کلام یَهُوَه زنده است

نکاتی از کتاب یوحنّا

ی‍وحنّا ‏«آن شاگردی که عیسی او را محبت می‌نمود» آخرین شخصی است که گزارشی الهامی در مورد زندگی و خدمت عیسی می‌نویسد.‏ (‏یوحنّا ۲۱:‏۲۰‏)‏ یوحنّا این گزارش را حدود سال ۹۸ م.‏ نوشته و مقدار کمی از محتوای سه انجیل دیگر را تکرار کرده است.‏

یوحنّای رسول انجیل خود را با هدفی مشخص نوشته،‏ می‌گوید:‏ «لیکن این قدر نوشته شد تا ایمان آورید که عیسی،‏ مسیح و پسر خدا است و تا ایمان آورده به اسم او حیات یابید.‏» (‏یوحنّا ۲۰:‏۳۱‏)‏ پس پیام او بسیار باارزش است.‏ —‏ عبرانیان ۴:‏۱۲‏.‏

‏«اینک برّهٔ خدا»‏

‏(‏یوحنّا ۱:‏۱–‏۱۱:‏۵۴‏)‏

یحیای تعمیددهنده با مشاهدهٔ عیسی با صراحت اعلام می‌کند:‏ «اینک برّهٔ خدا که گناه جهان را برمی‌دارد!‏» (‏یوحنّا ۱:‏۲۹‏)‏ عیسی همچنان که از سامره،‏ جلیل،‏ یهودا و مناطق شرقی رود اردن می‌گذرد،‏ موعظه می‌کند،‏ تعلیم می‌دهد و معجزات انجام می‌دهد.‏ بسیاری به نزد او می‌آیند و به او ایمان می‌آوردند.‏ —‏ یوحنّا ۱۰:‏۴۱،‏ ۴۲‏.‏

یکی از برجسته‌ترین معجزاتی که عیسی می‌کند رستاخیز ایلعازَر است.‏ گرچه از مردن این مرد چهار روز گذشته است،‏ به زندگی برگردانده می‌شود و در نتیجه عدهٔ بسیاری به عیسی ایمان می‌آورند.‏ از همان روز رئیس کَهَنه و فریسیان شورا می‌نمایند که عیسی را بکشند.‏ اما عیسی روانه می‌شود و «به موضعی نزدیک بیابان به شهری که اِفرایم نام داشت» می‌رود.‏ —‏ یوحنّا ۱۱:‏۵۳،‏ ۵۴‏.‏

پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:‏

۱:‏۳۵،‏ ۴۱ ‏—‏ غیر از اَندریاس آن شاگرد دیگر که بود که در کنار یحیای تعمیددهنده ایستاده بود؟‏ نگارندهٔ این انجیل خود را اسماً معرفی نمی‌کند.‏ بنابراین آن شاگرد بی‌نام باید همین نگارندهٔ انجیل یوحنّا باشد.‏

۲:‏۲۰ ‏—‏ چه معبدی در عرض چهل و شش سال بنا شد؟‏ یهودیان به بازسازی معبد زَرُبّابل به دست هیرودیس،‏ پادشاه یهودا،‏ اشاره می‌کنند.‏ به گفتهٔ یوسفوس تاریخ‌نویس کار بازسازی آن معبد در هجدهمین سال سلطنت هیرودیس یعنی سال ۱۷ یا ۱۸ ق.‏م.‏ شروع شد.‏ ساختمان قدس معبد و دیگر ساختمان‌های اصلی در عرض هشت سال بنا شدند.‏ اما به گفتهٔ یهودیان بنای کلّ معبد که ساختمان‌های اطراف آن را نیز شامل می‌شد ۴۶ سال طول کشید یعنی تا بعد از سَبَّت سال ۳۰ م.‏

۵:‏۱۴ ‏—‏ آیا بیماری در نتیجهٔ خطا ورزیدن است؟‏ نه همیشه.‏ آن مردی که عیسی شفا داد مدت ۳۸ سال بر اثر ناکاملی ارثی بیمار بود.‏ (‏یوحنّا ۵:‏۱-‏۹‏)‏ منظور سخنان عیسی به آن مرد این بود:‏ ‹حالا که به تو ترحّم شده است باید راه نجات را دنبال کنی و دیگر گناه نورزی،‏ وگرنه بلایی بدتر از بیماری بر سرت می‌آید.‏› اگر آن مرد مرتکب گناهی غیر قابل بخشش می‌شد،‏ مستوجب مرگی می‌شد که برای آن رستاخیزی وجود نداشت.‏ —‏ متّیٰ ۱۲:‏۳۱،‏ ۳۲؛‏ لوقا ۱۲:‏۱۰؛‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۶،‏ ۲۷‏.‏

۵:‏۲۴،‏ ۲۵ ‏—‏ آنانی که ‹از موت تا به حیات منتقل گشته‌اند› چه کسانی می‌باشند؟‏ عیسی در بارهٔ کسانی صحبت می‌کند که از لحاظ روحانی مرده بودند اما با شنیدن کلام وی به او ایمان آورده‌اند و دیگر به طریق گناه‌آلود خود ادامه نمی‌دهند.‏ با ایمان به خدا ‹از موت تا به حیات منتقل گشته‌اند› یعنی از محکومیت به مرگ ابدی رهایی و امید زندگی جاودانه را یافته‌اند.‏ —‏ ۱پِطْرُس ۴:‏۳-‏۶‏.‏

۵:‏۲۶؛‏ ۶:‏۵۳ ‏—‏ «در خود حیات» داشتن به چه مفهوم است؟‏ در خود حیات داشتن برای عیسی به مفهوم داشتن  دو توانایی خاص است؛‏ یکی توانایی آشتی دادن ما انسان‌ها با خدا و دیگری رستاخیز دادن مردگان.‏ در مورد پیروان عیسی ‹ در خود حیات داشتن› به مفهوم وارد شدن به زندگی‌ای که بتوانند تمام و کمال از آن استفاده کنند.‏ مسح‌شدگان هنگامی که به حیات در آسمان رستاخیز یابند به چنین زندگی‌ای وارد خواهند شد.‏ و وفادارانی که امید حیات در بهشت روی زمین را دارند تمام و کمال زندگی را تجربه خواهند کرد،‏ مشروط بر این که آزمایش نهایی پس از حکومت هزارسالهٔ مسیح را با موفقیت بگذرانند.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۵۲،‏ ۵۳؛‏ مکاشفه ۲۰:‏۵،‏ ۷-‏۱۰‏.‏

۶:‏۶۴ ‏—‏ آیا عیسی از همان موقعی که یهودا اسخریوطی را انتخاب کرد می‌دانست که یهودا به او خیانت خواهد کرد؟‏ ظاهراً نمی‌دانست.‏ یک بار عیسی در سال ۳۲ م.‏ به شاگردانش گفت:‏ «یکی از شما ابلیسی است.‏» احتمالاً در آن زمان عیسی متوجه شد که یهودا اسخریوطی در «ابتدا» یا شروع رفتن به راه غلط است؛‏ از این لحاظ عیسی «از ابتدا می‌دانست.‏» —‏ یوحنّا ۶:‏۶۶-‏۷۱‏.‏

از این آیات چه می‌آموزیم؟‏

۲:‏۴‏.‏ عیسی به مریم خاطرنشان کرد که چون پسر تعمیدیافته و منتخب خداست باید از پدر آسمانی‌اش دستور بگیرد.‏ اگرچه در آن موقع عیسی تازه خدمتش را شروع کرده بود،‏ به ساعت و مهلت انجام خدمتش و نیز مرگ قربانی‌گونه‌اش کاملاً واقف بود.‏ عیسی حتی به عضوی از خانواده‌اش همچون مریم اجازه نداد در کارش که انجام دادن خواست الٰهی بود دخالت کند.‏ ما هم باید با اراده‌ای چنین محکم یَهُوَه خدا را خدمت کنیم.‏

۳:‏۱-‏۹‏.‏ از این رفتار نیقودیموس که یکی از رؤسای یهود بود دو درس می‌آموزیم.‏ درس اوّل:‏ نیقودیموس در مورد نیاز روحانی‌اش فروتنی،‏ بصیرت و هوشیاری به خرج داد،‏ زیرا تشخیص داده بود که خدا پسر یک نجّار ساده را به عنوان معلّم فرستاده است.‏ امروزه مسیحیان هم باید از خود فروتنی نشان دهند.‏ و اما درس دوّم:‏ تا زمانی که عیسی بر زمین بود نیقودیموس از شاگرد شدن خودداری کرد.‏ شاید از انسان ترس داشت و به فکر مقامش در سَنهِدرین بود یا ثروت را خیلی دوست داشت.‏ از این رفتار می‌توانیم درسی آموزنده بگیریم؛‏ نباید هرگز اجازه دهیم این گونه خصلت‌ها و تمایلات ما را از ‹برداشتن چوبهٔ شکنجهٔ خود و متابعت عیسی› بازدارند.‏ —‏ لوقا ۹:‏۲۳‏.‏

۴:‏۲۳،‏ ۲۴‏.‏ برای این که خدا عبادت ما را بپذیرد باید او را مطابق با حقیقت کلامش و راهنمایی روح مقدّسش بپرستیم.‏

۶:‏۲۷‏.‏ برای برطرف کردن نیازهای روحانی‌مان باید سخت تلاش کنیم تا ‹خوراکی را که تا حیات جاودانی باقی است› به دست آوریم.‏ ثمرهٔ برطرف کردن این نیاز شادی است.‏ —‏ متّیٰ ۵:‏۳‏.‏

۶:‏۴۴‏.‏ یَهُوَه خدا شخصاً به ما توجه دارد.‏ او هر یک از ما را با کار موعظه،‏ درک حقایق کتاب مقدّس و کمک روح مقدّسش برای به کار بردن آن حقایق به سوی پسرش می‌کشاند.‏

۱۱:‏۳۳-‏۳۶‏.‏ ابراز احساسات نقطه‌ضعف نیست.‏

 ‏‹همواره از عقب عیسی برویم›‏

‏(‏یوحنّا ۱۱:‏۵۵–‏۲۱:‏۲۵‏)‏

با نزدیک شدن عید فِصَح سال ۳۳ م.‏ عیسی به بیت‌عَنْیا برمی‌گردد.‏ در روز ۹ نیسان سوار بر کرّه الاغی به اورشلیم وارد می‌شود.‏ در روز ۱۰ نیسان دوباره به معبد می‌رود.‏ در آنجا برای جلال یافتن نام پدرش دعا می‌کند و در جواب،‏ صدایی از آسمان می‌گوید:‏ «جلال دادم و باز جلال خواهم داد.‏» —‏ یوحنّا ۱۲:‏۲۸‏.‏

حین صرف غذای فِصَح،‏ عیسی به رسولانش اندرزی مهم می‌دهد و برایشان دعا می‌کند زیرا به زودی آن‌ها را ترک می‌نماید.‏ به دنبال آن دستگیر،‏ آزمایش و میخکوب می‌شود و بعد رستاخیز می‌یابد.‏

پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:‏

۱۴:‏۲ ‏—‏ چگونه عیسی در آسمان برای پیروانش «مکانی حاضر» می‌کند؟‏ با معتبر ساختن عهد جدید در حضور خدا و اهدا نمودن ارزش خون خود به او.‏ حاضر کردن مکان شامل به دست گرفتن قدرت پادشاهی نیز می‌شد.‏ سپس رستاخیز آسمانی پیروان مسح‌شده‌اش آغاز می‌شد.‏ —‏ ۱تَسّالونیکیان ۴:‏۱۴-‏۱۷؛‏ عبرانیان ۹:‏۱۲،‏ ۲۴-‏۲۸؛‏ ۱پِطْرُس ۱:‏۱۹؛‏ مکاشفه ۱۱:‏۱۵‏.‏

۱۴:‏۱۶،‏ ۱۷؛‏ ۱۶:‏۷،‏ ۸،‏ ۱۳،‏ ۱۴ ‏—‏ چرا در اشاره به تسلّی‌دهنده یا روح راستی از ضمیر «او» استفاده شده است،‏ گرچه اشاره به شخص نیست؟‏ زیرا که موضوع کاملاً به دستورزبان ربط دارد:‏ در اینجا کلمات «تسلّی‌دهنده» یا «روح» از لحاظ دستوری حالت مذکر دارند.‏ اما جالب این که،‏ در زبانی یونانی که انجیل یوحنّا به آن نوشته شده است کلمهٔ «روح» حالت خنثی دارد.‏ یوحنّا به هنگام نگارش گفتهٔ عیسی برای اشاره به روح راستی از ضمیر «آن» که خنثی باشد استفاده کرده است.‏ این موضوع شخص بودن روح را کاملاً نقض می‌کند.‏

۱۹:‏۱۱ ‏—‏ هنگامی که عیسی با پیلاطُس از مردی صحبت می‌کرد که او را تسلیم می‌نمود آیا منظورش یهودا اسخریوطی بود؟‏ عیسی به یهودا یا شخصی خاص اشاره نکرد.‏ احتمالاً منظورش کسانی بود که در کشتن او دست داشتند،‏ مانند یهودا،‏ «رؤسای کَهَنه و مشایخ و تمامی اهل شورا» و حتی «قوم» که ترغیب شدند آزادی بَراَبّا را بخواهند.‏ —‏ متّیٰ ۲۶:‏۵۹-‏۶۵؛‏ ۲۷:‏۱،‏ ۲،‏ ۲۰-‏۲۲‏.‏

۲۰:‏۱۷ ‏—‏ چرا عیسی به مریم مَجْدَلیّه گفت که او را لمس نکند؟‏ ظاهراً مریم به عیسی چسبیده بود زیرا فکر می‌کرد که عیسی به آسمان صعود می‌کند و او را دیگر نمی‌بیند.‏ عیسی برای این که مریم را خاطرجمع سازد که در آن موقع به آسمان صعود نمی‌کند به او گفت لازم نیست وی را لمس کند.‏ بلکه رفته،‏ شاگردان او را از رستاخیزش باخبر سازد.‏

از این آیات چه می‌آموزیم؟‏

۱۲:‏۳۶‏.‏ برای این که «پسران نور» یا حاملان نور شویم،‏ باید از کتاب مقدّس که کلام خداست شناخت دقیق کسب کنیم و از آن برای بیرون آوردن دیگران از ظلمت روحانی و هدایت آنان به سوی نور خدا استفاده کنیم.‏

۱۴:‏۶‏.‏ از هیچ طریقی خدا ما را قبول نمی‌کند جز از طریق عیسی مسیح.‏ فقط با ایمان آوردن به مسیح و رفتار کردن همچون او می‌توانیم به خدا نزدیک شویم.‏ —‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۲۱‏.‏

۱۴:‏۱۵،‏ ۲۱،‏ ۲۳،‏ ۲۴؛‏ ۱۵:‏۱۰‏.‏ با اطاعت کردن از دستورهای الٰهی می‌توانیم در محبت خدا و محبت پسرش بمانیم.‏ —‏ ۱یوحنّا ۵:‏۳‏.‏

۱۴:‏۲۶؛‏ ۱۶:‏۱۳‏.‏ روح مقدّس یَهُوَه همچون معلّم و یادآورنده عمل می‌کند.‏ حقایق را نیز برایمان آشکار می‌سازد.‏ به ما کمک می‌کند در شناخت،‏ حکمت،‏ بینش،‏ قدرت تشخیص و تفکّر رشد کنیم.‏ باید در دعا کردن پایدار باشیم،‏ به خصوص برای دریافت روح مقدّس خدا.‏ —‏ لوقا ۱۱:‏۵-‏۱۳‏.‏

۲۱:‏۱۵،‏ ۱۹‏.‏ عیسی از پِطْرُس پرسید که آیا او را بیشتر از «این‌ها» یعنی ماهیان دوست دارد.‏ در اصل عیسی بر ضرورت پیروی کردن از وی به طور کامل تأکید می‌کرد تا بر دنبال کردن حرفهٔ ماهیگیری.‏ مطمئناً با بررسی گزارش‌های این انجیل مصمم شده‌ایم بیشتر عیسی را دوست داشته باشیم تا چیزهایی که ما را به طرف خود می‌کشند.‏ پس بیاید با تمامی دل از عیسی پیروی کنیم.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۱]‏

از رفتار نیقودیموس چه می‌آموزیم؟‏