۱.‏ بنگر خود را،‏ بنگر مرا

بنگر همه را در دنیای نو

به احساست،‏ به آرامش

به حقیقت بیندیش حالا

نه شریری غالب آید

حکومتِ خدا سرفراز

آغازی نو گشت پدیدار بر زمین

سرود خوانیم،‏ از دل‌ها ستایش کنیم

 ۲.‏ بنگر خود را،‏ بنگر مرا

بنگر به دنیای نو که رسید

نه وحشتی در دل آید

وعده‌ها شد به انجام تمام

خیمهٔ او با انسان‌ها

گسترده گشته حالا با ما

حال بیدار شوند مردگان از آن خواب

با هم سُراییم ستایشِ خدا را