Τα πρόσφατα χρόνια, η Βενεζουέλα μαστίζεται από οικονομική και κοινωνική κρίση άνευ προηγουμένου. Ένας Μάρτυρας, που ονομάζεται Έντγκαρ, λέει: «Μέσα σε λίγα μόνο χρόνια, το βιοτικό επίπεδο έπεσε κατακόρυφα σε τέτοιον βαθμό ώστε, ενώ ήμασταν στον τόπο μας, νιώθαμε λες και είχαμε μετακομίσει σε άλλη χώρα!»

 Τι βοήθησε τον Έντγκαρ να προσαρμοστεί; Ο ίδιος αναφέρει: «Σκεφτόμασταν με τη γυναίκα μου, την Κάρμεν, τους ιεραποστόλους που μετακόμισαν σε χώρες με περιορισμένους πόρους και έμαθαν να ζουν χωρίς να έχουν ούτε τα στοιχειώδη. Αυτό μας υποκίνησε να απλοποιήσουμε τη ζωή μας και να τολμήσουμε νέα πράγματα, όπως για παράδειγμα να καλλιεργούμε μόνοι μας τα τρόφιμά μας».

 Ο Έντγκαρ και η Κάρμεν όμως δεν αρκέστηκαν σε αυτό. Προσπαθούσαν να παρηγορούν τους ομοπίστους τους, καθώς κάποιοι ήταν καταθλιμμένοι. (1 Θεσσαλονικείς 5:11) Ο Έντγκαρ λέει: «Δεν τους παρηγορούσαμε απλώς. Τους παροτρύναμε να γευτούν και τη χαρά που νιώθει όποιος βοηθάει αυτούς που βρίσκονται σε ανάγκη».—Πράξεις 20:35.

 Μόλις ξέσπασε η πανδημία COVID-19, ο Αρχένιζ αποφάσισε να δώσει μαρτυρία στους συγγενείς του. Μερικοί από αυτούς δέχτηκαν να μελετήσουν την Αγία Γραφή μέσω τηλεφώνου.

 Ο Αρχένιζ ήθελε επίσης να ωφεληθούν από την περιφερειακή συνέλευση του 2020 και όσοι συγγενείς του δεν είχαν πρόσβαση στο Ίντερνετ. Ένας Μάρτυρας από μια κοντινή πόλη τούς έδωσε ψηφιακές ηχογραφήσεις του προγράμματος. Κατόπιν, οι συγγενείς του Αρχένιζ δανείστηκαν μια μεγάλη τηλεόραση και ηχεία. Ο Αρχένιζ τούς τηλεφώνησε πριν αρχίσει το πρόγραμμα για να κάνει την προσευχή. Χάρη στις επιμελείς του προσπάθειες, 4 συγγενείς του και 15 άλλα άτομα κατάφεραν να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα.

 Ένα ζευγάρι, ο Χάιρο και η Τζοάνα, είναι οι μόνοι στην εκκλησία τους που έχουν αυτοκίνητο. Έτσι λοιπόν, το χρησιμοποιούν γενναιόδωρα για να βοηθούν άλλους. Ωστόσο, αποτελεί πρόκληση ότι τα καύσιμα είναι δυσεύρετα. Ο Χάιρο λέει: «Χάνουμε πολλές ώρες, μερικές φορές ακόμα και όλη τη νύχτα, περιμένοντας στην ουρά για να βάλουμε βενζίνη».

 Ο Χάιρο νιώθει ότι αξίζει τον κόπο να βοηθούν άλλους. Ο ίδιος λέει: «Όταν μεταφέρουμε προμήθειες στους αδελφούς, χαιρόμαστε πολύ που τους βλέπουμε να εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους, όχι σε εμάς, αλλά στον Ιεχωβά, ο οποίος παρέχει στους υπηρέτες του όλα όσα χρειάζονται».—2 Κορινθίους 9:11, 14.

 Παρότι κοντεύει τα 30, μια αδελφή που λέγεται Νοριάνι ένιωθε ότι ίσως θεωρείται πολύ μικρή για να προσφέρει ουσιαστική βοήθεια σε άλλους. Ύστερα όμως, διάβασε το εδάφιο 1 Τιμόθεο 4:12: «Κανείς ας μην περιφρονεί τη νεότητά σου. Απεναντίας, γίνε παράδειγμα για τους πιστούς».

 Το συγκεκριμένο εδάφιο ώθησε τη Νοριάνι να πλησιάσει τους ηλικιωμένους της εκκλησίας της. Άρχισε να τους βοηθάει στο έργο μέσω επιστολών και μάλιστα να τους προσκαλεί να τη συνοδεύουν στις Γραφικές της μελέτες. Επιπλέον, τους τηλεφωνούσε και τους έστελνε ενθαρρυντικά μηνύματα. Η ίδια λέει: «Ο Ιεχωβά μού έχει δείξει ότι μπορώ να κάνω πολλά».

 Οι αδελφοί και οι αδελφές μας στη Βενεζουέλα αντιμετωπίζουν πολλές κακουχίες αυτή τη δύσκολη περίοδο. Παρ’ όλα αυτά, παραμένουν ζηλωτές στη διακονία τους και αποτελούν «πηγή μεγάλης παρηγοριάς» ο ένας για τον άλλον.—Κολοσσαείς 4:11· 2 Τιμόθεο 4:2.