اِشَعْیا ۱۴‏:‏۱‏-‏۳۲

  • اسرائیلیان در سرزمین خودشان زندگی می‌کنند ‏(‏۱،‏ ۲‏)‏

  • مَثَل تحقیرآمیز دربارهٔ پادشاه بابِل ‏(‏۳-‏۲۳‏)‏

    • سقوط ستارهٔ درخشان از آسمان ‏(‏۱۲‏)‏

  • یَهُوَه آشوری‌ها را شکست می‌دهد ‏(‏۲۴-‏۲۷‏)‏

  • پیامی بر ضدّ فلسطی‌ها ‏(‏۲۸-‏۳۲‏)‏

۱۴  یَهُوَه به یعقوب رحمت نشان خواهد داد و اسرائیل را دوباره انتخاب خواهد کرد.‏ او آن‌ها را در سرزمینشان مستقر خواهد کرد.‏* غیراسرائیلیان هم به خاندان یعقوب خواهند پیوست و در کنار آن‌ها زندگی خواهند کرد.‏ ۲  قوم‌های دیگر به اسرائیلیان کمک خواهند کرد تا به سرزمینشان برگردند.‏ اسرائیلیان آن‌ها را در سرزمینی که یَهُوَه به آن‌ها داده بود،‏ غلام و کنیز خود خواهند کرد.‏ کسانی که اسرائیلیان را به اسارت برده بودند،‏ خودشان اسیر آن‌ها خواهند شد و کسانی که از اسرائیلیان بیگاری می‌کشیدند،‏ خودشان تحت فرمان آن‌ها قرار خواهند گرفت.‏ ۳  در روزی که یَهُوَه به رنج و مصیبتتان پایان می‌دهد و یوغ سنگین بردگی را از دوشتان برمی‌دارد،‏ ۴  شما این مَثَل تحقیرآمیز را دربارهٔ پادشاه بابِل خواهید گفت:‏ ‏«ببینید چطور آن ارباب بی‌رحم نابود شده است!‏ ببینید چطور ظلم و ستمش به پایان رسیده است!‏ ۵  یَهُوَه چوبدستی شریران،‏و عصای حکمرانان را شکسته است؛‏ ۶  او عصای کسی را که قوم‌ها را با آن مرتب می‌زد شکسته است؛‏کسی که برای تسلّط بر ملت‌ها،‏ مدام با عصبانیت به آن‌ها آزار و اذیت می‌رساند.‏ ۷  حالا تمام زمین در آسایش و آرامش است.‏ مردم فریاد شادی سر می‌دهند.‏ ۸  حتی درخت‌های سرو کوهی و درخت‌های سِدر لبنانی هم،‏با دیدن عاقبت تو شادی می‌کنند.‏ آن‌ها می‌گویند،‏ ‹از وقتی تو نابود شدی،‏هیچ هیزم‌شکنی ما را قطع نمی‌کند.‏›‏ ۹  حتی گور* هم مشتاق است که به استقبال تو بیاید؛‏به خاطر تو،‏ مردگان را بیدار می‌کند،‏ مردگانی که قدرتی ندارند؛‏همهٔ آن‌ها حاکمان ظالم زمین بودند.‏ همهٔ پادشاهان ملت‌ها را وادار می‌کند که از تخت پادشاهی‌شان بلند شوند.‏ ۱۰  همهٔ آن‌ها به حرف می‌آیند و به تو می‌گویند،‏‏‹تو هم که مثل ما شدی!‏ تو هم مثل ما ضعیف و ناتوان شدی!‏ ۱۱  غرورت به گور* فرو رفته است،‏و صدای سازهای زِهی‌ات دیگر شنیده نمی‌شود.‏ حشرات،‏ تشک تو هستند،‏و کرم‌ها لحاف تو.‏›‏ ۱۲  ای ستارهٔ درخشان،‏ ای ستارهٔ سپیده‌دم،‏ببین چطور از اوج آسمان به پایین سقوط کرده‌ای!‏ تو که ملت‌ها را شکست می‌دادی،‏ببین چطور به زمین افتاده‌ای!‏ ۱۳  تو پیش خودت می‌گفتی،‏ ‹من تا آسمان‌ها خواهم رفت،‏ و تخت پادشاهی‌ام را بالاتر از ستارگان خدا قرار خواهم داد.‏من در دورترین نقطهٔ شمال،‏روی کوهی که مردم برای پرستش جمع می‌شوند،‏ خواهم نشست.‏ ۱۴  بالاتر از ابرها خواهم رفت،‏و مثل خدای متعال خواهم شد.‏›‏ ۱۵  اما تو تا گور،‏*و تا قعر زمین سقوط خواهی کرد.‏ ۱۶  کسانی که تو را می‌بینند با تعجب به تو خیره خواهند شد.‏آن‌ها از نزدیک به تو نگاه خواهند کرد و خواهند پرسید:‏‏‹آیا این همان مردیست که زمین را می‌لرزانْد؟‏همان کسی که حکومت‌ها را به وحشت می‌انداخت؟‏ ۱۷  آبادی‌ها را به بیابان تبدیل می‌کرد،‏و شهرها را از بین می‌بُرد؟‏همان مردی که به هیچ وجه اسیران را آزاد نمی‌کرد؟‏›‏ ۱۸  همهٔ پادشاهان ملت‌های دیگر،‏بله،‏ همهٔ آن‌ها،‏با عزّت و احترام در قبر* خودشان دفن شده‌اند،‏ ۱۹  اما جنازهٔ تو بدون این که دفن شود،‏مثل شاخه‌ای نفرت‌انگیز دور انداخته می‌شود.‏جنازهٔ تو با جسدهای کشته‌شدگان جنگ پوشیده می‌شود،‏جسدهایی که در گودالی سنگی ریخته شده‌اند.‏جنازهٔ تو مثل لاشه‌ای خواهد بود که زیر پاها لگدمال می‌شود.‏ ۲۰  تو مثل پادشاهان دیگر دفن نخواهی شد،‏چون سرزمین خودت را خراب کردی،‏و مردم خودت را کشتی.‏ از دودمان شریر تو نامی به جا نخواهد ماند.‏ ۲۱  مکانی را برای کشتار نسل* او آماده کنید،‏چون آن‌ها گناهان پدرانشان را به گردن دارند.‏این کار را بکنید مبادا قدرتمند شوند و بر سرزمین‌های دیگر تسلّط پیدا کنند،‏و همه جا شهرهایی مثل شهرهای خودشان بسازند.‏»‏ ۲۲  یَهُوَه خدای لشکرها می‌گوید:‏ «من علیه آن‌ها وارد عمل خواهم شد،‏ و کاری خواهم کرد که دیگر نه نسلی از آن‌ها باقی بماند،‏ نه دودمانی و نه اسمی.‏» این گفتهٔ یَهُوَه است.‏ ۲۳  یَهُوَه خدای لشکرها می‌گوید:‏ «من بابِل را خانهٔ جوجه‌تیغی‌ها* و پر از مرداب خواهم کرد و با جاروی نابودی آنجا را جارو خواهم کرد.‏»‏ ۲۴  یَهُوَه خدای لشکرها چنین قسم خورده است:‏ ‏«خواست من حتماً انجام خواهد شد؛‏تصمیم من حتماً عملی خواهد شد.‏ ۲۵  من آشوری‌ها را در سرزمینم زیر پا له خواهم کرد،‏و آن‌ها را روی کوه‌هایم لگدمال خواهم کرد.‏ من یوغ آن‌ها را از گردن قومم باز خواهم کرد،‏و بار آن‌ها را از دوش قومم خواهم برداشت.‏»‏ ۲۶  این تصمیمی است که خدا برای مجازات مردم سراسر زمین گرفته است؛‏این دست اوست که برای مجازات همهٔ ملت‌ها بلند شده است.‏ ۲۷  اگر یَهُوَه خدای لشکرها تصمیم بگیرد،‏چه کسی می‌تواند مانع او شود؟‏ اگر او دستش را بلند کند،‏چه کسی می‌تواند آن را پایین بیاورد؟‏ ۲۸  در سالی که آحازِ پادشاه مرد،‏ خدا این پیام را فرستاد:‏ ۲۹  ‏«ای فِلیسطی‌ها،‏ چوبی که شما را با آن می‌زدند شکسته است!‏اما هیچ کدامتان خوشحال نباشید،‏ چون از نسل آن مار،‏ یک مار سمی خواهد آمد،‏و نسلش ماری خواهد بود که به سرعت برق نیش می‌زند.‏ ۳۰  زمانی که نخست‌زادگان مظلومان غذا می‌خورند،‏و فقیران در امنیت می‌خوابند،‏من کاری خواهم کرد که قوم* تو در اثر قحطی نابود شوند،‏و کسانی که از قحطی جان سالم به در می‌برند کشته شوند.‏ ۳۱  ای دروازه،‏ گریه کن!‏ ای شهر،‏ فریاد بزن!‏ ای فِلیسطی‌ها،‏ همهٔ شما روحیه‌تان را خواهید باخت!‏ چون از سمت شمال لشکری بزرگ مثل گرد و غبار به طرف شما می‌آید،‏و در آن لشکر هیچ کس خسته نیست و عقب نمی‌ماند.‏»‏ ۳۲  پس به پیام‌رسانان ملت‌ها چه جوابی باید داد؟‏ باید گفت که یَهُوَه پایه و اساس صَهیون را گذاشته است،‏و ستمدیدگان قومش به آنجا پناه خواهند برد.‏

پاورقی‌ها

یا:‏ «به آن‌ها آرامش می‌دهد.‏»‏
یا:‏ «شیول.‏» رجوع به واژه‌نامه:‏ «شیول.‏»‏
یا:‏ «شیول.‏» رجوع به واژه‌نامه:‏ «شیول.‏»‏
یا:‏ «شیول.‏» رجوع به واژه‌نامه:‏ «شیول.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «خانه.‏»‏
یا:‏ «پسران.‏»‏
در زبان اصلی ممکن است منظور تَشی‌ها باشد.‏
تحت‌اللفظی:‏ «ریشه.‏»‏