خیر،‏ این آیه چنین مفهومی ندارد.‏ بلکه به شخصی اشاره می‌کند که با مشکلات بسیاری روبرو می‌شود،‏ اما پایدار می‌ماند.‏

به مضمون آیات پیرامون امثال ۲۴:‏۱۶ توجه کنید:‏ «ای شریر،‏ در کمین منزلگاه مرد پارسا منشین،‏ و استراحتگاه او را تاراج مکن؛‏ زیرا حتی اگر مرد پارسا هفت بار نیز بیفتد،‏ باز بر خواهد خاست؛‏ اما شریران در بلا سرنگون خواهند شد.‏ از فرو افتادن دشمنت شادمان مباش،‏ و چون بلغزد دلشاد مشو.‏»—‏امث ۲۴:‏۱۵-‏۱۷‏.‏

به عقیدهٔ برخی،‏ منظور آیهٔ ۱۶،‏ شخصی است که مرتکب گناه شده است و پس از توبه،‏ دوباره رابطهٔ نزدیکی با خدا برقرار می‌کند.‏ دو تن از رهبران مذهبی انگلیس نیز در این باره گفته‌اند:‏ «بشارت‌دهندگان در زمان باستان و امروزه نیز برداشت مشابهی از این آیه دارند.‏» این رهبران همچنین گفته‌اند که بر اساس این دیدگاه،‏ «اگر شخصی خوب،‏ بارها مرتکب گناهانی جدّی شود،‏ می‌تواند همچنان به خدا محبت ورزد و خدا توبهٔ او را می‌پذیرد.‏» این طرز فکر برای شخصی که نمی‌خواهد از گناه کردن دست بکشد،‏ خوشایند است.‏ او فکر می‌کند اگر دائماً مرتکب گناه شود،‏ خدا او را می‌بخشد.‏

اما آیهٔ ۱۶ چنین مفهومی ندارد.‏

واژهٔ عبری «بیفتد» و «فرو افتادن» در آیات ۱۶ و ۱۷ می‌تواند به صورت تحت‌اللفظی یا مجازی استفاده شود.‏ مثلاً در آیات زیر،‏ این واژه با معنای تحت‌اللفظی استفاده شده است؛‏ ‹حیوانی در راه افتاده است،‏› «کسی از بام به زیر افتد» یا «دانه‌ای بر زمین نخواهد افتاد.‏» (‏تث ۲۲:‏۴،‏ ۸؛‏ عا ۹:‏۹‏)‏ همچنین این واژه می‌تواند مفهومی مجازی داشته باشد.‏ مثلاً در این آیه:‏ «اگر خداوند راه کسی را خوش بدارد،‏ گامهایش را استوار می‌سازد؛‏ هرچند بیفتد،‏ نقشِ بر زمین نخواهد شد،‏ زیرا خداوند دستش را می‌گیرد.‏»—‏مز ۳۷:‏۲۳،‏ ۲۴؛‏ امث ۱۳:‏۱۷‏.‏

اما پروفسور اِدوارد پِلِمتِر می‌گوید:‏ «واژهٔ عبری ‹افتادن› هیچ گاه به معنای ‹گناه کردن› به کار نرفته است.‏» همچنین،‏ محقق دیگری آیهٔ ۱۶ را چنین توضیح می‌دهد:‏ «بدرفتاری با قوم خدا سرانجامی نخواهد داشت.‏ چرا که آنان همیشه پایدار می‌مانند.‏ اما شریران پایدار نخواهند ماند!‏»‏

بنابراین امثال ۲۴:‏۱۶ به «گناه کردن» اشاره نمی‌کند،‏ بلکه منظور این آیه روبرو شدن با مشکلات و سختی‌هاست که شخص ممکن است بارها آن را تجربه کند.‏ در این دنیای شریر،‏ انسان‌های درستکار ممکن است با بیماری یا مشکلات دیگری روبرو شوند.‏ حتی ممکن است به دلیل ایمانشان،‏ از طرف حکومت‌ها شدیداً مورد آزار و اذیت قرار گیرند.‏ اما آنان به خدا توکل می‌کنند و با کمک و حمایت او با شرایط کنار می‌آیند و پایدار می‌مانند.‏ آیا تا به حال با خود فکر کرده‌اید که چرا خادمان یَهُوَه اغلب از مشکلات سربلند و پیروز بیرون می‌آیند؟‏ زیرا اطمینان دارند که «خداوند دست همهٔ کسانی را که در حال افتادن هستند،‏ می‌گیرد،‏ و همهٔ خم‌شدگان را بر پا می‌دارد.‏»—‏مز ۴۱:‏۱-‏۳؛‏ ۱۴۵:‏۱۴-‏۱۹‏.‏

علاوه بر این،‏ دیدن مشکلات دیگران به شخص درستکار دلگرمی نمی‌دهد.‏ بلکه دلگرمی او از این است که می‌داند «ترسندگان خدا سعادتمند خواهند بود،‏ زیرا از حضور او می‌ترسند.‏»—‏جا ۸:‏۱۱-‏۱۳؛‏ ایو ۳۱:‏۳-‏۶؛‏ مز ۲۷:‏۵،‏ ۶‏.‏