در حکایت پسر گمشده،‏ عیسی گفته بود که خدا آمادهٔ بخشش توبه‌کاران است.‏ قاعدتاً خراجگیران،‏ فَریسیان و علمای دین که حکایت عیسی را شنیدند،‏ باید به رحمت و بخشندگی یَهُوَه پی می‌بردند.‏ (‏لوقا ۱۵:‏۱-‏۷،‏ ۱۱‏)‏ پس از آن،‏ عیسی شاگردانش را مخاطب قرار داد و به مَثَل دیگری اشاره کرد.‏ این مَثَل در مورد مباشرِ مردی ثروتمند بود که در انجام وظیفه‌اش کوتاهی کرده بود.‏

عیسی گفت که آن مباشر متهم شده بود که اموال اربابش را حیف و میل می‌کند.‏ پس ارباب تصمیم گرفت که مباشرش را از کار بر کنار کند.‏ از این رو،‏ مباشر با خود گفت:‏ «حال که ارباب می‌خواهد کار مباشری را از من بگیرد،‏ چه کنم؟‏ نه توان زمین کندن را دارم و نه روی گدایی.‏» او غرق این افکار بود که به این نتیجه رسید:‏ «فهمیدم چه کنم!‏ باید کاری کنم که وقتی از کار مباشری برکنار شدم،‏ مردم مرا در خانه‌هایشان بپذیرند.‏» پس فوراً بدهکاران اربابش را فراخواند و از هر یک پرسید:‏ «چقدر به اربابم بدهکاری؟‏»—‏لوقا ۱۶:‏۳-‏۵‏.‏

نخستین بدهکار پاسخ داد:‏ «صد خمره [حدوداً ۲۲۰۰ لیتر] روغن زیتون.‏» این بدهکار احتمالاً یا باغ بزرگ زیتون داشت یا تاجر روغن زیتون بود.‏ به هر حال مباشر به او گفت:‏ «این صورت حساب خود را بگیر و بنشین و سریع به جای آن بنویس ۵۰ خمره [حدوداً ۱۱۰۰ لیتر]!‏»—‏لوقا ۱۶:‏۶‏.‏

سپس مباشر از بدهکاری دیگر پرسید:‏ «تو چقدر بدهکاری؟‏» او پاسخ داد:‏ «صد کیسهٔ بزرگ گندم.‏» این مقدار حدوداً معادل ۱۷٬۰۰۰ کیلو گندم بود.‏ مباشر به بدهکار گفت:‏ «این صورت حساب خود را بگیر و به جای آن بنویس،‏ ۸۰.‏» پس مباشر از بدهی او ۲۰ درصد کم کرد.‏—‏لوقا ۱۶:‏۷‏.‏

مباشر هنوز مسئول امور مالی اربابش بود.‏ پس این اختیار را داشت که از قرض بدهکاران کم کند.‏ بدین شکل او می‌توانست دوستانی بیابد که در آینده قادر به کمک به او باشند.‏

ارباب از آنچه اتفاق افتاده بود،‏ باخبر شد.‏ با این که مباشر به ضرر او عمل کرده بود،‏ اربابش تحت تأثیر کار او قرار گرفت.‏ او «با وجود بی‌انصافی مباشر» تحسینش کرد؛‏ زیرا «زیرکانه» و «با دوراندیشی» عمل کرده بود.‏ عیسی در ادامه گفت:‏ «فرزندان این نظام حاضر با مردم نسل خود زیرکانه‌تر از فرزندان نور عمل می‌کنند.‏»—‏لوقا ۱۶:‏۸‏،‏ پاورقی.‏

منظور عیسی از بیان این مَثَل تأیید شیوهٔ تجارت مباشر نبود و دیگران را نیز به فریبکاری در امور تجاری تشویق نمی‌کرد.‏ پس منظور عیسی چه بود؟‏ او به شاگردانش چنین توصیه کرد:‏ «برای خود دوست بیابید تا وقتی دیگر مالی نداشتید،‏ آن دوستان،‏ شما را در مسکن‌های جاودانی بپذیرند.‏» (‏لوقا ۱۶:‏۹‏)‏ آری،‏ از این مَثَل می‌آموزیم که باید با حکمت و دوراندیشی عمل کنیم.‏ «فرزندان نور» یعنی خادمان خدا باید در استفاده از مال و دارایی خود حکمت به خرج دهند و همواره زندگی جاودان را مدّ نظر داشته باشند.‏

تنها یَهُوَه خدا و پسرش تعیین می‌کنند که چه کسانی می‌توانند به پادشاهی آسمان‌ها یا به بهشت روی زمین تحت حکمرانی این پادشاهی راه یابند.‏ پس ما باید با سعی و  کوشش فراوان با پدر آسمانی‌مان و عیسی دوستی برقرار کنیم.‏ برای این منظور باید با مال و دارایی‌مان از پادشاهی خدا پشتیبانی کنیم.‏ بدین سان زمانی که طلا،‏ نقره و مال دنیا دیگر بی‌ارزش می‌شود یا از میان می‌رود،‏ دوستی ما با یَهُوَه و پسرش ضامن آیندهٔ ابدی ما خواهد بود.‏

عیسی همچنین گفت کسانی که در استفاده از هر گونه مال و دارایی امینند،‏ در امور پراهمیت‌تر هم امین خواهند بود.‏ سپس به این نکته اشاره کرد:‏ «اگر در مال این دنیا امین نبوده‌اید،‏ چه کسی مال حقیقی [منجمله امور مربوط به پادشاهی خدا] را به شما خواهد سپرد؟‏»—‏لوقا ۱۶:‏۱۱‏.‏

عیسی به شاگردانش نشان داد که اگر بخواهند «در مسکن‌های جاودانی» پذیرفته شوند،‏ از آنان انتظار بسیاری می‌رود.‏ شخص نمی‌تواند هم خادم خدا باشد و هم غلام «مال این دنیا.‏» عیسی در پایان چنین گفت:‏ «هیچ غلامی نمی‌تواند به دو ارباب خدمت کند؛‏ زیرا یا از یکی نفرت و دیگری را دوست خواهد داشت یا به یکی وفادار و از دیگری بیزار خواهد بود.‏ شما نمی‌توانید هم غلام خدا و هم غلام ثروت باشید.‏»—‏لوقا ۱۶:‏۹،‏ ۱۳‏.‏