Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, ζούσαμε στα περίχωρα της Λειψίας στην Ανατολική Γερμανία, κοντά στα σύνορα με την Τσεχία και την Πολωνία. Όταν ήμουν έξι χρονών, φύγαμε στο εξωτερικό λόγω της δουλειάς του πατέρα μου—πρώτα στη Βραζιλία και μετά στον Ισημερινό.

Στα 14 μου, με έστειλαν σε οικοτροφείο στη Γερμανία. Επειδή οι γονείς μου ήταν μακριά, στη Νότια Αμερική, έπρεπε να φροντίζω μόνος μου τον εαυτό μου. Έμαθα να στηρίζομαι αποκλειστικά στις δυνάμεις μου. Δεν με ένοιαζε καθόλου το πώς επηρέαζαν οι πράξεις μου τους άλλους.

Όταν ήμουν 17 χρονών, οι γονείς μου γύρισαν στη Γερμανία. Στην αρχή ζούσα μαζί τους αλλά, επειδή είχα ανεξάρτητο πνεύμα, μου ήταν αδύνατον να ενσωματωθώ ξανά στην οικογένεια. Στα 18, έφυγα από το σπίτι.

Έψαχνα σκοπό στη ζωή, χωρίς να μπορώ να κατασταλάξω πουθενά. Αφού δοκίμασα διάφορους τρόπους ζωής και εντάχθηκα σε πολλά κινήματα, πείστηκα ότι το καλύτερο που είχα να κάνω ήταν να εξερευνήσω αυτόν τον πανέμορφο πλανήτη προτού τον καταστρέψει ο άνθρωπος.

Έφυγα από τη Γερμανία, αγόρασα μια μοτοσικλέτα και ξεκίνησα για την Αφρική. Σύντομα, όμως, αναγκάστηκα να επιστρέψω στην Ευρώπη για να την επισκευάσω. Λίγο αργότερα, κατέληξα σε μια παραλία της Πορτογαλίας. Αποφάσισα να αφήσω τη μοτοσικλέτα και να βρω κάποιο πλωτό μέσο.

Μπήκα στην παρέα μερικών νεαρών που ετοιμάζονταν να διασχίσουν τον Ατλαντικό. Ανάμεσά τους ήταν η μέλλουσα γυναίκα μου, η Λόρι. Στην αρχή, πήγαμε στα νησιά της Καραϊβικής. Κατόπιν, αφού μείναμε λίγο στο Πόρτο Ρίκο, γυρίσαμε στην Ευρώπη. Θέλαμε να βρούμε ένα ιστιοφόρο το οποίο θα μετατρέπαμε σε κατοικία μας. Αλλά έπειτα από τρεις μόλις μήνες αναζήτησης, τα σχέδιά μας ανατράπηκαν. Με κάλεσαν στο γερμανικό στρατό.

Υπηρέτησα 15 μήνες στο γερμανικό ναυτικό. Εκείνο το διάστημα, παντρευτήκαμε με τη Λόρι και κάναμε προετοιμασίες ώστε να συνεχίσουμε τα ταξίδια μας. Λίγο πριν από τη θητεία μου, είχαμε αγοράσει το κύτος ενός διασωστικού σκάφους. Ενώ υπηρετούσα στο ναυτικό, το μετατρέψαμε σιγά σιγά  σε μικρό ιστιοφόρο. Σχεδιάζαμε να ζήσουμε σε αυτό και να συνεχίσουμε την εξερεύνηση του πανέμορφου πλανήτη μας. Τότε ακριβώς, μετά τη θητεία μου αλλά προτού τελειώσουμε το σκάφος, ήρθαμε πρώτη φορά σε επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και αρχίσαμε να μελετάμε τη Γραφή.

Στην αρχή, πίστευα ότι δεν χρειαζόταν να κάνω πολλές αλλαγές. Είχα παντρευτεί τη γυναίκα με την οποία ζούσα και είχα ήδη κόψει το κάπνισμα. (Εφεσίους 5:5) Όσο για τα σχέδια που κάναμε να γυρίσουμε τον κόσμο, θεωρούσα ότι το να περάσουμε τη ζωή μας παρατηρώντας τη θαυμάσια δημιουργία του Θεού ήταν κάτι πολύ αξιόλογο.

Στην πραγματικότητα, όμως, χρειαζόταν να κάνω αλλαγές—ιδιαίτερα στην προσωπικότητά μου. Επειδή ήμουν υπερβολικά υπερήφανος και βασιζόμουν στις δυνάμεις μου, το μόνο που με ενδιέφερε ήταν οι ικανότητες και τα επιτεύγματά μου. Ζούσα μόνο για τον εαυτό μου.

Κάποια μέρα, διάβασα την περίφημη Επί του Όρους Ομιλία του Ιησού. (Ματθαίος, κεφάλαια 5-7) Στην αρχή, απόρησα με όσα είπε σχετικά με το ποιοι είναι ευτυχισμένοι. Λόγου χάρη, είπε ότι ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που πεινούν και διψούν. (Ματθαίος 5:6) Αναρωτιόμουν πώς γίνεται να είναι ευτυχισμένος κάποιος που έχει μια ανάγκη. Καθώς συνέχισα να μελετάω, αντιλήφθηκα ότι όλοι έχουμε μια πνευματική ανάγκη την οποία χρειάζεται να αναγνωρίσουμε ταπεινά προκειμένου να την ικανοποιήσουμε. Όπως είπε ο Ιησούς, «ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που έχουν συναίσθηση της πνευματικής τους ανάγκης».—Ματθαίος 5:3.

Αφού ξεκινήσαμε με τη Λόρι τη Γραφική μας μελέτη στη Γερμανία, μετακομίσαμε στη Γαλλία και αργότερα στην Ιταλία. Όπου και αν πηγαίναμε, βρίσκαμε Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εντυπωσιάστηκα βαθιά από την ειλικρινή αγάπη του ενός για τον άλλον και από την ενότητά τους. Κατάλαβα ότι είναι στ’ αλήθεια μια παγκόσμια αδελφότητα. (Ιωάννης 13:34, 35) Σε λίγο καιρό, βαφτιστήκαμε ως Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Μετά το βάφτισμα, συνέχισα να κάνω αλλαγές στην προσωπικότητά μου. Είχαμε αποφασίσει με τη Λόρι να παραπλεύσουμε την Αφρική και να διασχίσουμε τον Ατλαντικό με προορισμό τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενώ βρισκόμασταν στον ωκεανό—οι δυο μας ολομόναχοι σε ένα μικροσκοπικό σκάφος, τριγυρισμένοι από νερό ως εκεί που φτάνει το μάτι—αντιλήφθηκα πόσο ασήμαντος είμαι σε σύγκριση με τον μεγαλειώδη Δημιουργό μας. Εφόσον είχα πολύ ελεύθερο χρόνο (δεν έχεις να κάνεις και πολλά στη μέση του ωκεανού), αφοσιώθηκα στην ανάγνωση της Γραφής. Με συγκίνησαν ιδιαίτερα οι αφηγήσεις για την επίγεια ζωή του Ιησού. Παρότι ήταν τέλειος, με ασύλληπτες ικανότητες, ποτέ δεν έστρεψε την προσοχή πάνω του. Δεν ζούσε για τον εαυτό του αλλά για τον ουράνιο Πατέρα του.

Καθώς στοχαζόμουν το παράδειγμα του Ιησού, κατάλαβα ότι έπρεπε να βάζω τη Βασιλεία του Θεού πρώτη στη ζωή μου και όχι απλώς να της αφιερώνω όσο χρόνο περίσσευε από ό,τι ήθελα να κάνω. (Ματθαίος 6:33) Όταν τελικά φτάσαμε στις Ηνωμένες Πολιτείες, αποφασίσαμε να εγκατασταθούμε εκεί και να επικεντρωθούμε στη λατρεία μας.

Ο προηγούμενος, εγωκεντρικός τρόπος ζωής μού δημιουργούσε μεγάλη αβεβαιότητα. Ωστόσο, τώρα με καθοδηγεί μια πηγή αλάνθαστης σοφίας. (Ησαΐας 48:17, 18) Επίσης, έχω αποκτήσει σκοπό στη ζωή τον οποίο δεν είχα ποτέ—να λατρεύω τον Θεό και να βοηθάω άλλους να μάθουν για αυτόν.

Εφαρμόζοντας τις Γραφικές αρχές, η Λόρι και εγώ έχουμε ενισχύσει σημαντικά το γάμο μας. Ακόμη, έχουμε ευλογηθεί με μια όμορφη κόρη η οποία γνωρίζει και αγαπάει τον Ιεχωβά.

Η ζωή μας δεν ήταν πάντοτε σαν ταξίδι σε ήρεμα νερά. Με τη βοήθεια του Ιεχωβά, όμως, είμαστε αποφασισμένοι να μην το βάλουμε ποτέ κάτω και να μην πάψουμε να εμπιστευόμαστε σε αυτόν.—Παροιμίες 3:5, 6.