اِشَعْیا ۱۴‏:‏۱‏-‏۳۲

  • اسرائیلیان در سرزمین خودشان زندگی می‌کنند ‏(‏۱،‏ ۲‏)‏

  • مَثَل تحقیرآمیز دربارهٔ پادشاه بابِل ‏(‏۳-‏۲۳‏)‏

    • سقوط ستارهٔ درخشان از آسمان ‏(‏۱۲‏)‏

  • یَهُوَه آشوری‌ها را شکست می‌دهد ‏(‏۲۴-‏۲۷‏)‏

  • پیامی بر ضدّ فلسطی‌ها ‏(‏۲۸-‏۳۲‏)‏

۱۴  یَهُوَه به یعقوب + رحمت نشان خواهد داد و اسرائیل را دوباره انتخاب خواهد کرد.‏+ او آن‌ها را در سرزمینشان مستقر خواهد کرد.‏*+ غیراسرائیلیان هم به خاندان یعقوب خواهند پیوست و در کنار آن‌ها زندگی خواهند کرد.‏+ ۲  قوم‌های دیگر به اسرائیلیان کمک خواهند کرد تا به سرزمینشان برگردند.‏ اسرائیلیان آن‌ها را در سرزمینی که یَهُوَه به آن‌ها داده بود،‏ غلام و کنیز خود خواهند کرد.‏+ کسانی که اسرائیلیان را به اسارت برده بودند،‏ خودشان اسیر آن‌ها خواهند شد و کسانی که از اسرائیلیان بیگاری می‌کشیدند،‏ خودشان تحت فرمان آن‌ها قرار خواهند گرفت.‏ ۳  در روزی که یَهُوَه به رنج و مصیبتتان پایان می‌دهد و یوغ سنگین بردگی را از دوشتان برمی‌دارد،‏+ ۴  شما این مَثَل تحقیرآمیز را دربارهٔ پادشاه بابِل خواهید گفت:‏ ‏«ببینید چطور آن ارباب بی‌رحم نابود شده است!‏ ببینید چطور ظلم و ستمش به پایان رسیده است!‏+  ۵  یَهُوَه چوبدستی شریران،‏و عصای حکمرانان را شکسته است؛‏+  ۶  او عصای کسی را که دائماً قوم‌ها را با خشونت می‌زد شکسته است؛‏+کسی که برای تسلّط بر ملت‌ها،‏ مدام با عصبانیت به آن‌ها آزار و اذیت می‌رساند.‏+  ۷  حالا تمام زمین در آسایش و آرامش است.‏ مردم فریاد شادی می‌زنند.‏+  ۸  حتی درخت‌های سرو کوهی و درخت‌های سِدر لبنان هم،‏با دیدن عاقبت تو شادی می‌کنند.‏ آن‌ها می‌گویند،‏ ‹از وقتی تو نابود شدی،‏هیچ هیزم‌شکنی ما را قطع نمی‌کند.‏›‏  ۹  حتی گور* هم مشتاق است که به استقبال تو بیاید؛‏به خاطر تو،‏ مردگان را بیدار می‌کند،‏ مردگانی که قدرتی ندارند؛‏همهٔ آن‌ها حاکمان ظالم زمین بودند.‏ همهٔ پادشاهان ملت‌ها را وادار می‌کند که از تخت پادشاهی‌شان بلند شوند.‏ ۱۰  همهٔ آن‌ها به حرف می‌آیند و به تو می‌گویند،‏‏‹تو هم که مثل ما شدی!‏ تو هم مثل ما ضعیف و ناتوان شدی!‏ ۱۱  غرورت به گور* فرو رفته است،‏و صدای سازهای زِهی‌ات دیگر شنیده نمی‌شود.‏+ حشرات،‏ تشک تو هستند،‏و کرم‌ها لحاف تو.‏›‏ ۱۲  ای ستارهٔ درخشان،‏ ای ستارهٔ سپیده‌دم،‏ببین چطور از اوج آسمان به پایین سقوط کرده‌ای!‏ تو که ملت‌ها را شکست می‌دادی،‏ببین چطور به زمین افتاده‌ای!‏+ ۱۳  تو در دلت می‌گفتی،‏ ‹من تا آسمان‌ها خواهم رفت،‏+ و تخت پادشاهی‌ام را بالاتر از ستارگان خدا قرار خواهم داد.‏+من در دورترین نقطهٔ شمال،‏روی کوهی که مردم برای پرستش جمع می‌شوند،‏ خواهم نشست.‏+ ۱۴  بالاتر از ابرها خواهم رفت،‏و مثل خدای متعال خواهم شد.‏›‏ ۱۵  اما تو تا گور،‏*و تا قعر زمین سقوط خواهی کرد.‏ ۱۶  کسانی که تو را می‌بینند با تعجب به تو خیره خواهند شد.‏آن‌ها از نزدیک به تو نگاه خواهند کرد و خواهند پرسید:‏‏‹آیا این همان مردیست که زمین را می‌لرزانْد؟‏همان کسی که حکومت‌ها را به وحشت می‌انداخت؟‏+ ۱۷  آبادی‌ها را به بیابان تبدیل می‌کرد،‏و شهرها را از بین می‌بُرد؟‏+همان مردی که به هیچ وجه اسیران را آزاد نمی‌کرد؟‏›‏+ ۱۸  همهٔ پادشاهان ملت‌های دیگر،‏بله،‏ همهٔ آن‌ها،‏با عزّت و احترام در قبر* خودشان دفن شده‌اند،‏ ۱۹  اما جنازهٔ تو بدون این که دفن شود،‏مثل شاخه‌ای نفرت‌انگیز دور انداخته می‌شود.‏جنازهٔ تو با جسدهای کشته‌شدگان جنگ پوشیده می‌شود،‏جسدهایی که در گودالی سنگی ریخته شده‌اند.‏جنازهٔ تو مثل لاشه‌ای خواهد بود که زیر پاها لگدمال می‌شود.‏ ۲۰  تو مثل پادشاهان دیگر دفن نخواهی شد،‏چون سرزمین خودت را خراب کردی،‏و مردم خودت را کشتی.‏ از دودمان شریر تو نامی به جا نخواهد ماند.‏ ۲۱  مکانی را برای کشتار نسل* او آماده کنید،‏چون آن‌ها گناهان اجدادشان را به گردن دارند.‏این کار را بکنید مبادا قدرتمند شوند و بر سرزمین‌های دیگر تسلّط پیدا کنند،‏و همه جا شهرهایی مثل شهرهای خودشان بسازند.‏»‏ ۲۲  یَهُوَه خدای لشکرها می‌گوید:‏ «من علیه آن‌ها وارد عمل خواهم شد،‏+ و کاری خواهم کرد که دیگر نه نسلی از آن‌ها باقی بماند،‏ نه دودمانی و نه اسمی.‏»‏+ این گفتهٔ یَهُوَه است.‏ ۲۳  یَهُوَه خدای لشکرها می‌گوید:‏ «من بابِل را خانهٔ جوجه‌تیغی‌ها* و پر از مرداب خواهم کرد و با جاروی نابودی آنجا را جارو خواهم کرد.‏»‏+ ۲۴  یَهُوَه خدای لشکرها چنین قسم خورده است:‏ ‏«خواست من حتماً انجام خواهد شد؛‏تصمیم من حتماً عملی خواهد شد.‏ ۲۵  من آشوری‌ها را در سرزمینم زیر پا له خواهم کرد،‏و آن‌ها را روی کوه‌هایم لگدمال خواهم کرد.‏+ من یوغ آن‌ها را از گردن قومم باز خواهم کرد،‏و بار آن‌ها را از دوش قومم خواهم برداشت.‏»‏+ ۲۶  این تصمیمی است که خدا برای مجازات مردم سراسر زمین گرفته است؛‏این دست اوست که برای مجازات همهٔ ملت‌ها بلند شده است.‏ ۲۷  اگر یَهُوَه خدای لشکرها تصمیم بگیرد،‏چه کسی می‌تواند مانع او شود؟‏+ اگر او دستش را بلند کند،‏چه کسی می‌تواند آن را پایین بیاورد؟‏+ ۲۸  در سالی که آحازِ پادشاه مرد،‏+ خدا این پیام را فرستاد:‏ ۲۹  ‏«ای فِلیسطی‌ها،‏ چوبی که شما را با آن می‌زدند شکسته است!‏اما هیچ کدامتان خوشحال نباشید،‏ چون از نسل آن مار،‏+ یک مار سمی خواهد آمد،‏+و نسلش ماری خواهد بود که به سرعت برق نیش می‌زند.‏ ۳۰  زمانی که نخست‌زادگان مظلومان غذا می‌خورند،‏و فقیران در امنیت می‌خوابند،‏من کاری خواهم کرد که قوم* تو در اثر قحطی نابود شوند،‏و کسانی که از قحطی جان سالم به در می‌برند کشته شوند.‏+ ۳۱  ای دروازه،‏ گریه کن!‏ ای شهر،‏ فریاد بزن!‏ ای فِلیسطی‌ها،‏ همهٔ شما روحیه‌تان را خواهید باخت!‏* چون از سمت شمال لشکری بزرگ مثل گرد و غبار به طرف شما می‌آید،‏و در آن لشکر هیچ کس خسته نیست و عقب نمی‌ماند.‏»‏ ۳۲  پس به پیام‌رسانان ملت‌ها چه جوابی باید داد؟‏ باید گفت که یَهُوَه پایه و اساس صَهیون را گذاشته است،‏+و ستمدیدگان قومش به آنجا پناه خواهند برد.‏

پاورقی‌ها

یا:‏ «به آن‌ها آرامش می‌دهد.‏»‏
یا:‏ «شیول.‏» واژه‌نامه:‏ ‏«شیول.‏»‏
یا:‏ «شیول.‏» واژه‌نامه:‏ ‏«شیول.‏»‏
یا:‏ «شیول.‏» واژه‌نامه:‏ ‏«شیول.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «خانه.‏»‏
یا:‏ «پسران.‏»‏
در زبان اصلی ممکن است منظور تَشی‌ها باشد.‏
تحت‌اللفظی:‏ «ریشه.‏»‏
یا:‏ «دل همهٔ شما خواهد ریخت.‏»‏