مزمور ۸‏:‏۱‏-‏۹

  • شکوه خدا و مقام انسان‌ها

    • ‏«چه پرشکوه است نام تو» ‏(‏۱‏،‏۹‏)‏

    • ‏«انسان فانی چیست که به فکر او باشی» ‏(‏۴‏)‏

    • خدا تاج شکوه و جلال را بر سر انسان می‌گذارد ‏(‏۵‏)‏

برای رهبر خوانندگان و نوازندگان؛‏ با سبک «گیتّیت.‏»‏* ترانه‌ای از داوود.‏ ۸  ای یَهُوَه،‏ خداوند ما،‏ چه پرشکوه است نام تو در سراسر زمین؛‏عظمت و جلال تو بالاتر از آسمان‌هاست!‏*+  ۲  تو با ستایشی که از دهان کودکان و شیرخوارگان بیرون می‌آید،‏+قدرتت را در حضور دشمنانت نشان داده‌ای،‏و دشمنان و انتقام‌گیرندگان را ساکت کرده‌ای.‏  ۳  وقتی به آسمان‌های تو که کار دست‌های* توست نگاه می‌کنم،‏و ماه و ستارگانی را که آفریده‌ای می‌بینم،‏+  ۴  به خودم می‌گویم:‏ «انسان فانی چیست که به فکر او باشی،‏و پسر انسان چیست که از او مراقبت کنی؟‏»‏+  ۵  او را کمی پایین‌تر از فرشته‌ها* قرار دادی،‏و تاج شکوه و جلال را بر سر او گذاشتی.‏  ۶  تو او را بر کارهای دستت مسلّط کردی؛‏+و همه چیز را زیر پاهایش قرار دادی:‏  ۷  همهٔ گاوان و گوسفندان،‏حیوانات وحشی،‏+  ۸  پرندگان آسمان و ماهیان دریا،‏و همهٔ جانورانی که در دریاها زندگی می‌کنند.‏  ۹  ای یَهُوَه،‏ خداوند ما،‏ چه پرشکوه است نام تو در سراسر زمین!‏

پاورقی‌ها

واژه‌نامه:‏ ‏«گیتّیت.‏»‏
یا احتمالاً:‏ «جلال تو بالای آسمان‌ها اعلام می‌شود!‏»‏
یا:‏ «انگشتان.‏»‏
یا:‏ «موجودات روحی شبیه خدا.‏»‏