بسیاری از مردم بر این باورند که علم،‏ گزارش کتاب مقدّس از آفرینش را رد می‌کند.‏ اما تضاد حقیقی نه میان علم و کتاب مقدّس،‏ بلکه میان علم و نظرات برخی مسیحیان خلقت‌گراست.‏ آنان بر این باورند که طبق کتاب مقدّس،‏ تمام خلقت فیزیکی حدود ۱۰٬۰۰۰ سال پیش در شش روزِ ۲۴ ساعته رخ داده است.‏

اما کتاب مقدّس از چنین باوری حمایت نمی‌کند.‏ اگر چنین بود،‏ بسیاری از اکتشافات علمی‌ای که در صد سال گذشته انجام گرفته است،‏ واقعاً نشان می‌داد که آنچه کتاب مقدّس می‌گوید،‏ نادرست است.‏ برعکس،‏ مطالعهٔ دقیق کتاب مقدّس نشان می‌دهد که هیچ تضادی میان واقعیت‌های ثابت‌شدهٔ علمی و کتاب مقدّس وجود ندارد.‏ به همین دلیل شاهدان یَهُوَه با نظرات بسیاری از مسیحیان خلقت‌گرا موافق نیستند‏.‏ در ادامه خواهیم دید که کتاب مقدّس در حقیقت چه تعلیم می‌دهد.‏

آیهٔ اول کتاب پیدایش چنین می‌گوید:‏ «در آغاز،‏ خدا آسمانها و زمین را آفرید.‏» (‏پیدایش ۱:‏۱‏)‏ سپس از آیهٔ ۳ به بعد به بررسی آنچه ‹روزهای آفرینش› خوانده می‌شود،‏ می‌پردازد.‏ قابل توجه است که مطابق نظر شماری از محققان کتاب مقدّس،‏ «آغاز» آفرینش و آنچه در آیات ۳ به بعد آمده است،‏ به دو واقعهٔ مجزا اشاره دارد.‏ بنابراین کتاب مقدّس مشخص نکرده است که فاصلهٔ زمانی میان آفرینش کیهان منجمله سیّارهٔ ما زمین و آغاز ‹روزهای آفرینش› چه مدت بوده است.‏

زمین‌شناسان تخمین می‌زنند که عمر زمین چهار میلیارد سال است و طبق محاسبهٔ ستاره‌شناسان عمر کیهان احتمالاً به پانزده میلیارد سال می‌رسد.‏ آیا این یافته‌ها یا هر تخمین دیگری که در آینده زده شود،‏ با پیدایش ۱:‏۱ در تضاد است؟‏ خیر.‏ کتاب مقدّس سن «آسمانها و زمین» را مشخص نکرده است.‏ آری،‏ علم و کتاب مقدّس با هم در تضاد نیستند.‏

آیا طول مدت هر یک از روزهای آفرینش ۲۴ ساعت بوده است‏؟‏ برخی چنین استدلال می‌کنند که چون موسی،‏ نویسندهٔ کتاب پیدایش،‏ اشاره کرد که مبنای روز هفتم هفته (‏شَبّات یا سَبَّت)‏ در واقع روز بعد از شش روزِ آفرینش است،‏ در نتیجه هر روز آفرینش ۲۴ ساعت به طول انجامیده است.‏ (‏خروج ۲۰:‏۱۱‏)‏ اما آیا کتاب پیدایش از این نظریه حمایت می‌کند؟‏

خیر.‏ قابل ذکر است که کلمهٔ عبری‌ای که «روز» ترجمه شده است،‏ گاه به دوره‌ای ۲۴ ساعته اشاره دارد،‏  گاه به مدت زمانی متفاوت.‏ برای مثال،‏ موسی از همین واژهٔ عبری نه تنها در اشاره به هر یک از روزهای آفرینش،‏ بلکه در اشاره به مجموع شش روزِ آفرینش نیز استفاده کرد.‏ * (‏پیدایش ۲:‏۴‏)‏ به علاوه،‏ در نخستین روز آفرینش،‏ «خدا روشنایی را ‹روز› و تاریکی را ‹شب› نامید.‏» (‏پیدایش ۱:‏۵‏)‏ در اینجا همان واژهٔ عبری تنها به بخشی از ۲۴ ساعت روز اشاره دارد.‏ بنابراین،‏ از روی آیات کتاب مقدّس نمی‌توان ثابت کرد که هر روز آفرینش ۲۴ ساعت به طول انجامیده است.‏

پس هر یک از روزهای آفرینش چه مدت بوده است؟‏ کتاب مقدّس چیزی در این مورد نمی‌گوید،‏ اما با توجه به کلمات و عبارات کتاب پیدایش باب‌های ۱ و ۲ متوجه می‌شویم که مدت آن بسیار طولانی بوده است.‏

موسی گزارش خود را به زبان عبری نگاشت و آن را از جایگاه کسی به نگارش درآورد که از زمین به وقایع می‌نگرد.‏ با در نظر گرفتن این دو موضوع و این که کیهان پیش از آغاز روزها یا دوره‌های آفرینش به وجود آمد،‏ بسیاری از مسائل بحث‌انگیز پیرامون گزارش آفرینش دیگر مطرح نخواهد بود.‏ چرا می‌توان چنین گفت؟‏

با مطالعهٔ دقیق گزارش کتاب پیدایش متوجه می‌شویم برخی وقایع که در یک «روز» آفرینش آغاز شد،‏ تا «روز» بعد و حتی «روزهای» بعد از آن ادامه داشته است.‏ برای مثال،‏ خورشید پیش از آغاز اولین «روز» آفرینش وجود داشت،‏ اما نور آن احتمالاً به دلیل انبوه ابرها به سطح زمین نمی‌رسید.‏ (‏ایّوب ۳۸:‏۹‏)‏ در طی «روز» اول این مانع به تدریج کمتر شد و نور خورشید به صورتی پراکنده از میان جو زمین عبور کرد.‏ *

در «روز» دوم،‏ با ایجاد فاصله‌ای بزرگ میان ابرهای ضخیم و اقیانوس ظاهراً جو زمین شفاف‌تر گشت.‏ در «روز» چهارم،‏ جو زمین تا اندازه‌ای شفاف شد که ماه و خورشید «در فَلَک آسمان» قابل رؤیت شد.‏ (‏پیدایش ۱:‏۱۴-‏۱۶‏)‏ به عبارت دیگر،‏ از جایگاه شخصی که بر زمین است،‏ ماه و خورشید قابل دیدن شد.‏ این وقایع به تدریج رخ داد.‏

 گزارش کتاب پیدایش همچنین شرح می‌دهد که با شفاف‌تر شدن جو زمین،‏ پرندگان در «روز» پنجم به‌تدریج به وجود آمدند.‏ البته،‏ در زبان عبری پرندگان تمام موجودات بالدار،‏ منجمله حشرات را شامل می‌شود.‏

نحوهٔ بیان کتاب مقدّس به گونه‌ای است که می‌توان این استنباط را نیز کرد که برخی وقایع مهم آفرینش طی هر یک از روزها یا دوره‌های آفرینش،‏ نه به صورت ناگهانی،‏ بلکه تدریجی انجام گرفته است.‏ شاید حتی برخی از آن‌ها تا روزهای دیگر آفرینش نیز ادامه داشته است.‏ *

آیا این امر که گیاهان و جانوران به صورت تدریجی به وجود آمده‌اند،‏ به این مفهوم است که خدا توسط تکامل این تنوع عظیم حیات را به وجود آورده است؟‏ خیر.‏ گزارش کتاب پیدایش به‌روشنی نشان می‌دهد که تمام «گونه‌های» ابتدایی گیاهان و جانوران مستقیماً به دست خدا خلق شدند.‏ (‏پیدایش ۱:‏۱۱،‏ ۱۲،‏ ۲۰-‏۲۵‏)‏ حال آیا این «گونه‌های» ابتدایی گیاهان و جانوران طوری برنامه‌ریزی  شده‌اند تا بتوانند خود را با شرایط متغیّر محیط وفق دهند؟‏ «گونه‌های» حیات تا چه حد می‌توانند تغییر کنند؟‏ کتاب مقدّس پاسخ این دو پرسش را نمی‌دهد.‏ اما تأکید می‌کند که موجودات زنده «بر حسب گونه‌هایشان» به وجود آمدند.‏ (‏پیدایش ۱:‏۲۱‏)‏ این گفته نشان می‌دهد که میزان تنوع در یک «گونه» محدود است.‏ تحقیقات پژوهشگران و مجموعهٔ فسیل‌ها هر دو تأیید می‌کند که در گروه‌های اصلیِ گیاهان و جانوران در یک دورهٔ زمانی طولانی تنها اندکی تغییر صورت گرفته است.‏

برخلاف ادعای برخی گروه‌های مذهبی خلقت‌گرا،‏ کتاب پیدایش تعلیم نمی‌دهد که کیهان،‏ زمین و تمام موجودات زنده در آن،‏ در گذشته‌ای نه چندان دور و در یک دورهٔ زمانی کوتاه خلق شده است.‏ در عوض،‏ شرح کتاب پیدایش از آفرینش کیهان و حیات بر زمین با کشفیات اخیر علمی هماهنگ است.‏

بسیاری از دانشمندان به دلیل باورهای فلسفی خود گفته‌های کتاب مقدّس را مبنی بر این که خدا همه چیز را خلق کرده است،‏ رد می‌کنند.‏ اما جالب است که در کتاب باستانی پیدایش،‏ موسی نوشت که کیهان آغازی داشته است و حیات به صورت تدریجی در دوره‌های زمانی مشخصی به وجود آمده است.‏ موسی چگونه می‌توانست حدود ۳۵۰۰ سال پیش به چنین اطلاعات دقیق علمی دست یافته باشد؟‏ تنها توضیح منطقی این است که همان کس که قدرت و حکمتِ آفرینش آسمان‌ها و زمین را داراست،‏ چنین اطلاعات دقیق علمی‌ای را به موسی داده باشد.‏ این نکته گواه دیگری است بر این امر که کتاب مقدّس «از خدا الهام شده است.‏»‏ *‏—‏۲تیموتائوس ۳:‏۱۶‏.‏

شاید از خود بپرسید:‏ «آیا مهم است که به گزارش آفرینش در کتاب مقدّس اعتقاد داشته باشم؟‏» به دلایلی توجه کنید که توضیح می‌دهد چرا این امر اهمیت دارد.‏