اِرْمیا ۴۴‏:‏۱‏-‏۳۰

  • پیشگویی مصیبت یهودیان در مصر ‏(‏۱-‏۱۴‏)‏

  • قوم هشدار خدا را نادیده می‌گیرند ‏(‏۱۵-‏۳۰‏)‏

    • پرستش «ملکهٔ آسمان» ‏(‏۱۷-‏۱۹‏)‏

۴۴  خدا این پیام را دربارهٔ همهٔ یهودیانی که در سرزمین مصر،‏+ یعنی در شهرهای مِجدُل،‏+ تَحفَنحیس + و نوف*+ و منطقهٔ فَتروس + زندگی می‌کردند،‏ به اِرْمیا داد:‏ ۲  ‏«یَهُوَه،‏ خدای لشکرها و خدای اسرائیل می‌گوید:‏ ‹شما خودتان دیدید که چه بلایی بر سر اورشلیم + و همهٔ شهرهای یهودا آوردم.‏ آن شهرها حتی تا امروز ویران هستند و کسی در آن‌ها زندگی نمی‌کند،‏+ ۳  چون ساکنان آنجا با کارهای شریرانه‌شان و با پرستش خدایان بیگانه و تقدیم قربانی به آن‌ها خشم مرا برانگیختند؛‏+ خدایانی که نه خودشان می‌شناختند و نه شما و اجدادتان.‏+ ۴  من همهٔ خادمانم یعنی پیامبران را بارها پیش شما فرستادم* تا به شما بگویند:‏ «لطفاً از این کار زشت و زننده‌ای که از آن متنفرم،‏ دست بکشید.‏»‏+ ۵  ولی شما گوش ندادید و توجهی نکردید؛‏ از کارهای شریرانه‌تان دست نکشیدید و به پرستش خدایان بیگانه ادامه دادید.‏+ ۶  به همین دلیل،‏ آتش خشمم را بر سر شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم ریختم و همین طور که امروز می‌بینید،‏ آن‌ها را به خرابه و ویرانه تبدیل کردم.‏›‏+ ۷  ‏«پس یَهُوَه،‏ خدای لشکرها و خدای اسرائیل می‌گوید:‏ ‹چرا می‌خواهید بلای بزرگی به سر خودتان بیاورید؟‏ آیا می‌خواهید همهٔ مردان،‏ زنان،‏ کودکان و نوزادان در سرزمین یهودا نابود شوند و دیگر کسی از شما باقی نماند؟‏ ۸  چرا با پرستش بت‌ها و تقدیم قربانی به خدایان بیگانه در مصر،‏ یعنی سرزمینی که برای زندگی به آنجا رفته‌اید،‏ خشم مرا شعله‌ور می‌کنید؟‏ شما به خاطر این کارهایتان از بین می‌روید و تمام ملت‌های زمین،‏ شما را لعنت و سرزنش خواهند کرد.‏+ ۹  آیا کارهای شریرانهٔ اجدادتان را فراموش کرده‌اید؟‏ آیا کارهای شریرانهٔ پادشاهان + و ملکه‌های یهودا را فراموش کرده‌اید؟‏+ آیا یادتان رفته که شما و زنانتان + در سرزمین یهودا و کوچه‌های اورشلیم،‏ چه کارهای شریرانه‌ای کرده‌اید؟‏ ۱۰  حتی تا امروز هم،‏ شما* خودتان را فروتن نکرده‌اید،‏* به من احترام نگذاشته‌اید*+ و از قوانین و دستوراتی که به شما و اجدادتان دادم اطاعت نکرده‌اید.‏›‏+ ۱۱  ‏«پس یَهُوَه،‏ خدای لشکرها و خدای اسرائیل می‌گوید:‏ ‹حالا قصد دارم بلا بر سر شما بیاورم و تمام یهودا را از بین ببرم.‏ ۱۲  من کاری خواهم کرد که بازماندگان سرزمین یهودا که مصمم بودند به مصر بروند و در آنجا زندگی کنند،‏ در مصر بمیرند.‏+ همهٔ آن‌ها،‏ بر اثر شمشیر و قحطی جانشان را از دست خواهند داد.‏ آن‌ها از کوچک تا بزرگ،‏ بر اثر شمشیر و قحطی از بین خواهند رفت.‏ آن وقت،‏ مردم از دیدن وضع اسفبارشان وحشت می‌کنند و آن‌ها را لعنت،‏ نفرین و مسخره می‌کنند.‏+ ۱۳  من کسانی را که در سرزمین مصر زندگی می‌کنند،‏ مثل مردم اورشلیم با شمشیر،‏ قحطی و بیماری مجازات خواهم کرد.‏+ ۱۴  بازماندگان سرزمین یهودا که برای زندگی به مصر رفته‌اند،‏ نمی‌توانند فرار کنند یا زنده بمانند و روزی به یهودا برگردند.‏ آن‌ها آرزو خواهند داشت که به یهودا برگردند و در آنجا زندگی کنند،‏ ولی به جز عدهٔ کمی که جان سالم به در می‌برند،‏ هیچ کدامشان به یهودا برنمی‌گردند.‏›»‏ ۱۵  آن وقت،‏ همهٔ مردانی که می‌دانستند زنانشان به بت‌ها قربانی تقدیم می‌کنند،‏ و زنانی که در آنجا حضور داشتند (‏آن مردان و زنان با هم گروه بزرگی بودند)‏ و همهٔ یهودیانی که در منطقهٔ فَتروس + در سرزمین مصر + زندگی می‌کردند،‏ به اِرْمیا گفتند:‏ ۱۶  ‏«ما به حرف‌های تو که به نام یَهُوَه به ما گفتی،‏ گوش نمی‌دهیم!‏ ۱۷  ما به همان کارهایی که گفتیم ادامه می‌دهیم و به ‹ملکهٔ آسمان›‏* قربانی و هدیه‌های ریختنی تقدیم می‌کنیم؛‏+ همان کاری که ما و اجدادمان،‏ پادشاهان و بزرگانمان قبلاً در شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم می‌کردیم.‏ در آن موقع،‏ نان کافی داشتیم،‏ در رفاه زندگی می‌کردیم و دچار هیچ بلایی نمی‌شدیم.‏ ۱۸  ولی از روزی که از تقدیم قربانی و هدیه‌های ریختنی به ‹ملکهٔ آسمان›‏* دست کشیدیم،‏ محتاج همه چیز شده‌ایم؛‏ یا با شمشیر کشته می‌شویم یا از قحطی از بین می‌رویم.‏»‏ ۱۹  زنان هم گفتند:‏ «آیا فکر می‌کنی ما بدون اطلاع و اجازهٔ شوهرانمان به ‹ملکهٔ آسمان›‏* قربانی و هدیه‌های ریختنی تقدیم می‌کردیم و برای آن الٰهه نان‌های تقدیمی که به شکل او بودند،‏ می‌پختیم؟‏»‏ ۲۰  بعد،‏ اِرْمیا به تمام قوم،‏ یعنی به همهٔ مردان و زنان آن‌ها و به همهٔ کسانی که با او صحبت می‌کردند،‏ گفت:‏ ۲۱  ‏«یَهُوَه قربانی‌هایی را که شما و اجدادتان،‏ پادشاهان و بزرگانتان و همهٔ مردم در شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم + به بت‌ها تقدیم می‌کردید،‏ به یاد دارد و آن‌ها را در دلش حفظ کرده است!‏ ۲۲  سرانجام،‏ یَهُوَه دیگر نتوانست کارهای نفرت‌انگیز و شریرانهٔ شما را تحمّل کند.‏ برای همین،‏ سرزمینتان را ویران کرد،‏ طوری که تا امروز دیگر کسی در آنجا زندگی نمی‌کند،‏ و مردم از دیدن وضعیت اسفبار سرزمینتان به وحشت می‌افتند و آن را لعنت می‌کنند.‏+ ۲۳  بلایی که امروز به سرتان آمده به این دلیل است که به بت‌ها قربانی تقدیم کردید،‏ به ضدّ یَهُوَه گناه کردید و با زیر پا گذاشتن قوانین،‏ احکام و یادآوری‌های یَهُوَه،‏ از او اطاعت نکردید.‏»‏+ ۲۴  اِرْمیا در ادامه به همهٔ قوم و مخصوصاً به همهٔ زنان گفت:‏ «ای مردم یهودا که در سرزمین مصر هستید،‏ به پیام یَهُوَه توجه کنید!‏ ۲۵  یَهُوَه،‏ خدای لشکرها و خدای اسرائیل می‌گوید:‏ ‹شما و زنانتان گفتید:‏ «ما حتماً به قولمان وفا می‌کنیم و به ملکهٔ آسمان* قربانی و هدیه‌های ریختنی تقدیم می‌کنیم،‏»‏+ و همین کار را هم کردید!‏ پس ای زنان،‏ همان طور که قول دادید و نذر کردید عمل کنید!‏›‏ ۲۶  ‏«پس ای مردم یهودا که در سرزمین مصر زندگی می‌کنید،‏ به این پیام یَهُوَه گوش دهید.‏ یَهُوَه می‌گوید:‏ ‹من به نام عظیم خودم قسم می‌خورم که دیگر اجازه نمی‌دهم هیچ کدام از شما یهودیانِ ساکن مصر به نام من قسم بخورد + و بگوید:‏ «به حیات یَهُوَه حاکم متعال قسم!‏»‏+ ۲۷  من مراقب آن‌ها خواهم بود،‏ ولی نه برای خوبی کردن،‏+ بلکه می‌خواهم بلایی به سرشان بیاورم.‏ تمام مردم یهودا که در سرزمین مصرند،‏ بر اثر شمشیر و قحطی خواهند مرد و به‌کلّی از بین خواهند رفت.‏+ ۲۸  فقط عدهٔ کمی از شمشیر نجات پیدا می‌کنند و از مصر به یهودا برمی‌گردند.‏+ آن وقت،‏ تمام بازماندگان سرزمین یهودا که برای زندگی به مصر رفتند،‏ خواهند دانست که چه کسی راست می‌گوید،‏ من یا آن‌ها!‏›‏ ۲۹  ‏«یَهُوَه می‌گوید:‏ ‹برای این که به شما ثابت شود طبق گفته‌ام عمل می‌کنم و شما را در این سرزمین مجازات می‌کنم و بر سرتان بلا می‌آورم،‏ این نشانه را به شما می‌دهم.‏› ۳۰  یَهُوَه می‌گوید:‏ ‹همان طور که من صِدِقیا پادشاه یهودا را به دست دشمنش نِبوکَدنَصَّر،‏* پادشاه بابِل که قصد جان او را داشت تسلیم کردم،‏ حُفرَع پادشاه مصر را هم به دست دشمنانش که قصد جانش را دارند خواهم داد.‏›»‏+

پاورقی‌ها

یا:‏ «مِمفیس.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «صبح زود بلند می‌شدم و آن‌ها را می‌فرستادم.‏»‏
یا:‏ «خداترس نبوده‌اید.‏»‏
یا:‏ «از گناهانتان پشیمان نشده‌اید.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «آن‌ها.‏»‏
ملکهٔ آسمان،‏ لقب الٰهه‌ای بود که اسرائیلیانِ مرتد آن را می‌پرستیدند.‏ احتمالاً این الٰهه،‏ الٰههٔ باروری بود.‏
ملکهٔ آسمان،‏ لقب الٰهه‌ای بود که اسرائیلیانِ مرتد آن را می‌پرستیدند.‏ احتمالاً این الٰهه،‏ الٰههٔ باروری بود.‏
ملکهٔ آسمان،‏ لقب الٰهه‌ای بود که اسرائیلیانِ مرتد آن را می‌پرستیدند.‏ احتمالاً این الٰهه،‏ الٰههٔ باروری بود.‏
ملکهٔ آسمان،‏ لقب الٰهه‌ای بود که اسرائیلیانِ مرتد آن را می‌پرستیدند.‏ احتمالاً این الٰهه،‏ الٰههٔ باروری بود.‏
تحت‌اللفظی:‏ «نِبوکَدرَصَّر.‏» املای دیگر اسم نِبوکَدنَصَّر.‏