وای به حال شما عالمان دین و فَریسیان که ریاکارید! چون یک‌دهمِ نعنا و شِوید و زیره را می‌دهید،+ ولی موضوعات مهم‌تری را که در شریعت آمده، یعنی عدالت،+ رحمت + و وفاداری را نادیده می‌گیرید! درست است که باید یک‌دهمِ محصولتان را می‌دادید، ولی نباید این موضوعات مهم‌تر را نادیده می‌گرفتید.+
۲۴ ای راهنمایان کور،+ شما با صافی جلوی رد شدن پشه را می‌گیرید،+ اما شتر را می‌بلعید!+
۲۵ «وای به حال شما عالمان دین و فَریسیان که ریاکارید! چون مثل پیاله یا ظرفی هستید که بیرون آن تمیز، ولی درونش کثیف است.+ باطن شما هم پر از طمع + و خودخواهی است.+
۲۶ ای فَریسی کور، اول داخل پیاله و ظرف را تمیز کن تا بیرون آن هم پاک و تمیز شود.
۲۷ «وای به حال شما عالمان دین و فَریسیان که ریاکارید!+ چون مثل قبرهایی هستید که سفیدکاری شده‌اند + و ظاهرشان زیباست، ولی داخلشان پر از استخوان‌های مردگان و هر نوع ناپاکی است.
۲۸ به همین ترتیب، شما خودتان را در نظر مردم درستکار نشان می‌دهید، ولی باطنتان پر از دورویی و شرارت* است.+
۲۹ «وای به حال شما عالمان دین و فَریسیان که ریاکارید!+ چون شما برای پیامبران مقبره می‌سازید و آرامگاه درستکاران را تزیین می‌کنید،+
۳۰ و می‌گویید، ‹اگر ما در زمان اجدادمان زندگی می‌کردیم، هیچ وقت با آن‌ها در ریختن خون پیامبران شریک نمی‌شدیم.›
۳۱ بنابراین، خودتان تأیید می‌کنید* که از نسل قاتلان پیامبران هستید!+
۳۲ پس کاری را که اجدادتان شروع کردند، به پایان برسانید!*
۳۳ «ای مارها، ای افعی‌زاده‌ها،+ چطور می‌توانید از این مجازات که به درّهٔ هِنّوم* انداخته شوید فرار کنید؟+
۳۴ پس حالا من پیامبران،+ مردان خردمند و معلّمانی پیش شما می‌فرستم.+ شما بعضی از آن‌ها را می‌کشید،+ بعضی‌ها را بر تیر اعدام می‌کنید و عده‌ای دیگر را در کنیسه‌هایتان شلاق می‌زنید + و برای آزار رساندن به آن‌ها، شهر به شهر تعقیبشان می‌کنید.+
۳۵ بنابراین، خون همهٔ درستکارانی که تا حالا روی زمین ریخته شده، به گردن شما خواهد بود؛ از هابیلِ درستکار گرفته + تا زَکَریا پسر بَرَخیا که او را جلوی معبد و نزدیک مذبح کشتید.+
۳۶ بدانید که همهٔ این‌ها به گردن این نسل خواهد بود.
۳۷ «ای اورشلیم! ای اورشلیم! ای قاتل پیامبران! تو کسانی را که پیش ساکنانت فرستاده شدند سنگسار کردی.+ چند بار خواستم مثل مرغی که جوجه‌هایش را زیر بال و پرش جمع می‌کند، فرزندانت* را جمع کنم! اما شما ساکنان اورشلیم نخواستید!+
۳۸ خدا این معبد را ترک کرده و به خودتان واگذار کرده است.*+
۳۹ این را هم به شما می‌گویم که دیگر مرا نخواهید دید تا روزی بیاید که بگویید، ‹برکت با کسی است که به اسم یَهُوَه* می‌آید!›»+
پاورقی‌ها
^ یا: «خودشان را بر مسند موسی نشانده‌اند.»
^ یا: «تِفیلین‌ها.» منظور جعبهٔ کوچکی است که یهودیان چهار بخش کوتاه از شریعت را در آن قرار می‌دادند و برای دور کردن بلا، بر پیشانی یا به بازوی چپشان می‌بستند.
^ یا: «در کنیسه‌ها بهترین جا به آن‌ها اختصاص داده شود.»
^ یا: «رَبّی.» عنوانی برای احترام به معلّمان یهودی.
^ در اینجا منظور عیسی از «پدر» عنوانی تشریفاتی یا مذهبی است.
^ یا: «از همه بیشتر اختیار دارد.»
^ ضمیمهٔ الف۳.
^ واژه‌نامه: «درّهٔ هِنّوم.»
^ یا: «قانون‌شکنی.»
^ یا: «به ضدّ خودتان شهادت می‌دهید.»
^ تحت‌اللفظی: «پس، پیمانهٔ اجدادتان را پر کنید.»
^ واژه‌نامه: «درّهٔ هِنّوم.»
^ یا: «ساکنانت.»
^ تحت‌اللفظی: «خانهٔ شما ترک شده و به شما واگذار شده است.»
^ ضمیمهٔ الف۵.
