چه چیزهایی باید در مورد جادو بدانیم

ارائهٔ تعریفی کلی از جادوی نوین چندان آسان نیست.‏ علت را هم باید گوناگونی و تفاوت میان ساحران دانست.‏ آنها هیچ مرجع،‏ آیین،‏ یا کتاب مشترکی را جهت همخوانی اعتقادات خود به رسمیت نمی‌شناسند.‏ همچنین رسوم،‏ سازماندهی،‏ مناسک،‏ و عقاید بسیار متفاوتی برای پرستش خدایان خویش دارند.‏ نویسنده‌ای در این مورد می‌گوید:‏ «علوم غیب برای همگان ‹بازار گسترده‌ای از نظرات و عقاید› را به وجود آورده است.‏» نویسنده‌ای دیگر اظهار می‌دارد:‏ «نومشرکان عموماً در تمام موارد با یکدیگر اختلاف‌نظر دارند.‏»‏

البته،‏ در نظر خود ساحران وجود تناقضات ابداً ایجاد اشکال نمی‌کند.‏ در یک کتاب راهنما برای علاقمندان به سِحر و جادو چنین آمده است:‏ «هر گاه در میان مطالب به تناقضی ظاهری برخورد نمودید،‏ شیوه‌های آن را بررسی کرده،‏ یکی را برای خود برگزینید.‏ ببینید حس درونی‌تان چه می‌گوید.‏ به بیان دیگر،‏ در نشریات یا کتب راهنما با آزادی خاطر آداب و رسومی را که احساساً درست به نظرتان می‌رسد برای خود انتخاب کنید.‏»‏

البته،‏ برای کسی که با سرشت حقیقت آشناست وجود تناقضات خود اشکالی بزرگ به حساب می‌آید.‏ در واقع،‏ حقیقت می‌باید با واقعیات سر و کار داشته باشد.‏ اینکه احساس کنیم یا امید داشته باشیم یا حتی معتقد باشیم که امری صحیح است درستی آن را ثابت نمی‌کند.‏ مثالی بزنیم؛‏ در گذشته عقیدهٔ پزشکان بر این بود که برای معالجهٔ ذات‌الریه مرغ زنده‌ای را می‌باید دو شقه کرده،‏ و شقه‌های آن را بر روی سینهٔ شخص بیمار قرار داد.‏ تردیدی نیست که بسیاری از مبتلایان به این بیماری به صحت این روش معالجه اعتقادی صادقانه داشتند.‏ اما،‏ اعتقاد و امید ایشان با حقیقت منافات داشت—‏و حقیقت این است که ذات‌الریه با این شیوه معالجه نمی‌شود.‏ ذهن آدمی تنها قادر به درک حقایق است،‏ نه ساختن آنها.‏

کتاب مقدس راجع به موضوعات روحانی حقایق را به ما می‌گوید؛‏ لااقل خود چنین ادعا می‌کند.‏ عیسی مسیح زمانی که بر روی زمین بود در دعایی به پدر خود گفت:‏ «کلام تو راستی است.‏» (‏ یوحنا ۱۷:‏۱۷‏)‏ پولس رسول نیز نوشت:‏ «تمامی کتب از الهام خداست.‏» (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱۶‏)‏ البته کمتر ساحری در مورد کتاب مقدس چنین نظری دارد و به همین دلیل ساحران عموماً برای الهام و راهنمایی به اساطیر،‏ ادیان باستانی،‏ و حتی موضوعات علمی تخیلی روی می‌آورند.‏ پس به این ترتیب،‏ چندان دور از عقل نیست که لااقل نگاهی به کتاب مقدس بیندازیم و ببینیم دربارهٔ جادوگری چه می‌گوید.‏ این کتاب  تقریباً به طور جهانی مقدس شناخته شده است،‏ و یکی از قدیمی‌ترین کتب مذهبی موجود می‌باشد.‏ گرچه کتاب مقدس در طول دوره‌ای ۱۶۰۰ ساله نگاشته شده است،‏ در تمام مطالب آن هماهنگی و ثباتی قابل توجه مشهود می‌باشد.‏ اجازه دهید تعالیم کتاب مقدس را با برخی تعالیم اخیر ساحران مقایسه کنیم.‏

چه کسانی در قلمرو ارواح هستند؟‏

برای پی بردن به امور روحانی لازم است جوابی برای یک سؤال اساسی بیابیم:‏ چه کسانی در قلمرو ارواح هستند؟‏ در حالی که بسیاری از ساحران پیرو گرایشات طبیعی و آیین چندخدایی می‌باشند برخی الههٔ مادرِ معظمی را پرستش می‌کنند که ایفاگر سه نقش باکره،‏ مادر،‏ و پیرزن می‌باشد.‏ این نقشها در واقع معرف مراحل مختلف زندگی هستند.‏ معشوق این الهه،‏ خدایی دارای شاخ می‌باشد.‏ [شماری از ساحران هر دوی این خدایان،‏ یعنی الهه و اِله را پرستش می‌کنند.‏] نویسنده‌ای اظهار می‌کند که این خدایان «تجسم دو نیروی مؤنث و مذکر در طبیعت هستند که هر یکی ویژگیهای خود را داراست،‏ و هماهنگی در آفرینشِ حیات از تلفیق این دو ایجاد می‌گردد.‏» یکی دیگر از صاحب‌نظران در این زمینه چنین می‌گوید:‏ «یکی از انتخابات بسیار مهم در زمینهٔ جادوگری،‏ انتخاب خدایانی (‏ الهه/‏اِله)‏ است که می‌خواهید با آنها کار کنید.‏ .‏ .‏ .‏ علوم غیب در انتخاب خدایان،‏ شما را آزاد می‌گذارد و می‌توانید خدایی را که خود مایلید گرامی بدارید.‏»‏

کتاب مقدس از هیچیک از این عقاید پشتیبانی نمی‌کند.‏ عیسی مسیح تمام خدمت خود را وقف آموزش به دیگران راجع به یَهُوَه «خدای واحِد حقیقی» نمود.‏ (‏ یوحنا ۱۷:‏۳‏)‏ کتاب مقدس ذکر می‌کند:‏ «خداوند عظیم است و بی‌نهایت محمود.‏ و او مُهیب است بر جمیع خدایان.‏ زیرا جمیع خدایان امت‌ها بتهایند،‏ اما یَهُوَه،‏ آسمانها را آفرید.‏»—‏۱تواریخ ۱۶:‏۲۵،‏ ۲۶‏.‏

در خصوص ابلیس چه می‌توان گفت؟‏ «نهمین فرهنگ جدید دانشگاهی وبستر» (‏ انگل‍.‏)‏ جادوگری را «ارتباط با شیطان» معنی می‌کند.‏ البته امروزه یافتن ساحرانی که با این معنی موافق باشند چندان آسان نیست،‏ چرا که بسیاری از آنها حتی به وجود شیطانِ ابلیس نیز معتقد نیستند.‏ خانم جوانی که مجلهٔ آیریش تایمز ‏(‏ انگل‍.‏)‏ او را «ساحری بلندپایه و پیشوای یکی از بزرگترین محافل ساحران ایرلند» معرفی می‌کند،‏ استدلال کرده،‏ می‌گوید:‏ «اعتقاد به ابلیس مستلزم اعتقاد به مسیحیت است.‏ .‏ .‏ .‏ ابلیس نمی‌تواند در عالمی که خدایی وجود ندارد موجودیت داشته باشد.‏»‏

کتاب مقدس بر موجودیت ابلیس تأکید می‌کند و او را عامل بخش عظیمی از محنتها و آشوبهای موجود بر روی زمین می‌داند.‏ (‏ مکاشفه ۱۲:‏۱۲‏)‏ عیسی نه تنها تعلیم داد که ابلیس وجود دارد،‏ بلکه نشان داد که انسانها گاهی ناخواسته ممکن است ارادهٔ او را به جا آورند.‏ نمونهٔ بارز آن رهبران مذهبی عابدمآب قرن اول بودند.‏ ایشان ادعا می‌کردند که به نحوی پسران خدا هستند،‏ و تنها ارادهٔ او را به جا می‌آورند.‏ اما عیسی که بر گرایشهای قلبی ایشان آگاه بود نیک می‌دانست که چنین نیست.‏ عیسی صریحاً بدیشان گفت:‏ «شما از پدر خود ابلیس می‌باشید و خواهشهای پدر خود را می‌خواهید به عمل آرید.‏» (‏ یوحنا ۸:‏۴۴‏)‏ در کتاب مکاشفه از کتاب مقدس آمده است که ابلیس «تمام ربع مسکون را می‌فریبد.‏» —‏ مکاشفه ۱۲:‏۹‏.‏

آیا جادوی مفید هم وجود دارد؟‏

جادوگری همواره پیوندی ژرف با علوم غیب و اعمال خفیّه داشته است.‏ * به اعتقاد بسیاری از مردم دوران باستان  و روزگار حاضر ساحران سِحر و جادو را اغلب برای آزار و زیان رساندن به مردم به کار می‌گیرند.‏ عموماً این قدرت به جادوگران نسبت داده می‌شود که می‌توانند در شخصی دیگر ایجاد درد شدید و حتی مرگ کنند.‏ در قدیم،‏ عموماً ساحران را شوم می‌پنداشتند و بیماری،‏ مرگ،‏ و محصول بد را به ایشان نسبت می‌دادند.‏

البته،‏ اکنون ساحران این اتهامات را تکذیب می‌کنند و عموماً جادوگری خود را به نفع مردم می‌دانند نه به ضرر آنان.‏ با این حال،‏ خود ایشان نیز اذعان می‌کنند که ساحرانی بدخواه و پلید نیز وجود دارند.‏ ویکاها آموزش می‌دهند که سه برابر تأثیر جادوی ساحر به خود او بازمی‌گردد،‏ و این را عامل قویی برای پرهیز از لعن و نفرین به شمار می‌آورند.‏ نمونه‌هایی از این به اصطلاح جادوهای خیرخواهانه از این قرارند:‏ محافظت از خویشتن،‏ منزه کردن خانه از انرژیهای منفی ناشی از مستأجران سابق،‏ عشق خویش را در دل دیگری قرار دادن،‏ بهبود و سلامتی یافتن،‏ جلوگیری از بیکار شدن،‏ و ثروت‌اندوزی.‏ با این قدرت فوق‌العاده‌ای که ساحران به خود نسبت می‌دهند تعجبی ندارد که تا این حد محبوب شده‌اند.‏

اما،‏ کتاب مقدس هیچ تفاوتی میان جادوی مفید و جادوی مضر قائل نشده است.‏ خدا در شریعتی که به موسی داد موضع خود را کاملاً مشخص نموده،‏ گفت:‏ «جادوگری نکنید.‏» (‏ لاویان ۱۹:‏۲۶ ترجمهٔ تفسیری ‏)‏ همچنین آمده است:‏ «در میان تو .‏ .‏ .‏ نه فالگیر و نه غیب‌گو و نه افسونگر و نه جادوگر،‏ و نه ساحر و نه سؤال‌کنندهٔ از اجنّه و نه رَمّال و نه کسی که از مردگان مشورت می‌کند» یافت نشود.‏ —‏ تثنیه ۱۸:‏۱۰،‏ ۱۱‏.‏

چرا خدا چنین دستوراتی داد؟‏ بی‌شک نیت او این نبود که چیز خوبی را از ما دریغ دارد.‏ در واقع،‏ یَهُوَه از روی لطف و مهربانی این دستور را به امت خود داد،‏ چرا که نمی‌خواست امتش اسیر خوف و خرافات گردند.‏ یَهُوَه خادمان خود را تشویق کرده است که هرآنچه می‌خواهند از او تقاضا کنند.‏ آری،‏ «هر بخشندگیِ نیکو و هر بخششِ کامل» از یَهُوَه است.‏ (‏ یعقوب ۱:‏ ۱۷‏)‏ یوحنای رسول مسیحیان را اطمینان خاطر داد که «هر چه سؤآل کنیم،‏ از او [خدا] می‌یابیم،‏ از آنجهت که احکام او را نگاه می‌داریم و به آنچه پسندیدهٔ اوست،‏ عمل می‌نماییم.‏»—‏۱یوحنا ۳:‏۲۲‏.‏

آیا ارواح شریر نیز وجود دارند؟‏

بسیاری از ساحران با این سخن کتاب مقدس موافقند که ارواح شریر واقعاً وجود خارجی دارند.‏ یکی از ساحران نامی و باسابقه چنین هشدار می‌دهد:‏ «اشباح آنجا هستند:‏ در عالمی نامرئی،‏ همتای عالم ما،‏ مملو از مخلوقات زنده.‏ .‏ .‏ .‏ ‹جن،‏› ‹روح شریر،‏› و ‹ دیو› نامهایی اغراق‌آمیز نیستند.‏ آنها واقعاً پرقدرت می‌باشند.‏ .‏ .‏ .‏ گونه‌هایی از هوشمندترین موجودات .‏ .‏ .‏ (‏ چنانچه به حد کافی برایشان مفید باشیم و در را به  روی آنها بگشایم)‏ ایشان می‌توانند به عالم ما قدم بگذارند.‏ .‏ .‏ .‏ آنها قادرند به بدن ما وارد شده،‏ .‏ .‏ .‏ حتی تا حدی کنترل اعمالمان را در دست بگیرند.‏ چیزی درست شبیه داستان دیوزدگان.‏»‏

در دوران کتاب مقدس دیوها تأثیرات گوناگونی بر مردم می‌گذاشتند.‏ از عده‌ای قدرت تکلم یا بینایی را می‌گرفتند،‏ برخی را به حرکات زشت وا می‌داشتند،‏ و به پاره‌ای دیگر قدرت انجام کارهای خارق‌العاده می‌دادند.‏ (‏ متی ۹:‏۳۲؛‏ ۱۲:‏۲۲؛‏ ۱۷:‏۱۵،‏ ۱۸؛‏ مرقس ۵:‏۲-‏۵؛‏ لوقا ۸:‏۲۹؛‏ ۹:‏۴۲؛‏ ۱۱:‏۱۴؛‏ اعمال ۱۹:‏۱۶‏)‏ و شخصی که توسط چندین دیو تسخیر می‌شد طبعاً درد و عذاب وی نیز به مراتب شدیدتر بود.‏ (‏ لوقا ۸:‏۲،‏ ۳۰‏)‏ پس واقعاً بی‌دلیل نیست که یَهُوَه انسانها را از جادوگری و دیگر انواع علوم غیب و اعمال خفیّه برحذر داشته است.‏

مذهبی بر شالودهٔ حقایق

امروزه،‏ بسیاری از افراد تنها به این دلیل که جادوگری را دینی بی‌خطر،‏ سودمند،‏ و طبیعی می‌دانند به سوی آن کشیده می‌شوند.‏ جادوگری در بعضی جوامع کاملاً پذیرفته شده است.‏ اعضای اینگونه جوامع به جای آنکه از جادوگری برحذر باشند،‏ خطر آن را کوچک جلوه می‌دهند.‏ در فضایی که مردم به دلیل آزادی دین حتی جلب ادیان عجیب و غریب می‌گردند،‏ طبعاً جادوگری نیز احترام بسیار پیدا می‌کند.‏

اکنون دنیای دین و مذهب مانند بازاری شده است که گویی شخص بخواهد کفش مناسب پای خود را انتخاب کند،‏ مذهب یا طریقی را بر حسب نیاز شخصی خود بر می‌گزیند.‏ اما عیسی در سخنان خود تنها به دو راه اشاره کرد.‏ او گفت:‏ «از در تنگ وارد شوید زیرا دری که بزرگ و راهی که وسیع است به هلاکت منتهی می‌شود و کسانی که این راه را می‌پیمایند بسیارند.‏ اما دری که به حیات منتهی می‌شود تنگ و راهش دشوار است و یابندگان آن هم کم هستند.‏» (‏ متی ۷:‏۱۳،‏ ۱۴ انجیل شریف ‏)‏ البته شکی نیست که ما در انتخاب طریق زندگی خود آزادی کامل داریم.‏ اما انتخاب ما،‏ انتخابی حیاتی است چرا که زندگی ابدی ما به آن بستگی دارد.‏ آری،‏ برای درک و فهم مسائل روحانی می‌باید در طریق حقیقت سلوک نماییم.‏ طریقی که تنها می‌توان در کلام خدا یعنی کتاب مقدس یافت.‏

‏[پاورقی]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۵]‏

امروزه بسیاری جادوگری را مذهبی بی‌خطر و طبیعی می‌پندارند

‏[تصویر در صفحهٔ ۶]‏

جادوگری همواره پیوندی ژرف با علوم غیب داشته است

‏[تصویر در صفحهٔ ۶]‏

آیا ممکن است با سِحر و جادو ناخواسته ارادهٔ شیطان را به جا آوریم؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۷]‏

کتاب مقدس طریق حقیقت را به ما نشان می‌دهد