مزمور ۱۱‏:‏۱‏-‏۷

  • پناه بردن به یَهُوَه

    • ‏«یَهُوَه در معبد مقدّسش است» ‏(‏۴‏)‏

    • خدا از هر کسی که ظلم و خشونت را دوست دارد،‏ متنفر است ‏(‏۵‏)‏

برای رهبر خوانندگان و نوازندگان.‏ مزمور داوود.‏ ۱۱  به یَهُوَه پناه برده‌ام.‏+ پس چطور می‌توانید به من بگویید:‏ ‏«مثل یک پرنده به کوه‌ها فرار کن!‏  ۲  ببین شریران چطور کمانشان را آماده می‌کنند،‏و تیر را بر زه کمان می‌گذارند،‏تا آن را به طرف کسانی که دلی پاک دارند پرتاب کنند.‏  ۳  وقتی پایه و اساس عدالت* فرو ریزد،‏چه کاری از دست درستکاران برمی‌آید؟‏»‏  ۴  یَهُوَه در معبد مقدّسش است.‏+ تخت یَهُوَه در آسمان‌هاست.‏+ او با چشمان تیزبینش انسان‌ها را می‌بیند و از کارهایشان باخبر است.‏+  ۵  یَهُوَه از کارهای درستکاران و بدکاران باخبر است؛‏+او از هر کسی که ظلم و خشونت را دوست دارد،‏ متنفر است.‏+  ۶  او شریران را به دام گرفتار خواهد کرد،‏*و نصیب آن‌ها* آتش و گوگرد + و بادهای سوزان خواهد بود.‏  ۷  یَهُوَه عادل است + و انصاف* را دوست دارد.‏+ پاکدلان مورد لطفش قرار می‌گیرند.‏*+

پاورقی‌ها

یا:‏ «ارکان جامعه.‏»‏
یا احتمالاً:‏ «او بر سر شریران زغال‌های گداخته خواهد بارانید.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «سهم جام آن‌ها.‏»‏
یا:‏ «کارهای عادلانه.‏»‏
یا:‏ «روی او را خواهند دید.‏»‏