۱،‏ ۲.‏ کدام هدیهٔ الٰهی امروزه برای ما مسیحیان به ویژه اهمیت دارد،‏ و چرا؟‏

پدر آسمانی‌مان هدیه‌ای بسیار پرارزش به ما بخشیده است.‏ این هدیه حیات ما انسان‌ها در مقام مخلوقاتی هوشمند است؛‏ مخلوقات هوشمندی که قادرند خصوصیات خالقشان را نیز منعکس کنند.‏ (‏پیدایش ۱:‏۲۷‏)‏ ما انسان‌ها توانایی درک و به‌کارگیری اصول کتاب مقدّس را مدیون همین هدیه هستیم.‏ با به کار بستن این اصول می‌توانیم خدا را بهتر بشناسیم،‏ به او عشق ورزیم،‏ ‹خوب را از بد تشخیص دهیم› و شخصیت مسیحی خود را رشد دهیم.‏—‏ عبرانیان ۵:‏۱۴‏.‏

^۲ امروزه توانایی ما در درک و به‌کارگیری اصول کتاب مقدّس بسیار اهمیت دارد؛‏ زیرا تحوّلات زندگی مدرن امروز،‏ چنان است که هر قدر هم به قوانین افزوده شود،‏ باز هم آن قوانین نمی‌تواند پاسخگوی تمام شرایط زندگی ما مسیحیان باشد.‏ تحوّلات علم پزشکی امروز نمونهٔ بارز این ادعاست؛‏ به ویژه در مورد محصولات و معالجات پزشکی مربوط به خون.‏ از این رو کسانی که می‌خواهند مطیع یَهُوَه باشند،‏ به این امر توجه خاصّی دارند.‏ اگر ما اصول کتاب مقدّس را در این خصوص بشناسیم،‏ قادر خواهیم بود تصمیماتی بگیریم که هم وجدان آسوده‌ای داشته باشیم و هم در پناه محبت خدا بمانیم.‏ (‏امثال ۲:‏۶-‏۱۱‏)‏ در این فصل به بررسی برخی از این اصول می‌پردازیم.‏

۳،‏ ۴.‏ اوّلین اشاره به تقدّس خون،‏ در کدام قسمت کتاب مقدّس است،‏ و این مطلب بر چه اصولی بنا نهاده شده است؟‏

^۳ اندکی پس از آن که قائن،‏ برادر خود هابیل را به قتل رساند،‏ یَهُوَه برای اوّلین  بار به رابطهٔ نزدیک حیات و خون همچنین تقدّس آن‌ها اشاره کرد.‏ یَهُوَه به قائن چنین گفت:‏ «خون برادرت از زمین نزد من فریاد برمی‌آورد!‏» (‏پیدایش ۴:‏۱۰‏)‏ آری،‏ قائن با قساوت تمام برادرش را از زندگی محروم کرده بود.‏ از دید یَهُوَه خون هابیل مظهر جان و حیات او بود؛‏ به همین دلیل یَهُوَه گفت که «خون» هابیل برای انتقام فریاد برآورده است.‏—‏ عبرانیان ۱۲:‏۲۴‏.‏

^۴ خدا بعد از توفان زمان نوح به انسان‌ها اجازه داد که از گوشت حیوانات برای طعام استفاده کنند؛‏ اما از خون آن‌ها نخورند.‏ خدا چنین فرمود:‏ «گوشت را با جانش که خون او باشد،‏ مخورید.‏ و هرآینه انتقام خون شما را برای جان شما خواهم گرفت.‏» (‏پیدایش ۹:‏۴،‏ ۵‏)‏ این قانون که شامل حال تمامی نوادگان نوح تا به امروز می‌شود،‏ تأکیدی است بر اصلی که از گفتهٔ یَهُوَه به قائن استنباط می‌شود؛‏ این که خون موجود زنده مظهر جان و حیات اوست.‏ قانون الٰهی به نوح در خصوص خون،‏ همچنین تأکیدی است بر این اصل که یَهُوَه سرچشمهٔ حیات است و هر انسانی را که به حیات و خون بی‌حرمتی کند،‏ مقصر می‌داند.‏—‏ مزمور ۳۶:‏۹‏.‏

۵،‏ ۶.‏ چگونه شریعت موسی نشان می‌دهد که خون مقدّس و باارزش است؟‏ (‏کادر «‏ برای زندگی حیوانات ارزش قائل باشیم‏» ملاحظه شود.‏)‏

^۵ این دو اصل را در شریعت موسی نیز می‌توان مشاهده کرد.‏ در لاویان ۱۷:‏۱۰،‏ ۱۱ آمده است:‏ «هر کس .‏ .‏ .‏ هر قِسم خون را بخورد،‏ من روی خود را بر آن شخصی که خون خورده باشد بر می‌گردانم،‏ و او را از میان قومش منقطع خواهم ساخت.‏ زیرا که جان جسد [یعنی بدن] در خون است،‏ و من آن را بر مذبح به شما داده‌ام تا برای جان‌های شما کفّاره کند،‏ زیرا خون است که برای جان کفّاره می‌کند.‏»‏ *‏—‏ کادر «‏ قدرت خون در پوشاندن گناه‏» ملاحظه شود.‏

^۶ مطابق قانون شریعت اگر خون حیوان قربانی‌شده برای استفاده در مذبح به کار نمی‌رفت،‏ باید بر زمین ریخته می‌شد.‏ این کار به مفهوم سمبولیک به این معنا بود که حیات را به صاحب اصلی آن بازمی‌گرداندند.‏ (‏تثنیه ۱۲:‏۱۶؛‏ حِزْقِیال ۱۸:‏۴‏)‏ البته،‏ لازم نبود که اسرائیلیان تا آخرین ذرهٔ خون را از گوشت خارج می‌کردند.‏ اگر  فرد اسرائیلی به نشانهٔ احترام به خدای هستی‌بخش،‏ حیوان را به نحو درست ذبح می‌کرد و خون آن را بیرون می‌ریخت،‏ می‌توانست با وجدان آسوده آن را بخورد.‏

۷.‏ داود چگونه نشان داد که به تقدّس خون واقف است؟‏

^۷ داود،‏ مردی مقبول خدا،‏ کاملاً با اصول نهفته در قوانین الٰهی در خصوص خون آشنا بود.‏ (‏اعمال ۱۳:‏۲۲‏)‏ یک بار وقتی سه تن از مردان جنگی داود او را  تشنه دیدند به اردوگاه دشمن رخنه کرده،‏ از چاه برای او آب آوردند.‏ داود نخواست از آن آب بنوشد و گفت:‏ «حاشا از من که این کار را بکنم.‏ مگر این خون آن کسان نیست که به خطر جان خود رفتند؟‏» آری،‏ آن آب به قیمت به خطر افتادن جان آن مردان به دست آمده بود.‏ از این رو داود آن آب را همچون خون ‹به جهت یَهُوَه ریخت.‏›—‏ ۲سموئیل ۲۳:‏۱۵-‏۱۷‏.‏

۸،‏ ۹.‏ آیا دیدگاه خدا در خصوص حیات و خون بعد از پایه‌گذاری جماعت مسیحی تغییر کرد؟‏ توضیح دهید.‏

^۸ حدود ۲۴۰۰ سال پس از قانونی که یَهُوَه به نوح داد و حدود ۱۵۰۰ سال بعد از شریعت موسی،‏ هیئت اداره‌کنندهٔ مسیحیان قرن اوّل،‏ تحت الهام الٰهی چنین نوشتند:‏ «روح‌القدس و ما مصلحت چنین دیدیم که باری بر دوش شما ننهیم،‏ جز این ضروریات که از خوراک تقدیمی به بت‌ها و خون و گوشت حیوانات خفه‌شده و بی‌عفتی [زنا] بپرهیزید.‏»—‏ اعمال ۱۵:‏۲۸،‏ ۲۹‏.‏

^۹ آری،‏ هیئت اداره‌کننده در قرن اوّل کاملاً تشخیص داده بود که خون مقدّس است و استفادهٔ نادرست از آن به اندازهٔ بت‌پرستی و زنا خطاست.‏ امروزه نیز مسیحیان حقیقی چنین دیدی به خون دارند.‏ آنان هنگام تصمیم‌گیری در مورد امور مربوط به خون،‏ می‌توانند بر پایهٔ اصول و مبانی کتاب مقدّس تصمیمی اتخاذ کنند که یَهُوَه را خشنود سازد.‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ نظر شاهدان یَهُوَه در مورد انتقال خون کامل و مشتقات اصلی آن چیست؟‏ ب)‏ در خصوص پرهیز از خون در چه مواردی مسیحیان ممکن است تصمیمی متفاوت بگیرند؟‏

^۱۰ شاهدان یَهُوَه می‌دانند که ‹پرهیز از خون› به مفهوم پرهیز از اهدای خون،‏ قبول خون دیگران همچنین ذخیرهٔ خون خود برای استفادهٔ مجدّد آن است.‏ آنان همچنین به احترام قانون الٰهی چهار مشتق اصلی خون یعنی گلبول‌های قرمز،‏ گلبول‌های سفید،‏ پلاکت‌ها و پلاسما را نیز نمی‌پذیرند.‏

^۱۱ امروزه این مشتقات اصلی خون را می‌توان به اجزای کوچک‌تری نیز تقسیم کرد.‏ سؤال اینجاست که آیا یک مسیحی می‌تواند این اجزای خون را بپذیرد؟‏ آیا  او این اجزا را نیز «خون» تلقّی می‌کند؟‏ هر فرد مسیحی باید شخصاً در این مورد تصمیم بگیرد.‏ مورد دیگری که هر فرد مسیحی باید شخصاً در مورد آن تصمیم بگیرد،‏ انتخاب روش‌های درمانی است که در آن‌ها خون خود شخص—‏ البته بدون آن که ذخیره شود—‏ به کار می‌رود.‏ از جمله این روش‌ها می‌توان به تصفیهٔ خون (Hemodialysis)،‏ رقیق کردن خون (Hemodilution) و حفظ خون (Cell Salvage) اشاره کرد.‏—‏ ضمیمهٔ «‏اجزای کوچک خون و برخی شیوه‌های جرّاحی‏» ملاحظه شود.‏

۱۲.‏ در خصوص موضوعات مربوط به وجدان باید چه دیدی داشته باشیم و چگونه عمل کنیم؟‏

^۱۲ آیا اموری که مسیحیان باید در مورد آن‌ها شخصاً تصمیم بگیرند،‏ در نظر یَهُوَه کم اهمیت است؟‏ خیر.‏ یَهُوَه حقیقتاً به افکار و نیّت‌های ما اهمیت می‌دهد.‏ ‏(‏امثال ۱۷:‏۳؛‏ ۲۴:‏۱۲ خوانده شود.‏)‏ از این رو لازم است هنگام تصمیم‌گیری در خصوص محصولات و روش‌های درمانی مربوط به خون،‏ به یَهُوَه دعا و در مورد آن تحقیق  کنیم.‏ سپس مطابق وجدانمان که آن را به کمک کتاب مقدّس شکل داده‌ایم،‏ تصمیم بگیریم.‏ (‏رومیان ۱۴:‏۲،‏ ۲۲،‏ ۲۳‏)‏ قطعاً درست نیست که دیگران نظراتشان را به ما تحمیل کنند و خود نیز نباید از کسی بپرسیم،‏ ‹اگر شما جای من بودید چه تصمیمی می‌گرفتید؟‏› در این گونه موارد هر مسیحی خود «بار خود را خواهد بُرد.‏»‏ *‏—‏ غَلاطیان ۶:‏۵؛‏ رومیان ۱۴:‏۱۲‏؛‏ کادر «‏ آیا خون را مقدّس می‌شمارم؟‏‏» ملاحظه شود.‏

۱۳.‏ اصول و قوانین یَهُوَه چه حقیقتی را در مورد او آشکار می‌سازد؟‏ نمونه‌ای بیاورید.‏

^۱۳ قوانین و اصول کتاب مقدّس از حکمت یَهُوَه قانونگذار ما گواهی می‌دهد و نشان می‌دهد که او همچون پدری مهربان عمیقاً به فکر رفاه فرزندان خویش است.‏ (‏مزمور ۱۹:‏۷-‏۱۱‏)‏ هر چند که قانون ‹پرهیز از خون› به منظور حفظ سلامتی داده نشده است،‏ با این حال،‏ ما را از عوارض تزریق خون حفظ می‌کند.‏ (‏اعمال ۱۵:‏۲۰‏)‏ حتی در پزشکی مدرن بسیاری از پزشکان،‏ جرّاحی‌های بدون خون را بهترین شیوهٔ جرّاحی خوانده‌اند.‏ از دید مسیحیان حقیقی نظر این پزشکان تأییدی است بر حکمت بی‌کران و محبت پدرانهٔ یَهُوَه خدا.‏—‏ اِشَعْیا ۵۵:‏۹ خوانده شود؛‏ یوحنا ۱۴:‏۲۱،‏ ۲۳‏.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ عمق محبت خدا به قومش را در کدام یک از قوانین او می‌توان مشاهده کرد؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم اصولی را که در پس این قوانین است به کار گیریم؟‏

^۱۴ در بسیاری از قوانین شریعت می‌توان توجه یَهُوَه خدا را به رفاه و سلامت افراد قوم خود مشاهده کرد.‏ برای مثال،‏ از آنجایی که در اسرائیل از پشت‌بام خانه‌ها بسیار استفاده می‌شد‏،‏ یَهُوَه اسرائیلیان را موظف کرده بود که دور پشت‌بام‌های خود دیواری به عنوان جان‌پناه بسازند.‏ (‏تثنیه ۲۲:‏۸؛‏ ۱سموئیل ۹:‏۲۵،‏ ۲۶؛‏ نَحَمِیا ۸:‏۱۶؛‏ اعمال ۱۰:‏۹‏)‏ همچنین مطابق قوانین یَهُوَه،‏ گاوی که ممکن بود به دیگران آسیب برساند باید بسته نگاه داشته می‌شد.‏ (‏خروج ۲۱:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ نادیده گرفتن این قوانین به این معنی بود که شخص برای جان دیگران ارزش قائل نبود و اگر حادثه‌ای روی می‌داد او خون به گردن داشت.‏

 ^۱۵ ما چگونه می‌توانیم اصولی را که در پس این قوانین است به کار گیریم؟‏ شاید بتوانیم به امنیت اتومبیل،‏ طرز رانندگی،‏ انتخاب تفریحات،‏ وضعیت خانه و محل کار و عادات حیوانات خانگی‌مان بیشتر توجه کنیم.‏ در برخی کشورها عامل اصلی مرگ جوانان حوادث است؛‏ اغلب نیز به این دلیل که خود را بی‌جهت به خطر می‌اندازند.‏ بعضی از جوانان تصوّر می‌کنند آسیب‌ناپذیرند و صرفاً برای هیجان بیشتر به فعالیت‌های پرمخاطره دست می‌زنند.‏ اما جوانانی که می‌خواهند در پناه محبت یَهُوَه بمانند،‏ برای زندگی ارزش قائلند و از چنین طرز فکر نامعقول و فعالیت‌هایی دوری می‌کنند.‏ به این طریق هم از جوانی خود لذّت می‌برند و هم خود را از خطرات دور نگاه می‌دارند.‏—‏ امثال ۲۲:‏۳؛‏ جامعه ۱۱:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

۱۶.‏ کدام یک از اصول کتاب مقدّس سِقط جنین را منع می‌کند؟‏ (‏پاورقی نیز ملاحظه شود.‏)‏

^۱۶ در نظر یَهُوَه حتی زندگی جنین نیز ارزشمند است.‏ در اسرائیل باستان اگر شخصی به زنی باردار صدمه می‌زد و آن زن یا حتی بچه‌اش می‌مرد،‏ خدا ضارب را قاتل محسوب می‌کرد و ضارب می‌بایست «جان به عوض جان» می‌داد.‏ * ‏(‏خروج ۲۱:‏۲۲،‏ ۲۳ از ترجمهٔ دنیای جدید در پاورقی خوانده شود.‏ *‏)‏ فکرش را بکنید یَهُوَه با دیدن این که سالانه بسیاری فرزند خود را سِقط می‌کنند،‏ چه احساسی دارد.‏ به راستی،‏ چه بسیارند کسانی که فرزند خود را قربانی خودخواهی‌های خود و به نوعی قربانی آزادی جنسی می‌کنند.‏

۱۷.‏ چگونه می‌توانید کسی را که پیش از آشنایی با اصول الٰهی سِقط جنین کرده است تسلّی دهید؟‏

^۱۷ حال اگر خواهری مسیحی پیش از آن که با اصول الٰهی آشنا شود سِقط جنین کرده باشد،‏ آیا مورد رحمت یَهُوَه قرار خواهد گرفت؟‏ بله،‏ بی‌تردید یَهُوَه  گناهکاری را که بر پایهٔ خون مسیح توبه کرده باشد خواهد بخشید.‏ (‏مزمور ۱۰۳:‏۸-‏۱۴؛‏ اِفِسُسیان ۱:‏۷‏)‏ مسیح خود در این خصوص گفت:‏ «من برای دعوت پارسایان نیامده‌ام،‏ بلکه آمده‌ام تا گناهکاران را به توبه دعوت کنم.‏»—‏ لوقا ۵:‏۳۲‏.‏

۱۸.‏ کتاب مقدّس در مورد عامل اصلی خونریزی‌ها چه می‌گوید؟‏

^۱۸ یَهُوَه نه تنها از ما می‌خواهد که به کسی آسیبی نرسانیم،‏ بلکه انتظار دارد نفرت را که عامل بسیاری خونریزی‌هاست از دل ریشه‌کن کنیم.‏ یوحنای رسول نوشته است:‏ «کسی که از برادر خود نفرت دارد،‏ قاتل است.‏» (‏۱یوحنا ۳:‏۱۵‏)‏ نفرت در اینجا به معنی دوست نداشتن برادر خود نیست،‏ بلکه به این معنی است که شخص آرزوی مرگ برادر خود را داشته باشد.‏ دشمنی چنین شخصی اغلب به صورت تهمت‌های بدخواهانه و ناروا بروز می‌کند؛‏ اتهاماتی که اگر واقعیت می‌داشت شخص از دید یَهُوَه محکوم شمرده می‌شد.‏ (‏لاویان ۱۹:‏۱۶؛‏ تثنیه ۱۹:‏۱۸-‏۲۱؛‏ مَتّی ۵:‏۲۲‏)‏ پس چقدر مهم است که دلمان را پاک کنیم و مراقب باشیم که ذرّه‌ای خصومت و نفرت در آن به جا نماند.‏—‏ یعقوب ۱:‏۱۴،‏ ۱۵؛‏ ۴:‏۱-‏۳‏.‏

۱۹.‏ شخصی که اصول کتاب مقدّس را راهنمای خود ساخته است،‏ چه دیدی به آیاتی همچون مزمور ۱۱:‏۵ و فیلیپیان ۴:‏۸،‏ ۹ دارد؟‏

^۱۹ کسانی که همچون یَهُوَه برای زندگی و حیات ارزش قائلند و می‌خواهند در پناه محبت او بمانند،‏ از خشونت به هر شکل آن دوری می‌کنند.‏ مزمورنویس در مورد یَهُوَه خدا می‌گوید:‏ «جان او بیزار است از آن که خشونت را دوست می‌دارد.‏» (‏مزمور ۱۱:‏۵‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ این مزمور غیر از آن که جنبه‌ای از شخصیت یَهُوَه را آشکار می‌کند،‏ حاوی اصلی است که می‌تواند همواره راهنمای زندگی ما باشد.‏ با مد نظر داشتن این اصل ما دوستداران خدا از تفریحات و سرگرمی‌هایی که به شکلی خشونت و آزار را رواج می‌دهد،‏ پرهیز می‌کنیم.‏ همچنین دانستن این که یَهُوَه «خدای آرامش» و صلح است،‏ خادمان او را بر آن می‌دارد که برای برخورداری از صلح و آرامش،‏ ذهن و دل خود را با هر آنچه دوست‌داشتنی،‏ پسندیده و شایان ستایش است پر کنند.‏—‏ فیلیپیان ۴:‏۸،‏ ۹ خوانده شود.‏

۲۰-‏۲۲.‏ مسیحیان در خصوص دنیا چه موضعی اتخاذ می‌کنند،‏ و چرا؟‏

^۲۰ از نظر یَهُوَه خدا دنیای شیطان،‏ خون بسیاری را به گردن دارد.‏ کتاب مقدّس  نظام‌های سیاسی دنیا را به حیواناتی وحشی تشبیه می‌کند که خون میلیون‌ها نفر از جمله خادمان خدا را بی‌رحمانه به زمین ریخته‌اند.‏ (‏دانیال ۸:‏۳،‏ ۴،‏ ۲۰-‏۲۲؛‏ مکاشفه ۱۳:‏۱،‏ ۲،‏ ۷،‏ ۸‏)‏ از سوی دیگر،‏ بسیاری از سوداگران و دانشمندان دنیا با این قدرت‌های درنده‌خو هم‌دست شده‌اند و به منظور سودهای هنگفت به تولید مرگبارترین سلاح‌ها دست زده‌اند.‏ به راستی که می‌توان گفت «تمامی دنیا در آن شرور لمیده است» یا تحت تسلّط شیطان است.‏—‏ ۱یوحنا ۵:‏۱۹‏.‏

^۲۱ پیروان حقیقی عیسی ‹به دنیا تعلّق ندارند› و به دلیل بی‌طرف ماندن در امور سیاسی و جنگ‌ها چه شخصاً و چه به شکل گروهی مسئول ریخته شدن خون کسی نیستند.‏ * (‏یوحنا ۱۵:‏۱۹؛‏ ۱۷:‏۱۶‏)‏ همچنین تحت آزار و اذیت همچون مسیح،‏ هرگز دست به خشونت نمی‌زنند و حتی به دشمنانشان محبت می‌ورزند و برای آنان دعا می‌کنند.‏—‏ مَتّی ۵:‏۴۴؛‏ رومیان ۱۲:‏۱۷-‏۲۱‏.‏

^۲۲ مهم‌تر از همه از آنجایی که «‏بابل بزرگ‏» یا امپراتوری ادیان کاذب،‏ بیش از  همه خون به گردن دارد،‏ مسیحیان حقیقی از آن دوری می‌کنند.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «در او،‏ خون انبیا و مقدّسان باز یافته شد،‏ و خون همهٔ کسان که بر پهنهٔ زمین کشته شدند.‏» سپس به ما مسیحیان چنین هشدار می‌دهد:‏ «ای قوم من،‏ از این شهر بیرون آیید.‏»—‏ مکاشفه ۱۷:‏۶؛‏ ۱۸:‏۲،‏ ۴،‏ ۲۴‏.‏

۲۳.‏ بیرون آمدن از «بابل بزرگ» به چه مفهوم است؟‏

^۲۳ بیرون آمدن از «بابل بزرگ» تنها قطع کردن رابطهٔ خود با دینی کاذب نیست.‏ کسی که از بابل بزرگ بیرون می‌آید،‏ باید از تمام اعمال زشتی که ادیان کاذب علناً ترویج می‌دهند و یا انجام آن‌ها را محکوم نمی‌کنند،‏ دوری کند.‏ از جمله این اعمال می‌توان به بی‌بندوباری جنسی،‏ دخالت در امور سیاسی و حرص و طمع در ثروت‌اندوزی اشاره کرد که عامل بسیاری از قتل‌ها و خون‌ریزی‌ها در سطح جهان است.‏—‏ مزمور ۹۷:‏۱۰ خوانده شود؛‏ مکاشفه ۱۸:‏۷،‏ ۹،‏ ۱۱-‏۱۷‏.‏

۲۴،‏ ۲۵.‏ الف)‏ یَهُوَه بر چه مبنایی به شخص توبه‌کاری که خون به گردن دارد رحمت نشان می‌دهد؟‏ ب)‏ این امر ما را به یاد کدام تدارک در زمان باستان می‌اندازد؟‏

^۲۴ هر یک از ما پیش از آن که خود را به یَهُوَه وقف کنیم و تعمید بگیریم به شکلی به دنیای شیطان متعلّق بودیم و در نتیجه می‌توان گفت خون به گردن داشتیم.‏ اما زمانی که راهمان را در زندگی تغییر دادیم،‏ به ارزش قربانی عیسی ایمان آوردیم و زندگی‌مان را به خدا وقف کردیم،‏ از رحمت و امنیت روحانی او برخوردار شدیم.‏ (‏اعمال ۳:‏۱۹‏)‏ این امنیت الٰهی ما را به یاد شهرهای ملجا در زمان باستان می‌اندازد.‏—‏ اعداد ۳۵:‏۱۱-‏۱۵؛‏ تثنیه ۲۱:‏۱-‏۹‏.‏

^۲۵ شهرهای ملجا چگونه امنیت شخص را تضمین می‌کرد؟‏ اگر فردی اسرائیلی تصادفاً موجب مرگ کسی می‌شد،‏ باید در یکی از شهرهای ملجا پناه می‌گرفت.‏ شخص پس از محاکمه‌اش به دست داورانِ شهر،‏ باید تا زمان مرگ کاهن اعظم در آنجا می‌ماند.‏ پس از آن آزاد بود که در هر کجا که می‌خواست زندگی کند.‏ این قانون الٰهی به خوبی رحمت خدا و ارزش والایی را که یَهُوَه خدا برای زندگی یک انسان قائل است،‏ نشان می‌دهد.‏ امروزه نیز ممکن است ما ناخواسته قوانین خدا در خصوص تقدّس زندگی و خون را زیر پا بگذاریم و مستحق مرگ ابدی شویم.‏ مشابه شهرهای ملجا،‏ یَهُوَه امروزه نیز این امکان را برای ما فراهم کرده است تا بتوانیم از طریق فدیهٔ مسیح مورد رحمت او قرار گیریم.‏ آیا شما نیز به ارزش این  تدارک الٰهی پی برده‌اید؟‏ چگونه می‌توانید از این تدارک پرارزش قدردانی کنید؟‏ ما امروزه بسیار به «مصیبت عظیم» نزدیک هستیم.‏ پس بجاست از دیگران دعوت کنیم که با ما از این تدارک پرمهر خدا بهره‌مند شوند.‏—‏ مَتّی ۲۴:‏۲۱؛‏ ۲قُرِنتیان ۶:‏۱،‏ ۲‏.‏

۲۶-‏۲۸.‏ از چه جهت موقعیت ما با موقعیت حِزْقِیال نبی قابل مقایسه است،‏ و چگونه می‌توانیم در پناه محبت خدا بمانیم؟‏

^۲۶ امروزه موقعیت قوم خدا را می‌توان با موقعیت حِزْقِیال نبی مقایسه کرد.‏ یَهُوَه از حِزْقِیال خواست که همچون «دیده‌بان» هشدارهایی را به گوش خاندان اسرائیل برساند.‏ یَهُوَه به او گفت:‏ «هر گاه سخنی از دهان من بشنوی باید از سوی من به ایشان هشدار بدهی.‏» اگر حِزْقِیال از رساندن این پیام کوتاهی می‌کرد،‏ خون کسانی را که در نابودی اورشلیم به هلاکت می‌رسیدند،‏ به گردن می‌داشت.‏ (‏حِزْقِیال ۳۳:‏۷-‏۹‏،‏ ترجمهٔ مژده برای عصر جدید‏)‏ اما حِزْقِیال از یَهُوَه فرمانبرداری کرد و در نتیجه خون کسی بر گردن او نبود.‏

^۲۷ پایان نظام شیطان بسیار نزدیک است.‏ از این رو،‏ شاهدان یَهُوَه خود را موظف می‌دانند که خبر مژدهٔ پادشاهی خدا و «یوم انتقام» او را به گوش همگان برسانند.‏ آنان این وظیفه را افتخاری بزرگ می‌شمارند.‏ (‏اِشَعْیا ۶۱:‏۲؛‏ مَتّی ۲۴:‏۱۴‏)‏ آیا شما نیز در حد توان خود در این فعالیت نجات‌بخش سهیم هستید؟‏ پولُس رسول این وظیفه را بسیار جدّی قلمداد می‌کرد.‏ او چنین گفت:‏ «من از خون همه بری هستم،‏ زیرا در اعلام ارادهٔ کامل خدا به شما کوتاهی نکرده‌ام.‏» (‏اعمال ۲۰:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ به راستی که چه الگوی خوبی برای همهٔ ما!‏

^۲۸ البته برای این که خود را در آغوش پر مهر و پدرانهٔ یَهُوَه نگاه داریم،‏ تنها داشتن دیدگاهی مشابه خدا در خصوص حیات و خون کافی نیست.‏ ما همچنین باید از دیدگاه او پاک و مقدّس باشیم‏.‏ این مطلب را در فصل بعد مورد بررسی قرار خواهیم داد.‏