امثال ۱۹:۱-۲۹
۱۹ بهتر است که انسان فقیر باشد و با درستی و صداقت زندگی کند،تا این که احمق باشد و دروغ بگوید.
۲ خوب نیست که انسان دانش نداشته باشد؛و کسی که عجولانه رفتار کند، گناه می‌کند.
۳ انسان به خاطر حماقت خودش به راه اشتباه کشیده می‌شود،ولی در دلش یَهُوَه را مقصر می‌داند و از او عصبانی می‌شود.
۴ آدم ثروتمند دوستان زیادی پیدا می‌کند،ولی آدم فقیر حتی تنها دوستش او را ترک می‌کند.
۵ شاهدی که شهادت دروغ می‌دهد، حتماً مجازات می‌شود،و کسی که دائم* دروغ می‌گوید، جان سالم به در نمی‌برد.
۶ خیلی‌ها می‌خواهند نظر بزرگان* را جلب کنند،*و همه می‌خواهند دوست آدمی باشند که سخاوتمند است.*
۷ همهٔ خویشاوندان* آدم فقیر از او متنفرند،و حتی بیشتر از آن، دوستانش هم او را ترک می‌کنند!
او دنبالشان می‌رود و به آن‌ها التماس می‌کند، ولی هیچ کدامشان واکنشی نشان نمی‌دهند.
۸ کسی که عقل و دانایی به دست بیاورد جان خودش را دوست دارد،
و کسی که قدرت تشخیص را مثل گنجی باارزش بداند موفق می‌شود.
۹ شاهدی که شهادت دروغ می‌دهد، حتماً مجازات می‌شود،و کسی که دائم* دروغ می‌گوید، جانش را از دست می‌دهد.
۱۰ شایسته نیست که آدم احمق در ناز و نعمت زندگی کند؛اما از آن بدتر این است که غلامی بر حاکمان حکمرانی کند!
۱۱ بینش انسان جلوی خشمش را می‌گیرد،و زیبایی او در این است که از خطای دیگران چشم بپوشد.
۱۲ عصبانیت پادشاه مثل غرّش شیر* است،اما لطف او مثل شبنمی است که روی گیاهان می‌نشیند.
۱۳ فرزند احمق باعث مصیبت و سختی پدرش می‌شود.و زنی که دائم غرغر* می‌کند، مثل سقفی است که همیشه چکه می‌کند.
۱۴ خانه و ثروت از اجداد به ارث می‌رسد،اما زن عاقل و دانا هدیه‌ای از طرف یَهُوَه است.
۱۵ کسی که تنبل است زیاد می‌خوابد،و کسی که هیچ تلاشی نمی‌کند، گرسنه می‌ماند.
۱۶ کسی که مطیع فرمان‌های خداست جان خودش را حفظ می‌کند،ولی کسی که به عواقب کارهایش فکر نمی‌کند* جانش را از دست می‌دهد.
۱۷ کسی که به نیازمندان لطف می‌کند، در واقع به یَهُوَه قرض می‌دهد،خدا هم پاداش کارش را به او می‌دهد.*
۱۸ فرزندت را تا وقتی که هنوز فرصت* هست تأدیب کن،وگرنه مرگ او به گردن خودت خواهد بود.*
۱۹ کسی که زود عصبانی می‌شود، نتیجهٔ آن را می‌بیند؛اگر به او کمک کنی، باید بارها این کار را تکرار کنی.
۲۰ پند را بشنو و تأدیب را قبول کن،تا در آینده از حکمت برخوردار شوی.
۲۱ انسان برنامه‌های زیادی در سرش* دارد،اما خواست و ارادهٔ* یَهُوَه است که به انجام خواهد رسید.
۲۲ زیبایی انسان به این است که محبت پایدار* نشان دهد؛بهتر است که انسان فقیر باشد تا این که دروغگو باشد.
۲۳ احترام عمیق به یَهُوَه* به زندگی منجر می‌شود؛کسی که چنین احترامی داشته باشد، در آرامش می‌خوابد و بلایی سرش نمی‌آید.
۲۴ آدم تنبل دستش را در ظرف غذا فرو می‌برد،اما از روی تنبلی لقمه را در دهانش نمی‌گذارد.
۲۵ مسخره‌کننده را تنبیه کن تا شخص بی‌تجربه درس عبرت بگیرد و عاقل* شود.آدم فهمیده را توبیخ کن تا دانش و فهمش بیشتر شود.
۲۶ فرزندی که با پدرش بدرفتاری کند و مادرش را از خانه بیرون کند،مایهٔ شرمندگی و رسوایی است.
۲۷ فرزندم، اگر دیگر به تأدیب توجهی نکنی،*از راه حکمت دور می‌شوی.*
۲۸ شاهدی که قابل اعتماد نیست، عدالت را مسخره می‌کند؛خوراک آدم شریر بدی و شرارت است و او از آن لذّت می‌برد.
۲۹ مجازات در انتظار کسانی است که همه چیز را به باد مسخره می‌گیرند،و چوب تنبیه هم در انتظار احمقان است.
پاورقی‌ها
^ یا: «با هر نَفَس.»
^ یا: «افراد دست و دلباز.»
^ یا: «می‌خواهند مورد لطف بزرگان باشند.»
^ یا: «هدیه می‌دهد.»
^ یا: «برادران.»
^ یا: «با هر نَفَس.»
^ یا: «شیر جوان یال‌دار.»
^ یا: «جرّوبحث.»
^ یا: «بی‌احتیاط و بی‌فکر عمل می‌کند.»
^ یا: «قرضش را پس می‌دهد.»
^ یا: «امیدی.»
^ یا: «و خواهان مرگ او نباش.»
^ تحت‌اللفظی: «دلش.»
^ یا: «توصیه‌های.»
^ رجوع به واژه‌نامه: «محبت پایدار.»
^ یا: «ترس از یَهُوَه.»
^ یا: «باتدبیر.»
^ یا: «گوش ندهی.»
^ یا: «تعالیم حکیمانه را رد می‌کنی.»
