امثال ۱۹:۱-۲۹
۱۹ بهتر است که انسان فقیر باشد و در راه صداقت قدم بردارد،+تا این که احمق باشد و دروغ بگوید.+
۲ خوب نیست که انسان دانش نداشته باشد؛+و کسی که عجولانه رفتار کند، گناه می‌کند.
۳ انسان به خاطر حماقت خودش به راه اشتباه کشیده می‌شود،ولی در دلش یَهُوَه را مقصر می‌داند و از او عصبانی می‌شود.
۴ آدم ثروتمند دوستان زیادی پیدا می‌کند،ولی آدم فقیر حتی تنها دوستش او را ترک می‌کند.+
۵ شاهدی که شهادت دروغ می‌دهد، حتماً مجازات می‌شود،+و کسی که دائم* دروغ می‌گوید، جان سالم به در نمی‌برد.+
۶ خیلی‌ها می‌خواهند نظر بزرگان* را جلب کنند،*و همه می‌خواهند دوست آدمی باشند که سخاوتمند است.*
۷ همهٔ خویشاوندان* آدم فقیر از او متنفرند،+و حتی بیشتر از آن، دوستانش هم او را ترک می‌کنند!+
او دنبالشان می‌رود و به آن‌ها التماس می‌کند، ولی هیچ کدامشان واکنشی نشان نمی‌دهند.
۸ کسی که عقل و دانایی به دست بیاورد جان خودش را دوست دارد،+
و کسی که قدرت تشخیص را مثل گنجی باارزش بداند موفق می‌شود.+
۹ شاهدی که شهادت دروغ می‌دهد، حتماً مجازات می‌شود،و کسی که دائم* دروغ می‌گوید، جانش را از دست می‌دهد.+
۱۰ شایسته نیست که آدم احمق در ناز و نعمت زندگی کند؛اما از آن بدتر این است که غلامی بر حاکمان حکمرانی کند!+
۱۱ بینش انسان جلوی خشمش را می‌گیرد،+و زیبایی او در این است که از خطای دیگران چشم بپوشد.+
۱۲ عصبانیت پادشاه مثل غرّش شیر* است،+اما لطف او مثل شبنمی است که روی گیاهان می‌نشیند.
۱۳ فرزند احمق باعث مصیبت و سختی پدرش می‌شود.+و زنی که دائم غرغر* می‌کند، مثل سقفی است که همیشه چکه می‌کند.+
۱۴ خانه و ثروت از اجداد به ارث می‌رسد،اما زن عاقل و دانا هدیه‌ای از طرف یَهُوَه است.+
۱۵ کسی که تنبل است زیاد می‌خوابد،و کسی که هیچ تلاشی نمی‌کند، گرسنه می‌ماند.+
۱۶ کسی که مطیع فرمان‌های خداست جان خودش را حفظ می‌کند،+ولی کسی که به عواقب کارهایش فکر نمی‌کند* جانش را از دست می‌دهد.+
۱۷ کسی که به نیازمندان لطف می‌کند، به یَهُوَه قرض می‌دهد،+و خدا هم پاداش کارش را به او می‌دهد.*+
۱۸ فرزندت را تا وقتی که هنوز فرصت* هست تأدیب کن،+وگرنه مرگ او به گردن خودت خواهد بود.*+
۱۹ کسی که زود عصبانی می‌شود، تاوانش را می‌دهد؛اگر به او کمک کنی، باید بارها این کار را تکرار کنی.+
۲۰ پند را بشنو و تأدیب را قبول کن +تا در آینده از حکمت برخوردار شوی.+
۲۱ انسان برنامه‌های زیادی در سرش* دارد،اما خواست و ارادهٔ* یَهُوَه است که به انجام خواهد رسید.+
۲۲ زیبایی انسان به این است که محبت پایدار* نشان دهد؛+بهتر است که انسان فقیر باشد تا این که دروغگو باشد.
۲۳ احترام عمیق به یَهُوَه* به زندگی منجر می‌شود؛+کسی که چنین احترامی داشته باشد، در آرامش می‌خوابد و بلایی سرش نمی‌آید.+
۲۴ آدم تنبل دستش را در ظرف غذا فرو می‌برد،اما از روی تنبلی لقمه را در دهانش نمی‌گذارد.+
۲۵ مسخره‌کننده را تنبیه کن + تا شخص بی‌تجربه درس عبرت بگیرد.+آدم فهمیده را توبیخ کن تا دانش و فهمش بیشتر شود.+
۲۶ فرزندی که با پدرش بدرفتاری کند و مادرش را از خانه بیرون کند،مایهٔ شرمندگی و رسوایی است.+
۲۷ فرزندم، اگر دیگر به تأدیب توجهی نکنی،*از راه حکمت دور می‌شوی.*
۲۸ شاهدی که بی‌فایده است، عدالت را مسخره می‌کند؛+و خوراک آدم شریر بدی و شرارت است.+
۲۹ مجازات در انتظار مسخره‌کنندگان است،+و چوب تنبیه در انتظار احمقان.+
پاورقی‌ها
^ یا: «با هر نَفَس.»
^ یا: «افراد دست و دلباز.»
^ یا: «می‌خواهند مورد لطف بزرگان باشند.»
^ یا: «هدیه می‌دهد.»
^ یا: «برادران.»
^ یا: «با هر نَفَس.»
^ یا: «شیر جوان یال‌دار.»
^ یا: «جرّوبحث.»
^ یا: «بی‌احتیاط و بی‌فکر عمل می‌کند.»
^ یا: «قرضش را پس می‌دهد.»
^ یا: «امیدی.»
^ یا: «و خواهان مرگ او نباش.»
^ تحت‌اللفظی: «دلش.»
^ یا: «توصیه‌های.»
^ واژه‌نامه: «محبت پایدار.»
^ یا: «ترس از یَهُوَه.»
^ یا: «گوش ندهی.»
^ یا: «تعالیم حکیمانه را رد می‌کنی.»
