مزمور ۲۲:۱-۳۱
برای رهبر خوانندگان و نوازندگان؛ با سبک «آهوی سپیده‌دم.»* ترانه‌ای از داوود.
۲۲ ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا تنها گذاشته‌ای؟+
چرا دور ایستاده‌ای و نجاتم نمی‌دهی؟چرا فریاد درد و عذابم را نمی‌شنوی؟+
۲ ای خدای من، تمام روز تو را صدا می‌کنم، ولی جواب نمی‌دهی؛+حتی شب‌ها هم نمی‌توانم سکوت کنم.
۳ با وجود این، تو مقدّسی،+و قوم اسرائیل دورتادور تو برایت سرودهای ستایش می‌خوانند.*
۴ پدران ما به تو توکّل کردند؛+توکّل آن‌ها به تو بود و تو نجاتشان دادی.+
۵ از تو کمک خواستند و نجات پیدا کردند؛به تو توکّل کردند و مأیوس* نشدند.+
۶ مردم مرا مسخره و تحقیر می‌کنند،+طوری که انگار کِرم هستم، نه یک انسان.
۷ هر کسی که مرا می‌بیند، مسخره‌ام می‌کند؛+به من پوزخند می‌زند و سرش را تکان می‌دهد و با طعنه می‌گوید:+
۸ «مگر این همان کسی نیست که به یَهُوَه توکّل کرد؟ پس نجاتش دهد!
مگر برای خدا خیلی عزیز نیست؟ پس نجاتش دهد!»+
۹ ای خدا، تو بودی که مرا از رَحِم مادرم بیرون آوردی؛+تو بودی که باعث شدی در آغوش مادرم* احساس آرامش و امنیت کنم.
۱۰ از موقع تولّدم از من مراقبت کرده‌ای؛*از زمانی که در رَحِم مادرم بودم، تو خدای من بوده‌ای.
۱۱ کنار من بمان، چون مشکلات نزدیک است،+و غیر از تو کسی نیست که به من کمک کند.+
۱۲ گاوان نرِ زیادی مرا محاصره کرده‌اند؛+گاوان قوی سرزمین باشان دور مرا گرفته‌اند.+
۱۳ مثل شیر غرّان دهانشان را برای من باز کرده‌اند،+شیری که طعمه‌اش را تکه‌پاره می‌کند.+
۱۴ توانم را مثل آبی که ریخته شده از دست داده‌ام،و استخوان‌هایم از هم جدا شده‌اند.
دل من مثل موم،در سینه‌ام آب می‌شود.+
۱۵ قوّتی در من نمانده و مثل تکه سفال خشکی هستم؛+زبانم به سقف دهانم چسبیده است؛+تو مرا در گودال مرگ رها کرده‌ای.+
۱۶ دشمنانم مثل سگ‌ها دورم را گرفته‌اند.+شریران دسته‌جمعی به من هجوم می‌آورند،+و مثل شیر به دست و پای من حمله می‌کنند.+
۱۷ می‌توانم همهٔ استخوان‌هایم را بشمرم.+
دشمنانم به من خیره شده‌اند.
۱۸ آن‌ها لباس‌هایم را بین خودشان تقسیم می‌کنند،و برای پیراهنم قرعه می‌اندازند.+
۱۹ اما تو ای یَهُوَه، از من دور نمان.+
تو قوّت من هستی؛ عجله کن و به کمکم بیا.+
۲۰ نجاتم بده و نگذار با شمشیر کشته شوم.زندگی باارزشم را از چنگ سگ‌ها نجات بده.+
۲۱ مرا از دهان شیر و از شاخ گاوهای وحشی نجات بده؛+به من جواب بده و نجاتم بده.
۲۲ اسم تو را به برادرانم اعلام خواهم کرد؛+در میان جماعت پرستندگانت، تو را ستایش خواهم کرد.+
۲۳ ای کسانی که احترامی عمیق برای یَهُوَه قائلید،* او را ستایش کنید!
ای تمام نسل یعقوب، خدا را جلال دهید!+
ای تمام فرزندان اسرائیل، به شکوه و بزرگی او احترام بگذارید.
۲۴ او به رنج مظلوم با دید حقارت نگاه نکرده و آن را نادیده نگرفته است؛+او رویش را از شخص مظلوم برنگردانده،+
بلکه درخواست کمک او را شنیده است.+
۲۵ تو را در جماعت پرستندگانت* ستایش خواهم کرد،+و در مقابل کسانی که احترامی عمیق برایت قائلند،* به وعده‌هایم عمل خواهم کرد.
۲۶ فروتنان* خواهند خورد و سیر خواهند شد؛+کسانی که به دنبال یَهُوَه هستند، او را ستایش خواهند کرد.+
ای شما که این کارها را انجام می‌دهید، تا ابد از زندگی لذّت ببرید!*
۲۷ مردم از هر گوشهٔ زمین یَهُوَه را به یاد خواهند آورد و به سوی او خواهند آمد.
از هر ملتی، همهٔ خانواده‌ها او را پرستش خواهند کرد.+
۲۸ سلطنت به یَهُوَه تعلّق دارد؛+او بر ملت‌ها حکومت می‌کند.
۲۹ همهٔ کسانی که زندگی مرفهی دارند،* خواهند خورد و او را پرستش خواهند کرد؛همهٔ کسانی که به خاک برمی‌گردند، در مقابل او زانو خواهند زد؛هیچ کدام از آن‌ها نمی‌تواند جانش را حفظ کند.
۳۰ فرزندان* آن‌ها به او خدمت خواهند کرد؛نسل‌های بعد دربارهٔ یَهُوَه خواهند شنید.
۳۱ آن‌ها از کارهای عادلانهٔ او صحبت خواهند کرد،
و این کارها را برای کسانی که بعداً به دنیا می‌آیند تعریف خواهند کرد.
پاورقی‌ها
^ احتمالاً نوعی ملودی یا سبک موسیقی.
^ یا: «تو در میان قوم اسرائیل که برایت سرودهای ستایش می‌خوانند بر تخت نشسته‌ای.»
^ یا: «سرافکنده.»
^ یا: «وقتی مادرم مرا شیر می‌داد.»
^ تحت‌اللفظی: «بر تو انداخته شده‌ام.»
^ یا: «از یَهُوَه می‌ترسید.»
^ یا: «جماعت بزرگ.»
^ یا: «از تو می‌ترسند.»
^ یا: «کسانی که خلق و خویی ملایم دارند.»
^ یا: «دلتان تا ابد زنده بماند.»
^ تحت‌اللفظی: «چاق‌ها.»
^ یا: «نسل.»
